خودرو دلربای رومی + عکس

اما خوشبختانه تمامی تولیدات این خطه را سوپر اسپرت‌هایی گران و دور از دسترس عامه، تشکیل نمی‌دهند که اگر چنین بود تاکنون نام و نشانی هم از آلفا نبود، خودرویی که با بهایی به‌مراتب ارزان‌تر، لذت نابی را پیشکشتان می‌کند که در دیگر همتایانش کمتر می‌یابید.

آلفارومئو، تاریخ پر فراز و نشیبی را از سر گذرانده و بیش از یک قرن سابقه و تجربه را پشتوانه آمال و اعمال خود قرار داده است.

ماجرا از آنجا آغاز شد که در سال 1910 میلادی و پس از انحلال شعبه ایتالیایی کمپانی فرانسوی درک (DARRACQ)، گروهی از سرمایه‌داران و متخصصین (ایتالیایی) کارخانه و تأسیسات این کمپانی را به قصد تولید خودرو خریداری کرده و نام آن را آلفا (ALFA) نهادند.

پس از چند سال، شخصی به نام نیکلا رومئو وارد صحنه شد. وی کارخانه‌داری بود که قبل از جنگ جهانی اول به تولید ماشین‌آلات معدن و… اشتغال داشت و در طی جنگ هم توانسته بود فعالیت‌های خویش را گسترش دهد.

از سال 1915 میلادی، وی به‌تدریج توانست آلفا را در مجتمع‌های تحت کنترل خویش جذب نماید و در سال 1918 میلادی هم رسماً آلفارومئو را تأسیس کرد.

نیکلا رومئو تا سال 1930 میلادی سرپرستی و هدایت این کمپانی را بر عهده داشت و در سال 1938 میلادی درگذشت.

از همان ابتدای تأسیس این کمپانی، مسابقات اتومبیلرانی و حواشی مرتبط با آن، از عمده دل‌مشغولی‌های آلفارومئو بود.

این شرکت از سال 1911 میلادی در مسابقات اتومبیلرانی شرکت داشت و اولین اتومبیل مسابقه‌ای آلفارومئو نیز در مسابقه مشهور «تارگافلوریو» در سال 1919 میلادی حضور یافت و این مقدمه‌ای بود برای ورود هر چه وسیع‌تر و نیز کامیابی‌های چشمگیرتر این کمپانی در دهه‌های 20 و 30 میلادی.

نکته جالب اینجاست که یکی از رانندگان برجسته آلفارومئو در دهه 20 میلادی شخص انزو فراری (ENZO FERRARI) بود که بعدها کمپانی فراری را تأسیس کرد.

از میان اتومبیل‌های عالی و برجسته آلفارومئو در این سال‌ها می‌توان به مدل‌های 6C و نیز 8C و در بین اتومبیل‌های جایزه بزرگ هم می‌توان به مدل‌های P2 و P3 اشاره نمود.

برای آلفارومئو که در آن زمان کمپانی کوچکی بیش نبود (با رکود تولید تنها 1110 دستگاه در سال 1925 میلادی)، این فعالیت‌های پرهزینه و پرخرج، بار مالی فراوانی به همراه داشت که به‌تدریج هم بر حجم آن‌ها افزوده می‌شد تا جایی که در سال 1933 میلادی این کمپانی در مرز ورشکستگی قرار گرفت و تحت کنترل انستیتو بازسازی صنعتی درآمد که سازمانی دولتی برای حمایت از صنایع بود.

گرچه آلفارومئو از این تاریخ تا پایان جنگ جهانی دوم، به طراحی و تولید موتورهای هواپیما اشتغال داشت اما دولت فاشیست وقت این کشور، به‌منظور نمایش توانایی تکنولوژیکی و افزایش پرستیژ ایتالیا در جهان، آلفارومئو را تشویق به طراحی برخی از اتومبیل‌های اسپرت پرتوان نمود که پیامد آن عرضه مدل‌های به‌یادماندنی و برجسته‌ای همچون سری 2900 در اواخر دهه 30 میلادی بود.

در طی جنگ جهانی دوم، کارخانه‌های آلفارومئو صدمات فراوانی را از پی بمباران‌ها متحمل شدند ولی پس از جنگ به سرعت مورد بازسازی قرار گرفتند.

از سال 1950 میلادی نیز با تولید مدل 1900 این خودروساز به سمت تولید انبوه تغییر جهت داد. این روند در سال 1954 میلادی با تولید جولیتا صورت جدی‌تری به خود گرفت.

جولیتا در فرم‌های مختلف بدنه اعم از سدان، کوپه و اسپایدر (روباز) تولید می‌شد. طراحی بدنه آن هم توسط طراحان برجسته ایتالیایی از جمله پنین فارینا، برتونه و زاگاتو صورت پذیرفته بود.

در سال 1962 میلادی هم سری جولیا معرفی شد که مدل‌های کوپه جولیا اسپرینت و نیز اسپرینت ولوچه یا GTV از مشهورترین انواع آن بودند.

تمایل این کمپانی به گسترش فعالیت‌های خود و نیز کسب سهم بیشتری از بازار منجر به عرضه موفق آلفا سود در سال 1972 میلادی گردید که تولید آن تا سال 1984 ادامه داشت.

در طول دهه 70 میلادی، این اتومبیل به همراه مدل‌های دیگری چون آلفتا، جولیا، جولیتا، اسپایدر و جی‌تی‌وی تولید می‌شد.

اما برجسته‌ترین مدل آلفارومئو در این سال‌ها مدل مونترال بود که یک کوپه پرقدرت مجهز به پیشرانه 8 سیلندر خورجینی با توان 200 اسب‌بخار بود و از سال 1970 الی 1976 میلادی به تعداد محدود تولید شد.

طراحی بدنه این اتومبیل زیبا نیز مانند بسیاری دیگری از آلفارومئوهای دهه‌های 50،60 و 70 میلادی، کاری از سوی موسسه برتونه بود.

در طی دهه 70 میلادی این کمپانی با اعتصابات کارگری و غیبت‌ها و بی‌نظمی‌های بسیاری مواجه بود که همه این عوامل سبب زیان عمده مالی و کیفیت ساخت نامناسب محصولات آن گردید.

از نظر طراحی نیز کمپانی دچار رکود و سکونی شده بود که ارائه مدل‌های نامناسبی همچون آلفا 6، آلفا 90 و حتی مدلی مانند آرنا، که با مشارکت نیسان تولید شده بود، مؤید این امر بود.

این وضع ناهنجار تا سال 1987 میلادی که فیات مالکیت این کمپانی را به عهده گرفت، همچنان ادامه داشت.

از آن پس محصولاتی مانند آلفا 33 (جانشین آلفا سود و معرفی شده در سال 1983) آلفا 75 (جانشین جولیتا و آلفتا و معرفی شده در 1985) و اسپایدر و همچنین 164 معرفی شدند.

شرح تمامی محصولات تولیدی بعدی آلفا از حوصله این متن خارج است و تنها می‌توان تیتروار به برخی از آن‌ها اشاره کرد.

در مجموع در دهه 90 میلادی، مدل‌هایی همچون 145،146 و 155 و 156 و 166 و چند مدل دیگر از سوی این کمپانی معرفی شدند و در دهه اول قرن بیست و یکم نیز خودروهایی همچون BRERA، 147 و 159، GT و 8C و ….. از طرف این کمپانی روانه بازارهای جهانی شدند.

در حال حاضر هم کماکان این کمپانی تحت کنترل شرکت فیات/ کرایسلر قرار دارد و مجموع تولیدات آن نیز در سال 2012 میلادی معادل 101,000 دستگاه بوده است.(پدال)