کهکشان سیتی، سیاهچاله می‌شود؟

شکست هفته قبل مقابل کریستال پالاس این تیم را به رده چهارم رساند و این در حالی است که تاتنهام و لیورپول که در رده‌های پایین‌تر قرار دارند، فاصله زیادی با شاگران پلگرینی ندارند. فصل در شرایطی برای سیتی رو به اتمام است که این تیم از فصل 2011 ـ 2010 هیچ‌گاه جایگاهی پایین‌تر از رتبه دوم به دست نیاورده است. از دیدگاه ریاضی و محاسبات با تعداد بازی‌هایی که برای این تیم باقی مانده است، شانس قهرمانی را می‌توان هنوز برای آبی‌های شهر منچستر متصور بود اما حسمان می‌گوید این تیم بیشتر از تلاش برای رسیدن به‌عنوان قهرمانی باید نگران اتفاقاتی باشد که ممکن است تا هفته‌های آینده برایش رخ دهد و باید تلاش داشته باشد تا از آنها اجتناب کند. رفته‌رفته به فصل تابستان، فصلی که جابه‌جایی‌های زیادی در تیم‌های صورت می‌گیرد نزدیک می‌شویم. بد نیست نگاهی داشته باشیم به نقاط ضعف و قابل ترمیم تیمی که در همه رقابت‌های این فصل شانس کسب قهرمانی را تقریبا از دست داده و بعید نیست در هفته‌های آینده دستخوش تغییرات گسترده‌ای در خود شود.

مربی

اگرچه مانوئل پلگرینی پس از شکست مقابل کریستال پالاس عنوان کرد که نگران آینده شغلی‌اش نیست و با وجود از دست رفتن شانس قهرمانی فقط به تیمش فکر می‌کند، اما اوضاع برای او و شاگردانش بحرانی‌تر از آن است که بتواند با چنین حرف‌هایی فشار را از روی خودش و تیمش بردارد و از سوی دیگر رسانه‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. شیخ منصور و خلدون المبارک شاید کارهایی انجام دهند که تیمشان سرحال‌تر شود و شاید هم در حال انجام آن هستند، اما مالک باشگاه و رئیسش اولین فصل حضور پلگرینی در لیگ برتر و کاری که وی انجام داد را به یاد می‌آورند و به نظر می‌رسد به همین دلیل است که قصد دارند اجازه دهند این مربی شیلیایی تا پایان فصل و تمام شدن قراردادش روی نیمکت سیتی بنشیند. کسب قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی جام اتحادیه و رسیدن به جمع 16 تیم نهایی لیگ قهرمانان اروپا که برای اولین بار برای سیتی رخ می‌داد، دستاوردهای پلگرینی در این سال‌ها بود؛ دستاوردهایی که آن‌قدر بزرگ و کافی بود که باعث شود در فصلی که شانس کسب عنوان قهرمانی به کمترین میزان خودش رسیده، او را روی نیمکت نگه دارد. اما چه چیزی در پیش است؟ همه به این بستگی دارد که سیتی فصل را در چه جایگاهی به پایان ببرد یا این‌که هواداران مربی را مقصر بدانند یا بازیکنانی را که ایجنت‌ها به تیم آوردند و نیاز داشتند برای رسیدن به جایگاه اصلی تیم رقابت کنند، اما این‌گونه نبود و در نهایت این‌که برای فصل بعد کدام مربی در دسترس خواهد بود؟ اگر پپ گواردیولا در بازار باشد، اخراج مربی شیلیایی دور از ذهن نیست، اما قطعا او برای سیتی در دسترس نخواهد بود. کارلو آنچلوتی هم ممکن است بار دیگر به جزیره بازگردد، اما زمزمه‌هایی که به گوش می‌رسد حکایت از آن دارد که سرمربی کنونی رئال مادرید ویژگی‌های مورد نظر شیخ منصور را ندارد. چنین شرایطی برای دیگو سیمئونه، مردی که در همسایگی آنچلوتی و در اتلتیکو مادرید است، وجود دارد. برندن راجرز از لیورپول و یورگن کلوپ از دورتموند هم برای مربیگری این تیم قابل تصور هستند، اما واقعیت این است که گزینه‌های روی میز شیخ منصور بسیار محدود است.

