«پریوش نظریه» بازیگر نقش تلویزیونی «مدینه» گفت: من حرفم را با نقشم بیان میکنم. تقریبا روزی 18 ساعت برای سریال مدینه زمان گذاشتم وقتی از فضای کار بیرون میآیم دیگر به زندگی شخصی و خانوادگی خود میپردازم در ضمن علاقهای هم به شهرت و این که عکسم روی جلد مطبوعات باشد ندارم.
وی با بیان اینکه شهرت ماندگار نیست اما کار خوب همیشه در ذهن مخاطب میماند، اظهارداشت: مهم این است که مخاطب پیام نقشی که من بازی کردم را بگیرد. زندگی خانوادگی و شخصی برایم خیلی مهم است از این که خانوادهام صبورانه در زمان تصویربرداری سریال مدینه با من همکاری کردند از آنها سپاسگزارم.
نظریه همچنین درباره عوامل پذیرش نقش مدینه و آمدنش از سینما به تلویزیون نیز تصریح کرد: دلیل آمدنم از سینما به تلویزیون خیلی خود خواسته نیست. چون فضای سینما قدری به هم ریخته است و کارهای خوب کم شده وقتی پیشنهاد سریال مدینه به من داده شد با خواندن فیلم نامهای که روان و شیوا نوشته شده و دیدن اسم کارگردان باسابقه تلویزیون سیروس مقدم، بازی در سریال را پذیرفتم. برای من ارائه کار خوب مهم است فرقی ندارد سینما باشد یا تلویزیون.
وی ادامه داد: در این داستان از نظر سنی با مدینه تقریبا هم سن هستم. او زنی 45 ساله و سمبل استقامت و پایداری در خانواده است در مقابل اتفاقات ناگور به نحوی شایسته ایستادگی میکند. صلابت، پشتکار و تلاش از خصوصیات بارز مدینه است البته همان طور که لطافت زنانه و مادرانه در او مشاهده میشود، سخت کوش و سختگی ناپذیر است و فراز و فرودهای بسیاری در زندگی تحمل میکند. در زندگی زن و مرد یک معنی دارد اگر توانستیم از سختیها موفق و سر بلند بیرون بیایم اهمیت دارد. البته فکر نمیکنم در زندگی شخصی هیچ کسی دوست داشته باشد جای مدینه قرار بگیرد.
بازیگر فیلم سینمایی یه حبه قند عنوان داشت:این اولین کار بلند تلویزیونی و مناسبتی من است. از روز 31 فروردین ماه که کار کلید خورده تا آخرین روز کار تجربیات زیادی بدست آوردم. راز موفقیت کارهای مناسبتی مدیریت صحیح پروژه و حفظ آرامش است.
وی در پایان گفت: خوشحالم با تیمی کار بلند تلویزیونی و مناسبتی خود را آغاز کردم که حرفه ای کار می کنند نظم، انضباط و اخلاق مداری شرط اول کار در این گروه است. (فارس)
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد