«یارانه» همان‌گونه که از ترکیب دستوری آن مشخص است، با هدف «یاری رساندن» به شخص یا اشخاصی اعطا می‌شود. این تعریف سرآغاز یک بحث مهم و به روز است: آیا دولت حق دارد «یارانه» را به همه شهروندان ایرانی ندهد و پرداخت دست‌کم نقدی آن را به اشخاص خاص محدود کند؟ شاید ساده‌ترین پاسخی که می‌توان به این پرسش داد، بازهم استفاده از مفهوم لغوی «یارانه» است.
کد خبر: ۸۰۱۰۰۵
یارانه، «حق» است؟

آیا همه ایرانیان نیاز به «یاری شدن نقدی» دارند؟ آیا ‌توان مالی ایرانیان یکسان است؟ آیا اصولا یاری شدن نقدی برخی افراد ایرانی، تاثیری در بهبود وضعیت یا تنزل وضعیتشان خواهد داشت؟ روشن است خداوند به بسیاری از ایرانیان امکاناتی عطا کرده که آنها را از برخوردار شدن از «یاری نقدی» کاملا بی‌نیاز کرده است.

لذا طبیعی است که دولت براساس منطق باید «یارانه» را به سوی یاری شدن کسانی که از نظر مالی جایگاه بالایی ندارند، هدایت کند.

قوه مجریه برای این اقدام دو راه در پیش دارد: اول این است که از راه چاپ اسکناس یاری بیشتری به نیازمندان یارانه برساند و طبیعی است که تورم ناشی، چند برابر آن یاری را از جیب نیازمندان برداشت خواهد کرد.

راه دوم نیز این است که بی‌نیازان را از یاری شدنی که نیازی به آن ندارند، معاف کند تا منابع مالی سالمی برای اختصاص به «نیازمندان یاری شدن نقدی» فراهم آورد.

کمی فکر و اندیشه و البته انصاف همه را به این نتیجه می‌رساند که این راه عین عدالت است، زیرا که صاحبان پیکان و پراید و پورشه یا آن بی.‌ام.و خاص 3 میلیارد تومانی که چند روز پیش وارد گمرک بندرعباس شد، وضعیت یکسانی ندارند... می‌دانید که خیلی اوقات نابرابری، عدالت را محقق می‌کند...

سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها