ای قوم به حج رفته بخوانید، بخوانید!

روانه حج می‌شدم در راه رهگذری دیدم، مرا گفت: ای بایزید! کجا می‌روی؟ گفتم: به مکه! گفت: آن را که می‌طلبی در بسطام رها کردی، و تو این را نمی‌دانی! او را می‌جویی، حال آن که او از رگِ گردن به تو نزدیک‌تر است!

کد خبر: ۸۲۹۰۸۳

ذی‌قعده که می‌رسد به قاعده عاشقی دل‌ها می‌رود دلبرستان، عربستان برای خودشان! آنجا برای ایران آبادی‌ها، دهکده دلبران است که خیالش عقل و هوش را از سر انسان می‌برد، آنجا عشق، اول، حرف آخر را می‌زند و پای عقل می‌لنگد، در سرزمینی غیر ذی‌زرع، عقل پایش شکسته می‌شود و عشق دست عقل را از پشت بسته! سرزمینی که قحط گل و بوته است، اما تا دلت بخواهد آسمانش شقایق‌پرور است، ذی‌قعده که می‌شود یک حاجی به جسم به کوی دوست می‌رود و صد قافله دل در پی او کوچه‌گرد پس‌کوچه‌های بنی‌هاشم می‌شود! موسم حج دوره خواب و خیال عاشقی است که باید به غنیمت شمردش.

حاجی! تو باید از غروب غم‌انگیز بقیع تا طلوع صبح ظهور، بین‌الحرمین پرسه بزنی، شام، باب جبرائیل هم سفره فرشته‌ها شوی! خُسبیدن که خانه خودت هم هست و شاید بالشش هم نرم‌تر! ریاضت می‌خواهد، اما روزها را در روضه بگذران! که ریاضی از جنّت است! حالا که رسیدی به بهشت بقیع خوب نَفَس بکش، آنجا ترانزیت قرب خداست که تا قاب قوسین هم راه دارد، براتش یک قاشق اخلاص می‌خواهد و کمی رها شدن از دنیای دنی!

حاجی! تو باید در انتهای صفا، مصفّا شوی، تا مصطفای زمین و آسمان به امتش مباهات کند.

حاجی! تو باید در روزهای آخر از سوارشدن بر ارابه‌های غفلت دم در هتل بگذری و چمدان را رها کنی تا صَمَدانی شوی! این ارابه‌ها تو را به مکاره بازار شیطان می‌برند! تا عزت خرج کنی و حسرت بخری! تحفه سفر گرچه خوب است اما حیف باشد که مکاره بازار خرید چینی‌آلات شکستنی، رشته ذکرت را بُگسلد و از معامله با حضرت دوست غافلت کند! یک ماه همنشین مهربان‌ترین‌ها بودی و رسم خاندان کرم نیست چمدانت را خالی بگذارند! اگر کاهلی نکنی، می‌توانی از سفره خُلق عظیم نبوی، مهربانی برچینی و برای خویشان به ارمغان بیاوری، می‌توانی از مادر گل‌ها، تسبیح «اوّل جار ثم الدار» بگیری، می‌توانی از زینت عابدان سجاده اخلاص بخواهی و از کریم خاندان خدا، کرامت نفس طلب کنی و از دانش باقرالعلوم سوالات پایان ترم بپرسی، از صادق آل‌محمد تفصیل توحید جویا شوی، می‌توانی به مقام ابراهیم برسی اگر اسماعیل نفْس را قربانی کنی!، می‌توانی به بهشت رضای محبوب قدم بگذاری، اگر با حجرالاسودی به فرق هوی بزنی! می‌توانی از حجره هاجر به‌مکتب الرضای خالق هجرت کنی، اگر تسلیم اراده خدا باشی! و چون ابراهیم از هیزم آتش نمرودیان به سلامت خارج شوی اینها بدون چمدان، صمدانیت می‌کند! و به این مقام در می‌آیی که می‌فهمی بجز از عشق که اسباب سرافرازی بود، آنچه خواندی و شنیدی همه بازی بود و چون در طواف کعبه فقط در طلب او باشی، خواهی یافت که جوینده یابنده است! و آنگاه خواهی دید که خانه، بر گِرد تو طواف می‌کند!