واقعیت این است که شلوغی و خستگی، دیر رسیدن و بی‌حوصلگی و هزار درگیری روزمره زندگی و ... در اکثر موارد آدم‌ها را کلافه می‌کند. ما اغلب به دلیل شلوغی و عدم تمرکز از چیزهایی که نمی‌دانیم چیست، عصبانی هستیم به طوری که تصور می‌کنیم هم درخصوص مسائل کوچک و هم در خصوص مسائل بزرگ حق داریم عصبانی باشیم و هر جا که حقی در میان است و باید ستانده شود عصبانیت سهم ماست.
کد خبر: ۸۱۷۶۸۳

در فیلم «وقتی جوان هستیم» ساخته نوآ بامباک که فیلم قبلی او «فرانسیس ها» بسیار مشهور، دوست‌داشتنی و لذتبخش بود، مردی را می‌بینیم که دچار وسواس کاری شده است. از او به نوعی سوءاستفاده می‌شود، یک مستندساز جوان از زندگی او، کارش و روابطش سوءاستفاده می‌کند و این مرد را خیلی ناراحت می‌کند. اما او می‌تواند زود عصبانیت خود را کنترل کند و برای همین بجای کینه، درک می‌کند که آن جوان تنها جوان بوده است.

او شیفته آن جوان شده بود، بخاطر دلتنگی‌اش برای جوانی خودش و ناراحت شده بود به خاطر این‌که دیگر جوان نیست و خیلی کارها از نظرش غلط است. او پخته شده ولی اشکال این است که این را با ارزش واقعی‌اش نفهمیده بود. حالا باید به آینده نگاه کند به داشتن فرزند و زندگی کامل‌تر.

نگاه به گذشته، حسرت و تفسیر بدبینانه رخدادها آدم را عصبانی می‌کند و برای عصبانی نبودن باید کمی با فاصله به پیشامدهای بد نگاه کرد، احساسات را کنترل کرد و عصبانی نبود. وقتی عصبانی نباشیم به زودی نتایج بهتر و آموزنده‌ای از رخدادها می‌گیریم که بدترین چیزها را به نفع ما دگرگون می‌کند.

عصبانی نباشید و سعی کنید به بهترین قسمت چیزها نگاه کنید، تا بجای ساختن یک داستان کلافه‌کننده و عصبی از رخدادها، داستانی آرام بسازید. تأخیر، سر و صدا، ترافیک، فراموش کردن همسر در حالی که می‌خواستید نکته‌ای را به یاد داشته باشد، تیکه‌پرانی ناآگاهانه دوستی که شما را ناراحت می‌کند، گرما و... همه رخدادهایی است که آدم‌ها برای ضربه زدن به شما نساخته‌اند، بلکه در زندگی وجود دارد.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها