فلذاست که این روزها اگر سری به سایتها و صفحات اینترنتی و تبلیغی شرکتهای معروف و برندهای اقتصادی دنیا بزنید؛ ملاحظه میکنید که به محض استشمام بوی رفع تحریمها از ایران، برای حضور در بازار اقتصادی ایران اعلام آمادگی کردهاند تا در مملکت ما شعبه بزنند و محصولات خود را در بازارهای ما آب کنند. بازارهایی که سالها با انواع جنس چینی تا حد نوع بنجل آن، پر شده بود و کم کم داشتیم به «تهچین» داخل قابلمهمان هم مشکوک میشدیم که مبادا از چین آب بخورد.
الان از شرکتهای هواپیمایی دنیا گرفته تا خودرو و تلفن همراه و نوشابه و موز زیپدار و بادمجان سفید و لواشک آلمانی، همه به صف شدهاند تا در صورت بازشدن درهای بازار اقتصاد ایران، به سمت ما سرازیر شوند.
همسایه ما دیشب رفته بود کلی کباب ترکی و فلافل خریده و خورده بود؛ از ترس این که شاید مک دونالد جایگزین آن شود.
حالا مساله اینجاست که مدیران اقتصادی ایران چه کار باید بکنند که به نحو احسن از این فرصت طلایی به نفع کشور و اعتلای اقتصادی آن استفاده کنند.
نه میشود درهای بازار ایران را به روی برندهای خارجی بست که شست پایشان لای در گیر کند؛ و نه هم باید آنقدر درها را باز کرد که از جا کنده شود و لولاهایش درآید. در بازارهای ما باز است، حیای شرکتهای برند خارجی کجا رفته؟!....
خدا را شکر، گویا که برخی از مدیران و مسئولان اقتصادی ما خودشان گوشی دستشان هست و دستپاچه نشدند.
خیلی با آرامش حرفهای قشنگی زدند. مثلا آقای یحیی آل اسحاق، مدیر اسبق اتاق بازرگانی در همین رابطه، حرفهای خوبی زدهاند.
حرفهای یک مدیر: «نباید از ورود برندهای خارجی به بازار ایران دچار خوشحالی و خوش بینی مفرط شویم، بلکه باید با این حضور، عاقلانه و با برنامه برخورد کرد.
باید با آنها مشارکت اقتصادی کرد که از این طریق آنها در ایران سرمایهگذاری کنند؛ نه اینکه صرفا بگویند این کالاهای ما را بخرید و سپس خداحافظ شما....!»
ملاحظه فرمودید؟.... ما یک همچین مسئولان اسبق اقتصادی گوش به زنگی داریم؛ تا چه رسد به مدیران اقتصادی سابق و زمان حال که بگویی ف، دربست تا فرحزاد رفتند.
بسته پیشنهادی: هرچند که خود مسئولان و مدیران اقتصادی مملکت بحمدالله حواسشان هست و نیازی به مشورت گرفتن از امثال ما بهعنوان مشاور نیستند؛ اما از آنجا که ما فراتر از منافع میلی، به منافع ملی هم فکر میکنیم؛ در راستای برخورد مناسب با برندهای خارجی اقتصادی برای ورود به ایران هم عرایض معقولی داریم که عرض میکنیم:
1ـ ورود ملایم: یک دفعه وارد ایران نشوند. بازار ما طاقت این همه برند غیرچینی را ندارد و دچار شوک میشود. خیلی آرام و آهسته قدم رنجه نمایند.
بلاتشبیه همانطور که چینیها از در و دیوار وارد بازارهای ما شدند و تا تمامی سوراخ و سمبههای زندگی شخصی ما نفوذ کردند. فلذا؛ به سراغ من اگر میآیید/ نرم و آهسته بیایید/ مبادا که ترک بردارد «چینی» نازک تن هایی من!
2ـ گرفتن مشارکت: همانطور که مسئولان ما اشاره کردند؛ نباید مملکت ما فقط بازار خرید و مصرف محصولات برند خارجی شود و باز ما همچنان در مقام مصرفکننده صرف، حرف اول را بزنیم.
باید از تجربه و توانایی آنها کمال استفاده را به عمل آوریم و با آنها در ساخت محصولات برند، مشارکت فعال کنیم.
چرا ما فقط باید فلافل درست کنیم؛ خب اصول و فرمول و طرز تهیه خوراکیهای مک دونالد را هم یاد بگیریم که کمکم خودمان شعبههای خودجوش مک دونالد را افتتاح کنیم. فوقش با اندکی جرح و تعدیل در نام؛ مثلا بشود: مش دونالد!
3ـ رعایت صف: چون الان پشت دروازههای بازار ایران شلوغ است و احتمالا در ماهها و روزهای آینده، برندهای خارجی برای ورود به ایران از سر و کول هم بالا خواهند رفت؛ پیشنهاد میشود که هرکس نظم داخل صف را رعایت کرد و صف را به هم نزد، زودتر وارد بازار ایران شود. اگر هم بنا به هر دلیلی نخواستند وارد شوند؛ محبت کرده صف را بههم نزنند.
اینها روی بهبود روابط اثر دارد. بخصوص حالا که بوی بهبود ز اوضاع جهان میشنوم.
(نگارنده جورابهای خود را شسته و آویزان کرده است. پس کسی تشویش اذهان عمومی نفرماید. ما خودمان دفع دخل مقدر میکنیم، به چه توپی!)
رضا رفیع - جام جم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد