به گزارش جام جم ورزشی ، در روزهای اخیر وین رونی و رکورد جدیدش خیلی مورد توجه قرار گرفته اند. انگلستان اخیرا در مرحله مقدماتی یورو 2016 در ویمبلدون لندن با نتیجه دو بر صفر تیم ملی فوتبال سوئیس را شکست داد. در این پیروزی وین رونی کاپیتان 30 ساله تیم ملی فوتبال انگلیس با زدن یک گل سهم زیادی داشت. البته این گل رونی با تمام گل هایی که برای تیم ملی فوتبال انگلستان پیش از این به ثمر رسانده است فرق دارد. او با این گل ضمن سبقت از بابی چارلتون افسانه ای تبدیل به برترین گلزن ملی تاریخ فوتبال انگلیس شد. رونی 50 گله حالا در صدر است. در شرایطی که رونی دو سال گذشته را اصلا خوب پشت سر نگذاشته این رکورد جدید می تواند انگیزه های زیادی به وی ببخشد.
واقعیت این است که رونی 30 ساله دیگر گلزن اول منچستریونایتد محسوب نمی شود. بازنشستگی سرآلکس فرگوسن از مربی گری و واگذاری نیمکت یونایتد ابتدا به دیوید مویس و سپس لوئیس فن خال به معنای غروب تدریجی رونی بود. زمانی که کاپیتان تیم ملی فوتبال انگلیس برترین گلزن فصل لقب می گرفت دیگر تمام شده بود و رونی در کل فصل گذشته به زحمت تعداد گل های زده خود را به عدد 14 رساند، چیزی که در 28 سال گذشته در تاریخ این باشگاه سابقه نداشته و بهترین گلزن تیم هرگز کمتر از 14 گل نزده است. رونی اما حالا انگیزه های زیادی پیدا کرده است. شاید این رکورد جدید باعث شود تا همان وین رونی چهار و یا حتی سه فصل پیش به ترکیب منچستریونایتد برگردد.
رویای دست نیافتنی نوجوان 19 ساله
پیوستن وین رونی 19 ساله به منچستریونایتد تمام نگاه ها را به خود جلب کرد. این اتفاق در سال 2004 افتاد و رونی با قراردادی 25.6 میلیون پوندی از اورتون راهی یونایتد شد. این گران ترین قرارداد دنیا برای یک بازیکن نوجوان بود، نوجوانی که از خیلی وقت پیش همه را متوجه استعدادهای خود کرده بود. پیوستن به منچستریونایتد آن هم در 19 سالگی رویایی دست نیافتنی برای خیلی از بازیکنان محسوب می شود اما رونی به آن رسیده بود. وین یک سال قبل از آن انتقال نخستین بازی خود را برای تیم ملی فوتبال انگلیس در 18 سالگی انجام داده بود. حالا رونی بازیکن بسیار مهمی در فوتبال انگلیس محسوب می شد. بسیاری او را بابی چارلتون آینده معرفی می کردند و بسیاری دیگر نیز می گفتند که او تبدیل به یکی از برترین بازیکنان دنیا خواهد شد. رونی می خواست اسطوره بعدی فوتبال انگلیسی ها باشد. اکنون یازده سال از آن روزها می گذرد. کاپیتان تیم ملی فوتبال انگلیس و منچستریونایتد هرگز در جمع سه بازیکن برتر دنیا قرار نگرفت و هرگز هم به اسطوره بزرگی برای فوتبال کشورش تبدیل نشد. اما حالا او برترین گلزن ملی تاریخ فوتبال انگلیس است. حالا می توان او را اسطوره فوتبال انگلیس قلمداد کرد؟
فاصله رونی با بکام و اوون
دیوید بکام اسطوره است. او نه برای تیم ملی فوتبال کشورش 50 گل زد و نه با تیم ملی کشورش فاتح جام جهانی و یا اروپا شد. مایکل اوون با آن گل بسیار زیبا به تیم ملی فوتبال آرژانتین در جام جهانی 1998 فرانسه آن هم در حالی که تنها 18 سال داشت نیز اسطوره محسوب می شود. حتی استیون جرارد هم که سال گذشته از تیم ملی فوتبال انگلیس کنار کشید اسطوره ای قابل احترام محسوب می شود. حالا چرا با تمام این اوصاف وین رونی 30 ساله به عنوان یک چهره اسطوره ای شناخته نمی شود؟ جواب های زیادی به این سوال وجود دارد و دلایل زیادی را می توان برشمرد. نخست آن که وین رونی هرگز چهره عامه پسند دیوید بکام را نداشته و ندارد. بکام ستاره ای برای تبلیغات بود، ستاره ای که خیلی زود قلب ها را فتح کرد و با توانایی های فوتبالی اش نیز این محبوبیت را دو چندان کرد. ضربات آزاد بکام به دلیل جذابیت های زندگی خصوصی او و چهره اش خیلی بیشتر از آنکه ارزش داشت مورد توجه قرار گرفت. استاد ضربات آزاد تیم ملی فوتبال انگلیس هرگز با تیم ملی کشورش به توفیق قابل توجهی در تورنمنت های مختلف دست نیافت و همانند بسیاری دیگر از بازیکنان بریتانیایی در روزهای سلطنت ستاره های برزیلی و حتی اوکراینی هرگز فرصت لمس توپ طلای فوتبال دنیا را پیدا نکرد. اما با تمام این اوصاف بکام اکنون یک اسطوره قابل احترام برای تیم ملی انگلیس به شمار می رود.
