انتخابات مصر ، نمایش طنز دمکراسی

انتخابات بظاهر چند حزبی ریاست جمهوری مصر که حسنی مبارک را برای 6 سال دیگر بر اریکه قدرت در این کشور آفریقایی نشاند، گامی در جهت استراتژی کلان خاورمیانه بزرگ امریکا و تغییر ساختار کشورهای عربی ارزیابی می شود.

کد خبر: ۷۴۷۸۷

راهبردی که تلاش شد مبارک را مجبور کنند رویه موجود را -که تنها یک نامزد ریاست جمهوری وجود داشت - تغییر دهد و به شکل فقط ظاهری و با سناریوی کاذب فضایی بازتر ایجاد کند. در برخی کشورهای عربی همچون لیبی و عراق در زمان صدام نیز اگرچه از نظر شکلی انتخاباتی صورت گرفته و یا می گیرد، اما افراد از پیش تعیین شده همواره بیش از 90درصد آرائ را به خود اختصاص داده و می دهند.
مصر نیز از این سیستم مستثنائ نیست ، حسنی مبارک به مدت نزدیک به ربع قرن یعنی از زمان ترور انورسادات ، رئیس جمهور مصر بوده است.
تداوم حکومت مبارک تاکنون تنها براساس همه پرسی هایی انجام می گرفت که وی رقیبی در آن نداشت و طی آن از مردم خواسته می شد نظر خود را نسبت به ادامه رهبری او اعلام کنند. در این میان اگرچه انتخابات اخیر چندحزبی در مصر از سوی غرب حرکت به سوی دمکراتیزه شدن ارزیابی می شود، اما:
1- طی یک ماه گذشته مصر شاهد اختلافات و کشمکشی شدید میان دولت و مخالفان بر سر اصلاح ماده مربوط به شرکت در انتخابات ریاست جمهوری در قانون اساسی این کشور و برگزاری همه پرسی درباره آن بود که به بازداشت صدها تن از مخالفان و سرکوب تظاهرات انجامید.
مبارک با شروطی که هنگام اصلاح بند انتخاباتی قانون اساسی قرار داده بود، عملا این بند را عاری از کارآمدی کرد. همچون: نامزد ریاست جمهوری باید عضو شورای رهبری یکی از احزاب سیاسی باشد، از زمان تاسیس حزب زمان قابل توجهی گذشته باشد، دارای سابقه قابل توجه در زمینه فعالیت های سیاسی باشد، هر نامزد باید در حدود 100 هزار امضا در اختیار داشته باشد و تایید درصد معینی از اعضای مجالس منتخب از قبیل پارلمان و مجالس محلی را نیز کسب کرده باشد. درواقع حسنی مبارک با این اقدام توپ را به زمین احزاب مخالف انداخت ، ضمن این که تصمیم مبارک مبنی بر اصلاح قانون اساسی شامل مواد مربوط به اختیارات و صلاحیت های رئیس جمهور که نزدیک به 20 درصد از کل قانون را تشکیل می دهد، نمی شد. به همین دلیل بیشتر احزاب مخالف ، انتخابات را تحریم کردند.
2- باتوجه به فرصت کمی که از زمان اصلاح قانون انتخابات تا برگزاری آن وجود داشت ، احزاب و افراد رقیب مبارک عملا هیچ فرصتی برای بسیج امکانات خود نداشتند، علاوه بر این که در این مدت نیز فضای تبلیغی مصر در همه رسانه های این کشور به سوی حمایت از مبارک سوق پیدا کرده بود. براساس ماده 76 قانون انتخابات مصر، حزب حاکم بر همه رسانه های گروهی و دستگاه های دیوان سالاری ، امنیتی و اجرایی سلطه کامل دارد و این ماده عملا راه را برای برخورداری یکسان همه نامزدها از امکانات دیداری و شنیداری می بندند.
3- باوجود درخواست گروههای مدافع دموکراسی در داخل و خارج مصر، دولت این کشور از دعوت ناظران خارجی برای نظارت بر برگزاری انتخابات خودداری کرد. اما گروههای مدافع حقوق بشر و طرفداران نامزدها که به عنوان ناظر در مراکز رای گیری حضور داشتند، از تقلب گسترده در این انتخابات سخن گفتند. علاوه بر این که نمایندگان برخی گروههای مستقلی که سعی در نظارت بر انتخابات داشتند، از دستیابی به مراکز رای گیری منع شدند و حتی کتک خوردند. دبیر کل سازمان حقوق بشر مصر اعلام کرده است 300 مورد تقلب فقط توسط نمایندگان این سازمان ثبت شده است. گروه بین المللی بحران هم اعلام کرد میزان تقلب در انتخابات گسترده بوده است. رقبای اصلی حسنی مبارک ، یعنی نعمان حجمه و ایمنی نور نیز بااشاره به تقلب گسترده در انتخابات ، نتایج آن را جعلی توصیف کردند.
4- میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری مصر 15 تا 23 درصد اعلام شده است ، 23 درصدی که مقامات دولتی اعلام کردند و 15 و حتی 13 درصدی که مراکز مستقل حقوق بشر اعلام کرده اند؛ یعنی بیش از سه چهارم واجدان شرایط رای دادن در این کشور شرکت نکردند و تنها کمتر از یک چهارم رای دهندگان به مبارک رای دادند که این نسبت کمتر از 20درصد می شود. در حالی که در کشورمان میزان مشارکت در مرحله اول انتخابات 65 و در مرحله دوم 60 درصد بوده است و رئیس جمهور منتخب ایران با کسب بیش از 17 میلیون رای رئیس جمهور می شود، در کشور مصر با جمعیت 72 میلیون نفر، مبارک تنها کمتر از 7 میلیون رای کسب می کند و جالب این که امریکا انتخابات ایران را غیرشفاف و غیردمکراتیک و انتخابات مصر را نمایشی از دموکراسی توصیف می کند، بدون این که مشارکت ضعیف مردمی را در این کشور مدنظر قرار دهد.