امام حسین‌ع؛ هویت تشیع

از سوی دیگر، نهضت اباعبدالله، هویت ذاتی شیعه است. شیعه منهای این نهضت، قابل تصور نیست و بخش اعظم هویت تشیع به ایمان به این واقعه است. باورهایی همچون امامت، ولایت، تولا و تبرا و لزوم مجاهدت در راه درک باطن دین همگی در پرتو نهضت عاشورا رنگ و بوی خاصی پیدا می‌کند. بنابراین نهضت حسینی از یک‌سو، آن‌قدر عمومیت و والایی دارد که در چارچوب پیروان یک مذهب خاص نمی‌گنجد و انسان‌های بسیاری با باورها و مرام‌های مختلف، شیفته این نهضت هستند و از سوی دیگر،‌ این نهضت هویت اصلی مذهب شیعه است و به این مذهب، تشخص خاصی بخشیده است.

از این مطالب می‌توان نتیجه گرفت حقیقت تشیع دارای روح والایی است و این توانایی را به این مذهب می‌دهد که هر چه زمینه‌های شناخت آن برای پیروان سایر ادیان و مذاهب بیشتر ایجاد شود، این مذهب بیشتر در دل و جان انسان‌ها رسوخ و پیروان بیشتری را به خود جذب کند. به‌عبارت دیگر، وقتی نخبگان و شخصیت‌های ممتاز سایر امت‌ها، شیفته امام حسین‌(ع) می‌شوند، از این شیفتگی تا علاقه و تمایل به مذهب تشیع، گام کوچکی باقی می‌ماند، یعنی این گام که نشان دهیم امام حسین‌(ع) عبارت است از هویت تام و تمام تشیع. به‌عبارت دیگر، اگر بنا باشد تشیع در وجود یک شخص معرفی شود، می‌تواند در وجود امام حسین‌(ع) یا حتی در وجود برخی دیگر از قهرمانان کربلا، همچون اباالفضل العباس‌(ع) و زینب کبری‌(س) معرفی شود. معنا و حقیقت «کل یوم عاشورا» همین است؛ قرار بر این است که ما شیعیان به همراه امام عصرمان، جمعیت باشکوهی همچون لشکر عاشوراییان را تشکیل دهیم، با همان مرام و معرفت و اخلاق. در این صورت، هرروز بر تعداد این جمع افزوده خواهد شد، چرا که در عصری زندگی می‌کنیم که انسان‌ها تشنه معرفت و فتوت هستند.

حسین برید

جام‌جم