روزی که اشک کره‌ای‌ها را درآوردیم

ایران یکی از بهترین بازی‌هایش را در بیست و پنجم آذر 1375‌ مقابل کره‌جنوبی انجام داد و در حالی که با نتیجه 2 بر یک از این تیم عقب بود کره‌ای‌ها را با یک شکست سنگین روانه خانه‌شان کردند. چشم‌بادامی‌ها در آن دیدار در ورزشگاه «آل‌مکتوم» دبی با نتیجه

6 بر 2 بازی را واگذار کردند و در سوگ تلخ‌ترین شکست‌شان اشک ریختند. سوزناک‌ترین سکانس این بازی صحنه اشک ریختن «پارک جونگ هوان» سرمربی کره‌جنوبی بود که پس از گل پنجم با چهره‌ای ماتم‌زده به مستطیل سبز خیره شد.

در آن بازی ایران احمدرضا عابدزاده را به خاطر مصدومیت در اختیار نداشت و با ترکیب نیما نکیسا، نعیم سعداوی، افشین پیروانی، محمد خاکپور، فرشاد فلاحت‌زاده، علیرضا منصوریان (84 ـ داریوش یزدانی)، مهرداد میناوند، کریم باقری، حمید استیلی، خداداد عزیزی (89 ـ مهدی مهدوی‌کیا) و علی دایی وارد زمین شد.

خداداد: آن زمان هنوز رابطه صمیمی با دایی نداشتم

خداداد عزیزی در دیدار ایران با کره جنوبی کاری کرد کارستان. او چند پاس گل به علی دایی داد و یک بار هم خودش دروازه کره جنوبی را باز کرد. او با سرعت و تکنیک بالایی که داشت چندین بار به دروازه چشم‌بادامی‌ها یورش برد و خط دفاع آنها را به هم ریخت. خداداد در شرایطی که خودش موقعیت گلزنی داشت، فداکاری کرد و توپ‌ها را به علی دایی سپرد تا او آقای گل این مسابقات شود. در کنار این فداکاری، عزیزی یک پنالتی هم از دروازه‌بان حریف گرفت که علی دایی آن را تبدیل به گل کرد. مثلث طلایی کریم باقری، علی دایی و خداداد عزیزی در آن سال خیره‌کننده ظاهر شد. این سه نفر در آن مسابقات همدیگر را پیدا کردند و پیش از آن سابقه بازی در کنار هم را نداشتند. جالب است که در آن بازی هر سه نفر گلزنی کردند. گل اول را کریم باقری با ضربه محکم سر از پشت محوطه جریمه وارد دروازه کره جنوبی کرد. گل تساوی را خداداد عزیزی به ثمر رساند و پس از آن علی دایی با 4 گل پیاپی دروازه چشم‌بادامی‌ها را به رگبار بست.

خداداد درباره رابطه‌اش با علی دایی در آن بازی گفته‌است: «آن زمان که 6 گل زدیم من هنوز رابطه صمیمی با دایی نداشتم و بازیکنان آن تیم بعدها با یکدیگر جور شدند.»

علی دایی دو سال بعد در بازی خاطره‌انگیز ایران با استرالیا محبت خداداد را جبران کرد و در دقایق پایانی بازی به او پاس گل داد. همان‌طور که می‌دانید گل دوم ایران به استرالیا روی پاس گل علی دایی به ثمر رسید و با همان گل مجوز حضور ایران در جام جهانی 1998 فرانسه صادر شد.

خداداد عزیزی که پیروزی پرگل ایران در برابر کره جنوبی را یک اتفاق می‌داند، می‌گوید: «من در دوران فوتبال بازی خوب، بازی بد و شاید نتیجه و اتفاق غیرقابل پیش‌بینی زیاد دیده‌ام، اما قطعا بازی ایران و کره‌جنوبی در جام ملت‌های 96 امارات را نمی‌توان با هیچ‌کدام از آنها مقایسه کرد. واقعا این بازی با اتفاقات عجیب و غریبی همراه بود و اصلا این نتیجه فقط یک اتفاق بود.»

