زندگی شتابان و پرمشغله امروزی باعث شد اصلا یادمان برود زمانی صاحب وبلاگی بودیم که میتوانستیم عقاید و دیدگاههایمان را درباره مباحثی کارشناسانه و شخصی مطرح کنیم و در این زمینه نظرات، پیشنهادها و انتقادهای دیگران را هم بخوانیم؛ تعاملی مثبت و سودمند در دنیای مجازی که به تحلیلها و تفسیرهای مختلف راه میداد و بیتعارف و شکسته نفسی و اغراق بخشی از رشد و ارتقای نگاهمان را مدیون آن فضا بودیم.
وبلاگنویسی هرچند هنوز هم در دنیا و به تبع آن ایران، طرفدارانی دارد، اما به سبب رشد فزاینده و گسترش بیمحابای شبکههای مختلف اجتماعی به هیچوجه رونق گذشته را ندارد و بیشتر نویسندگان و کاربران جلای وبلاگ کردهاند و ترجیح میدهند مفیدترین وقتهایشان را در فضاهای مجازی و فریبنده دیگری تلف کنند!
دهه 80 خورشیدی آغازی بود بر فعالیتهای وبلاگنویسی در ایران که در ادامه شدت گرفت و با راهاندازی سرویسهای مختلف وب نوشت فارسی، موجی ایجاد شد که هر آدم اندک آشنا با رایانه و دنیای اینترنت را برای وبلاگنویسی ترغیب میکرد.
اگر از بسیاری از وبلاگهای شخصی و شبه عاشقانه و شاعرانه صرفنظر کنیم، وبلاگها محلی بود (هست؟!) برای تبادل افکار و بحثهای تخصصیتر و مبسوطتر، اما جماعت زیادی از وبلاگنویسان دیروز ازجمله نگارنده با آمدن شبکههای جدیدتر که ابزارها و امکانات متنوعتر و جذابتری برای دیده شدن داشت، عطای مقاومت را به لقایش بخشیدند و به قیمتی ارزان تحلیل و تعمق وبلاگنویسی را به لایکهای پرشمار (فِرِند)ها فروختند.
نمیدانم وبلاگ از مد افتاده یا ما نفسمان گرفت و از عمق آب به سطح آمدیم؟
علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد