جراحی فرهنگ پلاستیک

به هرجا بنگرم کوه و در و دشت

نشان از قامت رعنا تو بینم

اگر این فرهنگ رعایت می‌شد، به کوه و در و دشت و دریا که نگاه می‌کردیم؛ فقط قامت زیبای طبیعت بی‌نظیر خدا را می‌دیدیم؛ نه ظروف پلاستیکی یکبار مصرف و بطری نوشابه و سرنگ آمپول تزریق شده و نایلون چیپس و چی‌توز خورده شده و ... اگر به موازات افاضات خود، مواظب اضافات خود هم بودیم؛ از خشکی ما این قدر آت و آشغال جورواجور حل نشدنی، سر از دریا و اقیانوس درنمی‌آورد.

اگر شما اطلاع دقیق داشتید که برای بازگشتن یک کیسه نایلونی به آغوش طبیعت ـ یعنی دوباره جزئی از آن شود ـ حدود 1000 سال وقت لازم است که نه من و شما در دنیا هستیم، نه نوه‌های ما؛ آن وقت شاید به این راحتی کیسه نایلونی میوه‌ها و تخمه‌هایتان را از داخل ماشین مدل بالای خود به سمت جاده و بیابان‌های اطراف آن پرت نمی‌کردید.

در تائید عرایض ما: «براساس گفته‌های مدیر سازمان تحقیق درباره زباله‌های پلاستیکی، زباله‌های پلاستیکی براحتی حیوانات دریایی را آلوده و مسموم می‌کنند؛ زیرا آنها این مواد را به جای غذا اشتباه می‌گیرند و مصرف می‌کنند. در معده برخی از این حیوانات، مقادیر زیادی پلاستیک دیده شده و این زباله‌ها هر سال بیش از یک میلیون مرغ دریایی و یکصدهزار پستاندار را می‌کشد.»ـ به نقل از منابع موثق. حالا که زمین گرفتار اپیدمی‌پلاستیک شده؛ ما نیز به سهم خود، راهکارهایی عرضه کنیم:

1ـ حذف تدریجی پلاستیک: تا جایی که امکان دارد، پلاستیک را از زندگی‌مان خارج کنیم. مثلا مثل سابق، میوه‌ها و سایر خوراکی‌های خود را داخل کیسه‌های کاغذی بریزیم. البته اینجوری باز ممکن است نسل درخت‌ها بر بیفتد، که خب برای این معضل هم خدمت خواهیم رسید و راهکار خواهیم داد.

2ـ روز جمع‌آوری پلاستیک: در خصوص جمع‌آوری انواع پلاستیک‌های مضر و بی‌مصرف هم یک روزی را اعلام کنیم تا در آن روز مثلا هرکس یک کیسه پلاستیک بلامصرف آورد تحویل مسئولان داد؛ یا یارانه‌اش دوبرابر بشود یا که یک چیزی بالاخره جایزه بگیرد که دست خالی برنگردد.

3ـ جریمه پلاستیک‌اندازان: با استفاده از دوربین‌های سطح جاده و خیابان‌ها، شهروندان عزیز را بشدت زیرنظر داشته باشیم تا هرکس بی‌ملاحظگی کرد و یک چیز پلاستیکی انداخت وسط خیابان یا بیابان؛ بلافاصله دوربین‌ها عکس وی را بگیرند بفرستند درخانه‌اش تا آبرویش پیش زن و بچه و در و همسایه برود و منبعد به او به چشم یک آشغال‌ساز و زباله‌انداز بی‌فرهنگ نگاه کنند؛ یعنی چپ چپ!

4ـ دلواپسی پلاستیکی: گروه‌های مختلف اجتماعی که دغدغه حال و آینده و عاقبت به خیر شدن مردم جامعه را دارند؛ خیلی خودجوش وارد گود عمل شوند و روز روشن بشدت نسبت به کثیف شدن زمین، اظهار نگرانی و دلواپسی کنند. مگر که بهداشت و نظافت، نشانه ایمان و یک ارزش نیست؟

رضا رفیع - جام جم