مدیران

ژیکی بگیریستان، مدیر ورزشی تیم در یک فصل گذشته نتوانست با هزینه حدود 120 میلیون پوندی بازیکنانی را به خدمت بگیرد که ارزش این مقدار هزینه را داشته باشند و در بین این بازیکنان فقط مارتین دمیکلیس و فرناندینیو به موفقیت اندکی در سیتی دست پیدا کردند. فران سوریانو، مدیر اجرایی باشگاه نسبت به رعایت نکردن قانون اقتصادی جوانمردانه یوفا مسئول است؛ اتفاقی که باشگاه را برای یک فصل به خرید بازیکنان تا سقف 49 میلیون پوند محدود کرد. پلگرینی معتقد است این اتفاق مانع حرکت سیتی شده و بتازگی نمود بیشتری پیدا کرده است. با این حال این‌که سوریانو یا بگیریستان یا هر دو در باشگاه بمانند، منوط به تصمیمی است که در آخر فصل گرفته می‌شود. از حالا نمی‌توان درباره اتفاقاتی که ممکن است در پایان فصل رخ دهد، اظهار نظر کرد مگر آن‌که از عالم غیب خبری آورده باشند!

دروازه و دفاع

اگرچه هنوز درباره توانایی جو هارت روی توپ هوایی انتقادهایی مطرح می‌شود، اما نباید فراموش کنیم که او بهترین فصل خود را در سیتی پشت سر گذاشت و یکی از معدود بازیکنان ترکیب این تیم بود که حرکتی رو به جلو داشت. در حالی که بیشتر مدافعان تیم در نقطه‌ای مقابل این شرایط قرار دارند و در همه نقاط مشکلات زیادی وجود دارد. پابلو زابالتا آن اشتباه بزرگ را مقابل کریستال پالاس انجام داد که به شکست تیمش منجر شد. ضمن این‌که در بیشتر بازی‌های بزرگ اروپایی غایب بوده است. با وجود این در بازی مقابل بایرن مونیخ او انتخاب پلگرینی بود، به همین دلیل به نظر نمی‌رسد باکاری سانیا سی و دو ساله آینده‌ای در این باشگاه داشته باشد. در جناح چپ پلگرینی هنوز در انتخاب میان گائل کلیچی و الکساندر کولاروف مردد است؛ اتفاقی که در دو یا چند فصل اخیر دائم در حال تکرار است. در مرکز خط دفاعی اوضاع نگران‌کننده‌تر است. الیاکوئیم مانگالا که با 42 میلیون پوند به سیتی آمد، در صدر ناامیدکننده‌ترین استراتژی‌های خرید بگیریستان قرار دارد. مدافع فرانسوی که در به دست آوردن جایگاه ثابتی در ترکیب اصلی سیتی ناکام ماند و در بازی مقابل پالاس هم روی نیمکت نشست. اکنون شک و تردیدها در مورد ونسانت کمپانی، کاپیتان تیم هم افزایش پیدا کرده است. او ضعیف‌ترین دوران خود را در این فصل سپری کرده و در مهم‌ترین بازی‌های فصل که امتیازات زیادی را از سیتی گرفته، مرتکب اشتباهات فاحشی شده است. در این منطقه تنها عملکرد دمیکلیس قابل دفاع است که او هم‌اکنون 34 سال دارد.

خط میانی

آینده یحیی توره در وضعیت متعادلی قرار دارد و با نزدیک شدن به انتهای فصل، قرارداد تازه‌ای با وی به امضا خواهد رسید. فرناندو برزیلی در اولین فصل حضورش ناکام بود و تنها می‌توان از فرناندینیو به‌عنوان موتور محرک خط میانی نام برد. از سوی دیگر تاکتیک پلگرینی برای استفاده از جیمز میلنر به‌عنوان هافبک دفاعی جواب نداد و در ادامه وی برای بازی در نقاط دیگر هم کمتر مورد استقاده قرار گرفت. در میان هافبک‌های هجومی سمیر نصری بتازگی افت زیادی داشته و خسوس ناواس دیگر مانند گذشته با قدم‌های سریع خود نمی‌دود و کیفیت گذشته را ندارد. در این میان فقط داوید سیلواست که می‌درخشد. او و سرخیو آگوئرو تنها بازیکنان تیم هستند که با پیشنهاد تیم‌هایی همچون بایرن مونیخ، رئال مادرید و بارسلونا مواجه هستند.

خط حمله

در این منطقه آگوئرو استعداد فوق‌العاده‌ای دارد. یک تمام‌کننده قهار که پیش از این‌که دچار مصدومیت شود، کیفیت بازی‌اش را افزایش داده است و در 35 بازی 23 گل برای تیمش به ثمر رسانده است. در پس درخشش آگوئرو، همان مشکلات و ایراداتی که به خط دفاع و میانی وارد بود، به خط حمله هم منتسب می‌شود. ویلفرد بونی گرچه آینده قابل اتکایی دارد، اما از ژانویه که به تیم اضافه شده، نتوانسته موثر باشد. این در حالی است که او جانشین نام‌هایی مانند ادین ژکو و استون یوویتیچ شده است.

منبع: گاردین / مترجم: عرفان خماند