در آن مسابقات خداداد به‌عنوان بهترین بازیکن آسیا انتخاب شد و عنوان «آقای گل» جام‌ملت‌های آسیا هم به علی دایی تعلق گرفت. خداداد با بازی زیبایی که در مقابل کره ‌جنوبی ارائه داد نظر کارشناسان را به سمت خودش جلب کرد. او در بازی با عربستان هم موفق شد یک گل به ثمر برساند.

چهار سال بعد در مسابقات جام ملت‌های آسیا در لبنان تیم ایران دوباره به مصاف کره جنوبی رفت که این‌بار نتوانست موفقیت قبلی را تکرار کند. خداداد به خاطر دو اخطاره بودن در ترکیب تیم ملی ایران حاضر نبود و دیگر آن مثلث طلایی سال 1996 شکل نگرفت.

مایلی‌کهن: برای مربی کره جنوبی دلم سوخت

در آن مسابقات وجه تمایز محمد مایلی‌کهن نسبت به دیگر مربیان این بود که کت و شلوار بر تن نمی‌کرد و با لباس ورزشی بر روی نیمکت تیم ملی ایران می‌نشست. مایلی‌کهن سابقه زیادی در مربیگری نداشت و تنها کارنامه‌اش سرمربیگری تیم ملی فوتبال داخل سالن بود. او در آن زمان در تیم‌های ملی فوتبال بزرگسالان و جوانان نیز به‌عنوان دستیار خدمت کرده بود. مایلی‌کهن در 41 سالگی سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران را به عهده گرفت.

او در این رابطه گفته ‌است: «کارمند سعید فائقی در ورزشگاه شیرودی بودم که به من سرمربیگری تیم ملی را پیشنهاد داد. ابتدا نپذیرفتم و گفتم که ممکن است تصمیماتی اتخاذ کنم که رنگ از رخ شما هم بپرد.» منظورش از تصمیمات جنجالی تغییر دادن ترکیب تیم، رعایت نظم و انضباط در اردوی تیم ملی بود. او بسیاری از بازیکنان محبوب، همچون رضا شاهرودی را از ترکیب تیم ایران خط زد و به جایش بازیکنان جوان و تازه‌نفس و بعضا ناشناخته را به تیم دعوت کرد.

فرهاد مجیدی و علی موسوی از لیگ امیدها به تیم ملی دعوت شدند و استاد اسدی هم اولین بازی‌های ملی‌اش را در زمان مایلی‌کهن تجربه کرد. یکی از حاشیه‌هایی که برای مایلی‌کهن درست کردند این بود که می‌گفتند او بیش از حد در مسائل اعتقادی و مذهبی سخت‌گیر است و از کنار هیچ اشتباهی نمی‌گذرد. مایلی‌کهن در مراسم یادبود حماسه جام ملت‌های 96 که سال گذشته برگزار شد به این شایعه اشاره کرد و گفت: «در آن زمان پشت سرم حرف‌های زیادی زده می‌شد و می‌گفتند که هر شب بازیکنان را تا صبح به دعای کمیل می‌برم. مهرداد میناوند و علیرضا منصوریان در آن زمان قاری قرآن بودند و تنها کاری که ما انجام می‌دادیم این بود که در ابتدای تمرین هر هفته از آنها بخواهم سوره‌ای از قرآن کریم را تلاوت کنند.»

مایلی‌کهن پیش از بازی تیم ملی ایران در برابر کره جنوبی در سال 1996 نامه‌ای به بازیکنان تیم ملی نوشت و در آن وظیفه هر یک را مشخص کرد. این نامه پس از پیروزی 3 بر صفر تیم ایران بر تیم عربستان نوشته شد. در بخش‌هایی از آن نامه آمده است: «یقین دارم که شما امروز بهتر و مصمم‌تر از بازی با عربستان خواهید بود تا دل میلیون‌ها ایرانی را در کشور عزیزمان و جای جای دنیا شاد کنید.»

مایلی‌کهن درباره خاطره‌اش از بازی به‌یادماندنی ایران و کره جنوبی در سال 96 گفته‌است: «من در جریان بازی متوجه گریه سرمربی کره جنوبی نشدم، اما وقتی بازی را از تلویزیون تماشا کردم برای مربی کره جنوبی دلم سوخت و همین حالت به من دست داد. دوباره متوجه شدم که فوتبال خیلی بی‌رحم است.»

احسان رحیم زاده