هر اثر نمایشی که ساخته می‌شود، افکاری را به خود مشغول می‌سازد که به تضارب آرا منجر می‌شود و نگاه‌های انتقادآمیز را به دنبال دارد اما واقعیت آن است که چیزی که نویسنده و کارگردان به اجرا در می‌آورند، محصول پیرامون شان بوده و عموماً چیزی خارج از محدوده جامعه و زندگی روزمره شان نیست.
کد خبر: ۷۸۴۹۲۰
بزرگنمایی، قاعده طنز است

آن چیزی که این روزها شاهد آن هستیم، همان چیزی است که مردم درباره برخی بیمارستان‌ها اعتراض و انتقاد داشته‌اند که در نتیجه منعکس‌کننده افکار عمومی است البته این را هم فراموش نکنیم که یکی از قواعد فیلمسازی طنز، بزرگنمایی است تا در اذهان ته نشین شده و مخاطب خود را پیدا کند.

پزشکان از یک سو حق دارند که اعتراض کنند که چرا درباره شان، غلو شده اما از سوی دیگر، حقی در این باره ندارند چون بعضی از این حرف‌ها، واقعیت‌هایی است که در جامعه، در حال رخ دادن است.

اما مشکل اصلی آن است که آستانه تحمل‌پذیری در هر صنف و قشر بسیار پایین آمده است.

در انگلستان، سریالی ساخته می‌شود و آتش‌نشان‌ها را به بدترین شکل ممکن به تمسخر می‌گیرد اما صدای کسی بلند نمی‌شود و چیزی نمی‌گویند اما در کشور ما، به نوعی هر قشری از انتقاد ناراحت می‌شود و می‌کوشد جنجال ایجاد کند.

به لحاظ روان شناسی و البته جامعه شناسی، راهکار حل این موضوع در فرهنگ‌سازی است. باید به مردم یاد داد که با انتقاد پذیری، محاسن و معایب شان را توأمان ببینند.

اصغر کیهان نیا - روانشناس/ روزنامه ایران

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها