آقای دکتر و تلاش برای یک پیروزی شیرین

به همین خاطر هم مخاطبان با سلیقه‌های مختلف را دست خالی بازنگردانده و سرگرمشان می‌سازد ضمن آن‌که حداقل استانداردهای کیفی را نیز در نظر می‌گیرند.

در عین حال مخاطبان تلویزیونی علاقه فراوانی به شنیدن داستان دارند که از این جهت سریال‌های کره‌ای کاملا نیازشان را برآورده کرده و با قهرمان‌های خود همراه می‌سازند.

اغلب نمونه‌های روی آنتن رفته کره‌ای در ایران دارای این خصوصیات بوده و بخش مهمی‌ از موفقیتشان را نیز مدیون همین امر هستند.

ملودرام‌های اجتماعی یکی از گونه‌های پرطرفدار نزد کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویسان کره‌ای است که اغلب رگه‌هایی از کمدی نیز در آنها به چشم می‌خورد.

در این آثار دیگر خبری از گذشته تاریخی این کشور و جنگ‌های مربوط به آن ایام نبوده و مخاطبان با کره صنعتی و پیشرفته حال حاضر روبه‌رو می‌شوند که خود جذابیت‌های بصری فراوانی برای آنها دارد.

در این دسته از آثار یک شخصیت مرکزی که خصوصیات یک قهرمان را دارد در بطن داستان قرار گرفته و با همراهی شخصیت‌های مکمل و نیز یک ضد قهرمان قصه را پیش می‌برند.

موانعی که بر سر راه قهرمان قرار می‌گیرد با وجود کلیشه‌ای بودن به خوبی در داستان جا افتاده و مخاطب عام را به همدلی و همراهی با شخصیت فوق وامی‌دارد.

در حقیقت کلید موفقیت این قبیل ملودرام‌های جامعه‌محور چیزی نیست جز در دست گرفتن رگ خواب مخاطب با بهره‌گیری درست و اصولی از کلیشه‌های امتحان پس داده و آشنا که در تاروپود قصه آن تنیده شده است.

مجموعه تلویزیونی آقای دکتر که از شبکه دو سیما پخش شده از جمله این آثار است که فضای داستان را به بیمارستان و بخش اطفال برده و بخش مهمی‌ از آن را در آنجا روایت می‌کند.

مخاطبان ایرانی از سریال‌های بیمارستانی خارجی همچون: پرستاران و... خاطره خوبی داشته و نسبت به آن ذهنیت مناسبی دارند که این امر به موفقیت آقای دکتر هم کمک شایانی کرده است.

در عین حال قرار دادن داستان در یک بیمارستان دست نویسندگان فیلمنامه مجموعه یاد شده را برای خلق داستانک‌ها و شخصیت‌های فرعی باز گذاشته بی‌آن‌که خللی در روند پیشرفت داستان اصلی به‌وجود بیاید.

پارک شی اون جوان مبتلا به بیماری اوتیسم است که برای رسیدن به آرزویش که چیزی جز جراحی اطفال نیست، دست به تلاشی جانانه زده و در این راه با موانع و مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می‌کند.

تلاش برای پیروزی را می‌توان درونمایه اصلی فیلمنامه آقای دکتر به حساب آورد که چرخ‌های داستان را به حرکت درآورده و به قهرمانش (پارک شی اون) جلوه مناسبی
بخشیده است.

پرداخت درست و مناسب این شخصیت را می‌توان یکی از برگ‌های برنده سریال در مواجهه با مخاطبان به‌حساب آورد که گاه بشدت تحت تاثیرشان قرار می‌دهد.

پارک به‌عنوان یک شخصیت‌محوری از لایه‌های مختلفی تشکیل شده که مخاطب را به مرور به سمت خود کشیده و به همذات‌پنداری با خود وامی‌دارد. برخورداری از ضریب هوشی بالا سرانجام او را به آرزویش می‌رساند اما آن را مقابل بیماری‌اش قرار می‌دهد که مهم‌ترین خصیصه‌اش ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران است.

این بزنگاه را می‌توان نقطه عطف درخشان فیلمنامه آقای دکتر به حساب آورد که بخوبی مخاطب را در بیم و امید نسبت به سرنوشت کار قرار می‌دهد.

تحقیقات مفصل نویسندگان فیلمنامه درباره اوتیسم یکی دیگر از نقاط قوت کار را رقم زده و به مخاطب در رابطه با این بیماری اطلاعات مفیدی می‌دهد که می‌تواند در زندگی نیز به کارش بیاید.

در قصه‌های فرعی این مجموعه، فیلمنامه‌نویسان بحث بیمه‌های اجتماعی کشورشان را پیش کشیده و با ظرافت خاصی به انتقاد از آن پرداخته‌اند بی‌آن‌که خللی به قصه مرکزی خود وارد کنند.

اما آنچه که در نهایت مخاطب را راضی کرده، همانا پیروزی پارک شی اون برمشکلات ناشی از بیماری‌اش است که سر آخر به آرزویش جامه عمل می‌پوشاند.

بازیگران کره‌ای اغلب در یک نکته اشتراک دارند که آن هم چیزی جز اغراق در بازیگری نیست! اما جو وون در نقش پارک شی اون تقریبا این قاعده کلی را شکسته و بازی روان و درخورتوجهی را در این نقش ارائه کرده است که از پیچیدگی‌های بسیار هم برخوردار بوده است.

مجموعه تلویزیونی آقای دکتر که جوایز زیادی هم از جشنواره‌های کشورش کسب کرده از دوبله درخورتوجهی هم سود برده که نقش مهمی‌در جذاب‌تر شدن آن داشته است.

قاب کوچک