ملی‌پوش قایقرانی: برای رویینگ، ماشینم را فروختم!

به گزارش جام جم ورزشی ؛ سعید عادلی گفت: در بازی‎های آسیایی اینچئون خیلی به کسب نشان طلا امیدواریم. اگر زمانی که چند هفته پیش در کاپ فرانسه به ثبت رساندیم در کره نیز تکرار کنیم بدون شک قهرمان می‎شویم.

عادلی خاطرنشان کرد: قبل از عید اداره کل ورزش و جوانان 300 یا 400 هزار تومان به من دادند و این در حالیست که حدود یک سال و نیم است در اردو هستم و این مبلغ پول کرایه ماشین هم نمی‎شود. من دانشجو هستم و پدرم معلم است که بازنشسته شده و خانواده هزینه‎ام را می‎دهد. مجبور شدم برای اینکه پول ایاب و ذهاب و مکمل‎ها را تأمین کنم، ماشینم را بفروشم.

رویینگ‎سوار لرستانی تیم ملی با بیان اینکه حقوقی که فدراسیون می‎دهد کم است و کفاف نمی‎دهد، تأکید کرد: هزینه‎های فدراسیون بالاست و چون اردو نشین‎ها زیاد هستند، پول آنچنانی برای فدراسیون نمی‎ماند که به ما بدهد و همین مبلغی هم که پرداخت می‎شود، از هیچی بهتر است. شرایط را درک می‎کنیم و گلایه‎ای از فدراسیون نداریم.

وی با اشاره به اینکه نهمین مرحله اردو شروع شده و تا چهارم مرداد ادامه دارد، افزود: نسبت به گوانگ‎جو اردوهای ما کمتر هستند با این حال فدراسیون خیلی زحمت کشیده و در کل از اردوها راضی هستیم. امیدواریم با موفقیت در اینچئون جواب زحمات فدراسیون را به‎خوبی بدهیم.

عادلی با اشاره به اینکه رشته ورزشی رویینگ 10-12 سال است که وارد ایران شده، یادآور شد: در این مدت مدال‎های خوبی کسب شده اما متأسفانه زیرساخت‎های رویینگ در ایران وجود ندارد. ما پیست آبی نیاز داریم و الان پشت سدهای مخزنی تمرین می‎کنیم. در لرستان هم که جایی نیست تمرین کنیم.

وی در ادامه صحبت‎هایش گفت: ورزشکارانی که قرار است در بازی‎های آسیایی شرکت کنند از طریق استان‎هایشان حمایت می‎شوند اما در لرستان خبری از حمایت نیست. چند روز پیش نزد آقای محمدی‎اصل مدیرکل ورزش و جوانان استان رفتم که گفت پولی نیست به من بدهد و بهتر است برای استان‎های دیگر پارو بزنم!

او با اشاره به اینکه از مسئولان ورزشی استان حتی کسی به ما زنگی هم نمی‎زند. اضافه کرد: نه حمایت مالی می‎شویم نه معنوی! 9 سال است که فیکس تیم ملی هستم اما هرگز از طرف استان حمایت نشده‎ام. ورزشکارهای لرستان معدودی هستند که به اینچئون می‎روند اما نمی‎توانند از آنان حمایت کنند که این جای تأسف دارد.

عضو تیم ملی رویینگ درباره آینده‎اش گفت: بعد از اینچئون ورزش را برای همیشه کنار می‎گذارم، چون دیگر خانواده‎ام نمی‎تواند هزینه‎هایم را تأمین کند و استان هم هیچ‎گونه حمایتی نمی‎کند. حیف است که این همه زحمت بکشی اما مجبور شوی ورزش را کنار بگذاری اما چاره‎ی دیگری ندارم.(ایسنا)