بازگشت بیانکونری به روزهای باشکوه

حتی پیش از آغاز این فصل، بسیاری معتقد بودند‌ یوونتوس می‌تواند فصل 14ـ2013 را با سومین قهرمانی پیاپی در سری A به پایان برساند. با توجه به ادامه روند نزولی سری A، بسیاری یوونتوس را تنها تیم باکیفیتی می‌دانستند که می‌تواند قهرمان لیگ شود.

اما قهرمانی یوونتوسی‌ها که در نهایت با شکست 4ـ یک‌رم مقابل کاتانیا قطعی شد، با قاطعیتی به‌دست آمد که بسیاری حتی آن را غیرضروری می‌دانستند؛ این‌که آنها برای قهرمانی‌شان نیاز به 93 امتیاز داشته باشند تا بتوانند به چهارمین تیم در تاریخ فوتبال ایتالیا تبدیل شوند که توانسته برای سومین‌بار پیاپی فاتح اسکودتو شود. اما یک رقیب سرسخت، شاگردان کونته را وادار به چنین واکنشی کرد.

کسی نمی‌توانست پیش‌بینی کند ‌ رم در این فصل چنین نمایش‌هایی ارائه بدهد. شاگردان رودی گارسیا با کسب ده پیروزی پیاپی در ده بازی ابتدایی فصل، فوتبال اروپا را بهت‌زده کردند.

شکست برابر کاتانیا هم تنها سومین باخت آنها بعد از 36 هفته بود که نشان از میزان تحول آنها زیر نظر مربی فرانسوی داشت. برای پشت سر گذاشتن چنین رقیب سرسختی، یوونتوسی‌ها برای قهرمانی باید بهترین نمایش‌های‌شان را ارائه می‌دادند.

آنها با کسب 31 پیروزی در 36 دیدار، همچنان این شانس را دارند که برای اولین‌بار در سری A، به امتیاز 100 برسند. هرچند آنها در لیگ قهرمانان نتوانستند حتی از گروهشان صعود کنند و در شش دیدار مرحله گروهی، اشتباهات زیادی داشتند اما در سری A از ثبات فوق‌العاده‌ای برخوردار بودند.

نمایش‌های یوونتوس را می‌توان بازتابی از عملکرد و شخصیت آنتونیو کونته دانست؛ مربی‌ای که دانش و سختکوشی را با هم پیوند داده است. او انتظار دارد شاگردانش در هر دیدار با 100 درصد توان بازی کنند و همین انتظار برای ارائه بهترین‌ها، چنین ثباتی را برای بیانکونری رقم زده است. او از شاگردانش تنها پیروزی، پیروزی و پیروزی می‌خواهد و این مهم‌ترین عامل در سه قهرمانی پیاپی یوونتوس در سری A بود.

شاید وسواس ذهنی او و تلاشش برای بهترین بودن را بتوان از مصاحبه‌ای که بعد از تساوی 2ـ2 مقابل ورونا در زمستان گذشته انجام داد، بهتر شناخت. هرچند تیمش در آن مقطع با فاصله‌ای قابل‌توجه در صدر جدول بود، از دست دادن دو امتیاز در دیداری که در آن با دو گل پیش بودند، برای کونته بسیار سنگین بود: این قابل توضیح نیست. چنین دیدارهایی 95 دقیقه طول می‌کشد، نه 45 دقیقه.

ما می‌توانستیم عملکرد بهتری داشته باشیم، بسیار بهتر. من بسیار متعجب هستم که چطور می‌توانیم در نیمه اول آن‌طور برتری داشته باشیم اما در نهایت بازی به این شکل به پایان برسد.

آندره آ پیرلو، هافبک باتجربه یوونتوسی‌ها‌ هم در کتاب زندگی‌نامه‌اش که بتازگی به چاپ رسید، بخشی از اولین سخنرانی کونته بعد از انتخاب به‌عنوان سرمربی یووه را چاپ کرد: «ما باید هرچه در توان داریم به کار بگیریم تا بار دیگر به یوونتوس قبل تبدیل شویم. تغییر دادن این شرایط یک درخواست مودبانه نیست؛ یک دستور است؛ یک وظیفه اساسی.»

