تعیین تاریخ اثر انگشت ممکن شد

«مارسل دو پویت» پژوهشگر اثر انگشت در موسسه علوم جنایی هلند این یافته را کشف بسیار مهمی عنوان کرد.

وی افزود: پلیس معمولا از کارشناسان اثر انگشت می پرسد آیا می توان زمان ایجاد اثرانگشت را در صحنه جرم تعیین کرد یا خیر.

مثلا اثر انگشت همسایه در صحنه سرقت از یک خانه کشف می شود. با استفاده از این فناوری جدید می توان تشخیص داد آیا اثر انگشت موجود در صحنه جرم به مدتی قبل از سرقت تعلق دارد یعنی زمانی که همسایه برای صرف چای به خانه فرد آمده یا وی شب سرقت از خود اثری به جا گذاشته است.

توانایی تعیین تاریخ این اثر به معنای آن است که می توان تعیین کرد چه وقت یک مظنون بالقوه در صحنه جرم حضور داشته یا کدام اثرانگشت بر اساس زمان وقوع حادثه باید بررسی شود.

اثرانگشت هر فرد نشانه بسیار منحصر به فردی از خود بر روی سطوح به جا می گذارد که می تواند نسخه برداری شده و با پایگاه داده پلیس به منظور شناسایی فرد مظنون مقایسه شود. این شیوه پلیسی اوایل دهه 1900 ظهور کرد.

اثر انگشت از عرق و چربی دست از جمله ترکیب پیچیده ای از کلسترول، اسید آمینه و پروتئین ها ایجاد می شود.

دوپویت گفت: متخصصان می توانند مواد شیمیایی در این اثرانگشت را تحلیل کنند. برخی از این مواد با گذشت زمان از بین می روند و نسبت نسبی این مواد شیمیایی است که به ما امکان می دهد زمان ایجاد شدن اثر انگشت را تعیین کنیم.

تلاش های پیشین متخصصان برای ایجاد فرمولی به منظور تعیین تاریخ اثر انگشت با شکست مواجه شده است چرا که بر روی میزان مواد شیمیایی نه نسبت های نسبی آنها تمرکز داشت.

کارشناسان با در نظر گرفتن دمای محیط اطراف اثر انگشت اصلی که سرعت زوال مواد شیمیایی آن را تحت تاثیر قرار می دهد، توانسته اند زمان ایجاد اثرانگشت را بین «یک تا دو روز»، تا 15 روز تعیین کنند.

پیش از آنکه بتوان این شیوه را به طور قانونی به کار گرفت، باید به طور وسیعی در صحنه های جرم واقعی آزمایش کرد تا پایگاه داده ای ایجاد کند.

کارشناسان می گویند این شیوه احتمالا تا یک سال آینده به طور رسمی عرضه خواهد شد.

همانطور که پایگاه داده وسعت می یابد، اطمینان و اعتبار این شیوه نیز بیشتر شده و به پلیس امکان می دهد تا زمان اثر انگشت ایجاد شده در چند سال پیش را نیز تعیین کند.

در همین حال، دو پویت و همکارانش در حال کار بر روی شیوه تحلیلی انقلابی دیگری هستند: تحلیل مواد شیمیایی اثر انگشت برای مشخص کردن نوع دارو یا غذای مصرفی فرد مظنون.(مهر)