فوتبال ایران برای مسئولانش اهمیتی ندارد

هاشمیان در دوران بازیگری‌اش در فوتبال اروپا موفق بود، پیش‌بینی می‌شود در دوران مربیگری هم آینده خوبی داشته باشد. حالا هم که از فوتبال آلمان پیشنهادهایی به او رسیده پیش‌بینی می‌شود هاشمیان آینده درخشانی داشته باشد؛ اما خودش دوست ندارد از حالا درخصوص آینده صحبت کند. گفت‌وگوی وحید هاشمیان را با روزنامه جام‌جم در زیر بخوانید.

شنیده‌ایم که پس از گرفتن مدرک مربیگری پرولایسنس، چند پیشنهاد برای مربیگری دارید. این موضوع صحت دارد؟

پیشنهادهایی رسیده، اما دوست ندارم در این خصوص صحبت کنم که به نوعی بازارگرمی کرده باشم. من به هیچ‌وجه اهل بازارگرمی نیستم و به همین دلیل ترجیح می‌دهم هر زمان که چیزی قطعی شد، درباره آن صحبت کنم.

اما اعلام این که پیشنهادی دارید یا نه بازارگرمی نیست.

این هم جزو خصوصیات اخلاقی و کاری من است که تا قطعی نشدن موضوعی در خصوص آن صحبت نمی‌کنم. هنوز مشخص نیست چگونه کارم را آغاز کنم و همه احتمالات وجود دارد. شاید این فصل سرمربی شدم و شاید هم به عنوان کمک مربی کارم را آغاز کنم. البته در این خصوص باتوجه به پیشنهادها تصمیم‌گیری می‌کنم.

آن‌طور که به گوش رسیده علاوه بر تیم‌های ایرانی چند تیم آلمانی هم پیشنهاد داده‌اند. این موضوع را می‌توانید تائید کنید و نامی از تیم‌ها ببرید؟

فقط می‌توانم همین‌قدر بگویم پیشنهادهایی رسیده اما این پیشنهادها رسمی نشده و فقط در حد حرف است. تیم‌ها به صورت شفاهی پیشنهاد داده‌اند و به همین دلیل می‌گویم نمی‌توانم قطعی صحبتی کنم و نام تیم‌ها نیز محفوظ است. حالا شاید مسئولان این باشگاه‌ها خودشان چنین موضوعی را رسانه‌ای کنند که این هم به خود آنها مربوط می‌شود و از حیطه وظایف من خارج است.

ایده و برنامه‌ای برای آغاز کار مربیگری دارید؟

اجازه بدهید ابتدا پیشنهاد برسد و کارم را آغاز کنم تا برنامه و ایده‌هایم را پیاده کنم. وقتی هنوز خبری نشده است، چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ ضمن این که من هیچ عجله‌ای برای آغاز کار مربیگری‌ام ندارم و ترسی هم ندارم که اکنون در خانه بمانم. هر پیشنهادی برسد ابتدا شرایط را بررسی خواهم کرد تا ببینم خودم و خانواده‌ام می‌توانیم راحت باشیم یا نه. مطمئنا اگر پیشنهاد خوبی باشد، روی آن فکر خواهم کرد و برنامه‌ریزی مناسبی انجام خواهم داد.

دوست دارید چگونه به مربیگری ورود پیدا کنید و آیا این کار شباهتی با بازیگری شما هم دارد؟

من در فوتبال و دوران بازیگری قدم به قدم پیش رفتم و لژیونر شدم. در نهایت هم به تیم بایرن‌مونیخ پیوستم که جزو برترین تیم‌های جهان بود و برای رسیدن به این قله تلاش کردم. اکنون هم در مربیگری تلاش خواهم کرد تا موفق شوم.

فکر می‌کنید بتوانید در مربیگری به حقتان برسید؟

من در بازیگری پله‌پله پیش رفتم و توانستم از فتح و پاس به تیم ملی برسم. در تیم ملی هم موفق بودم و در اولین بازی ملی‌ام توانستم گلزنی کنم. بعد از آن هم در دو، سه بازی دیگر گلزنی کردم اما با وجود این که زیاد گل زده بودم، در بازی‌های آسیایی گفتند روی نیمکت بنشین. اما تلاش کردم و به حقم رسیدم، جایی هم که دیدم شرایط خوب نیست، ترجیح دادم نباشم و برای رسیدن به حقم جور دیگری تلاش کنم. در مربیگری هم مطمئنا اگر کارم را آغاز کنم، تلاش خواهم کرد تا به حقی که دارم برسم.

شاید اتفاقاتی رخ بدهد و برخی بخواهند مانند دوران بازیگری برایتان مشکل ایجاد کنند. فکر می‌کنید مشکلات دوران بازیگری در دوران مربیگری هم سراغ شما خواهد آمد؟

به این مسائل فکر نمی‌کنم و البته این را هم بگویم فوتبال تمام زندگی من نیست تا به خاطر آن همه چیز را از دست بدهم. همان تلاشی که در بازیگری کردم، در مربیگری هم خواهم کرد تا موفق شوم. اگر این اتفاق رخ ندهد اصراری ندارم و شاید هم مربیگری نکردم. آنچه مسلم است فوتبال ورزش پاکی نیست و این موضوع نیز مربوط به تمام دنیا می‌شود و هیچ جای دنیا شما نمی‌توانید فوتبال پاک را ببینید. به این دلیل که پول روی این ورزش بسیار تأثیرگذار است.

داستان دوری‌تان از تیم ملی هم جالب بود. در حالی که جزو معدود لژیونرهای فوتبال ایران بودید اما مدتی در تیم ملی حاضر نشدید. خیلی‌ها گفتند با تیم ملی قهر کرده بودید.

من با تیم ملی قهر نبودم. برخی در تیم ملی به دنبال سوء‌استفاده بودند و من هم گفتم دیگر نمی‌آیم. ضمن این که شرایط من طوری بود که نمی‌توانستم هر دفعه به اردوهای تیم ملی بیایم و مصدومیت هم کمی مرا از تیم ملی دور کرده بود. وقتی دیدم این گونه است و در تیم ملی شرایطی را به‌وجود آورده‌اند که من نباشم، تصمیم گرفتم به نوع دیگری به کشورم خدمت کنم. در آلمان تلاش کردم و با درخشش در بوخوم و رسیدن به بایرن‌مونیخ نام ایران را به سر زبان‌ها انداختم.

در تیم ملی همیشه حاشیه‌های اینچنینی وجود داشته است. می‌گویند در جام جهانی 2006 هم در تیم ملی باند تشکیل شده بود و بازیکنان به دو دسته تقسیم شده بودند و حتی به یکدیگر پاس نمی‌دادند.

تیم 2006 که کلاً حاشیه بود و به خاطر ستاره‌هایی که در آن تیم حضور داشتند، مسلماً حاشیه‌هایش هم زیاد می‌شد، اما من چیزی ندیدم که بازیکنی به دیگری پاس ندهد. این که در یک تیم اختلاف سلیقه وجود داشته باشد و عقاید متفاوتی را شاهد باشیم، طبیعی است اما برخی اختلافات نیز توسط رسانه‌ها بزرگنمایی می‌شد. واقعاً من ندیدم که در بازی‌های تیم ملی بازیکنان یکدل نباشند و نخواهند به یکدیگر پاس بدهند.

در خصوص تیم ملی فعلی چه نظری دارید؟ به نظرتان می‌توانیم همراه کی‌روش و تیمی که ساخته یک‌بار دیگر به جام‌جهانی برویم؟

کار سخت است. از این مرحله که عبور خواهیم کرد، اما در مرحله بعدی حریفانی را پیش‌رو داریم که در حال کار کردن هستند و هر روز پیشرفت می‌کنند. تیمی مانند امارات هم اکنون مدعی شده و بازی‌های این تیم را در جام ملت‌های آسیا دیدیم.

آنها در کنار کره‌جنوبی، ژاپن، استرالیا و حتی قطر مدعی صعود هستند و این کار را برای ایران سخت می‌کند. فوتبال ما امکانات سخت‌افزاری این کشورها را ندارد، اما با همین وضعیت و با استعدادهایی که داریم، باز هم فوتبالمان در سطح اول آسیاست و این را رنکینگ فیفا هم نشان می‌دهد. با این حال رسیدن به جام جهانی هم سخت است.

رسیدن به جام جهانی سقف فوتبال ماست یا می‌توانیم در این مسابقات درخشش هم داشته باشیم و به صعود از گروهمان فکر کنیم؟

همین که بتوانیم با این شرایط به جام جهانی برویم، کار بزرگی کرده‌ایم. فوتبال ما هیچ زیرساختی ندارد، زمین تمرینی مناسب نداریم، ورزشگاه خوب نداریم؛ با این شرایط چگونه انتظار درخشش داریم؟ اصلاً تیم‌های آسیایی شرایط تیم‌های اروپایی را دارند که بتوانند از گروهشان در جام جهانی صعود کنند؟

اما یک بار تیم ملی کره‌جنوبی در جام‌جهانی چهارم شد.

کره‌ای‌ها از امتیاز میزبانی استفاده کردند و همه دیدند که چگونه مقابل اسپانیا و ایتالیا نتیجه گرفتند. اگر هم این اتفاق رخ بدهد و تیم‌های آسیایی در جام جهانی بدرخشند، چیزی جز یک اتفاق نیست، چون هنوز فوتبال آسیا فاصله زیادی با فوتبال سطح اول اروپا دارد. تا زمانی که ما زیرساخت‌ها را درست نکنیم، علمی پیش نرویم و کار روی روال نباشد، صعود به جام‌جهانی و کسب نتایج آبرومند هم یک افتخار است.

به عنوان سؤال پایانی چگونه باید این مشکل را حل کنیم و ریشه مشکلات فوتبال ایران کجاست؟

مشکلات فوتبال ما اساسی است و این مسأله فقط مربوط به خود فوتبال نیست. متأسفانه کسانی در رأس کار هستند که فوتبال اصلا برای آنها اهمیتی ندارد و مسائل دیگری برای آنها مهم است. برای تغییر شرایط فوتبال، فدراسیون فوتبال ما باید دگرگون شود. درباره مسئولان فوتبال از رئیس فدراسیون گرفته تا اعضای کمیته‌ها باید یک بازنگری جدی صورت بگیرد.

علیرضا محرمی / جام‌جم