و این کاری بود که یوونتوسی‌ها در سه فصل اخیر انجام دادند. کونته از تیمش می‌خواهد ‌ همه تیم‌ها را شکست بدهند، زیرا واضح است که بهتر از بقیه هستند. آنها تنها نیاز دارند در دو دیدار باقیمانده به پیروزی برسند تا از مرز امتیاز صد عبور کنند. یوونتوسی‌ها حتی در دیدارهای خارج از خانه هم نمایش‌های خیلی خوبی داشتند و به نتایجی که باید، دست پیدا کردند؛ نتایجی مانند آنچه در دیدار مقابل ورونا رخ داد، از معدود لغزش‌های گورخرها در طول چند فصل اخیر بود.

آنها باید داشتن جان لوئیجی بوفون، همچنان بهترین دروازه ایتالیا را در اختیار دارند. سه مدافع ثابت یووه، جورجیو کیه لینی، لئوناردو بونوچی و آندره‌آ بارزالی، هرچند در فصول اخیر کمی از آمادگی مطلوب فاصله گرفته‌اند اما بازهم یوونتوس در سراسر فصل، تنها 24 گل دریافت کرد.

از این 24 گل، چهار گل آن در دیدار رفت مقابل فیورنتینا و در یک 15 دقیقه دیوانه کننده رقم خورد؛ نتیجه‌ای که حتی این نگرانی را به‌وجود آورد که ممکن است آغاز لغزش‌های یووه باشد. اما یوونتوسی‌ها مانند قهرمان‌ها به آن شکست واکنش نشان دادند. آنها در 12 دیدار پیاپی پیروز شدند و در همان مقطع توانستند از نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌شان، رم، فاصله بگیرند. بعد از شکست 4ـ2 مقابل فیورنتینا، یوونتوس در 27 دیدار تنها هفت امتیاز از دست داد؛ دستاوردی که با هر معیاری می‌توان آن را خارق‌العاده توصیف کرد.

برای سومین سال پیاپی، خط‌میانی یوونتوس پایه‌گذار موفقیت‌های آنها بود. آندره‌آ پیرلو در مرکز برنامه‌های تهاجمی تیم قرار داشت و آرتورو ویدال بار دیگر ثابت کرد که چه در کارهای هجومی و چه تدافعی می‌تواند نقطه اتکای مناسبی برای تیم باشد. در کنار آنها، پل پوگبا هم این فصل به یکی از ارکان اصلی یووه تبدیل شد. او نه تنها جای کلودیو مارکیسیو را در ترکیب اصلی گرفت، بلکه ثابت کرد گمانه‌زنی‌ها در مورد تبدیل شدن او به یکی از بهترین هافبک‌های دنیا بی‌دلیل نیست. در دو سمت خط‌میانی نیز استفان لیششتاینر و کواندو آساموا، نمایش‌هایی درخور ستایش داشتند.

برای رسیدن به سومین قهرمانی پیاپی در سری A، یوونتوسی‌ها به مهاجمانی گلزن‌تر نیاز داشتند و مطمئنا، عملکرد کارلوس توس و فرناندو یورنته در اولین فصل حضورشان در فوتبال ایتالیا‌ برای کونته رضایت بخش بود.

ستاره آرژانتینی با به ثمر رساندن 19 گل در این فصل، نشان داد ‌ دقیقا از همان مهاجمانی است که بیانکونری در یکی دو فصل گذشته کمبودش را احساس می‌کرد. یورنته هم باوجود افت ماه‌های ابتدایی، در نهایت توانست رکوردش را تا 15 گل افزایش بدهد.

شاید سری A دیگر همان لیگ پرقدرت و جذاب دو دهه قبل نباشد، اما یوونتوس به همان خوبی تیمی است که برای مدت‌ها یکی از قدرت‌های ایتالیا و اروپا بود. ناکامی در چمپیونزلیگ و سپس در لیگ اروپا شاید شیرینی این فصل را برای آنها کمرنگ کرده باشد اما در بهترین بودن آنها در ایتالیا تردیدی وجود ندارد و این را می‌توان از اختلاف امتیازی آنها با دیگر مدعیان فهمید.

سایت گل / مترجم: بهنام جعفرزادهٰ/جام جم