مایکل اوون هم در زمره اسطوره های فوتبال انگلیس به شمار می رود. او در سال 2001 بزرگ ترین موفقیت انفرادی خود را در فوتبال به دست آورد و توپ طلای فوتبال اروپا را برد. اوون بازی های به یادماندنی در تیم ملی انگلیس از خود بر جای گذاشت که گلزنی مقابل آرژانتین در جام جهانی 1998 فرانسه و درخشش به یادماندنی مقابل آلمان در مقدماتی جام جهانی اوج کار اوست.
وین رونی با وجود اینکه از لحاظ گلزنی در مقایسه با بکام و اوون و بسیاری دیگر از اسطوره های فوتبال انگلیس آمار بسیار بهتری دارد هنوز اسطوره محسوب نمی شود. دلیل آن را باید در چهره او جستجو کرد که از جذابیت بالایی برخوردار نیست. این فوتبالیست انگلیسی همانند بکام علاقه چندانی به دنیای پر زرق و برق مد ندارد و نهایت کاری که برای ظاهر خود انجام داد کاشتن مو بود چرا که در 25 سالگی نمی خواست همانند یک مرد مسن و جا افتاده به نظر برسد!
چهره زمخت رونی بارها دستمایه طنز رسانه های بریتانیایی شده است. آنها رونی را به شخصیت مشهور انیمیشنی یعنی " شرک" تشبیه می کنند و یا اینکه صورت پف کرده این بازیکن را فقط برای تبلیغ چیپس مناسب می دانند. اما رونی در 30 سالگی و حتی وقتی سن کمتری داشت با توجه به ظاهر خود همواره توجهات زیادی را به خود جلب می کرد. ولی اینکه او با 50 گل ملی هنوز اسطوره نیست به این برمی گردد که رونی به اندازه کافی در تیم ملی انگلیس چهره تاثیر گذاری از جنبه های مختلف نبوده است. او کاپیتان پرافتخارترین تیم انگلیس یعنی منچستریونایتد است و علاوه بر آن افتخارات بسیار زیادی در کارنامه خود دارد اما درخشش او و تاثیرگذاری بر روی قلب هواداران فوتبال آنچنان زیاد نبوده که حالا بخواهند وی را به عنوان یکی از اسطوره های سه شیر (لقب تیم ملی فوتبال انگلیس) معرفی اش کنند.
اسطوره ای برای آینده
وین رونی برای تبدیل شدن به یکی از اساطیر فوتبال بریتانیا هنوز فرصت زیادی دارد. او می تواند آمارگل های ملی خود را بالاتر ببرد و در رقابت های یورو 2016 چهره دیگری از خود نشان بدهد. او اگر به این روند گلزنی اخیر خود در تیم ملی ادامه بدهد حضور در جام جهانی 2018 را از همین اکنون می تواند بیمه کند. گلزنی بیشتر و درخشش قابل توجه تر در ترکیب تیم ملی فوتبال انگلیس می تواند او را وارد دنیای اسطوره ها کند. اما رونی از نظر بسیاری از هوادارانش همین اکنون هم اسطوره محسوب می شود. اصلا اسطوره بودن مهم نیست. شاید اکنون تنها چیزی که برای کاپیتان تیم ملی فوتبال انگلیس اهمیت دارد این است که یکی از سخت ترین رکوردهای فوتبالی را شکسته است و برای او همین کافی است.
هیلدا حسینی خواه / جام جم ورزشی
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد