مصطفی هاشمی طبا معتقد است دولت به جای خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال بهتر است آنها را منحل کند.
روزنامه قانون نوشت، روند واگذاری استقلال و پرسپولیس این روزها به گفته مدیران وزارت ورزش در بستری مناسب کلید خورده. پروسهای که در گذشته هم یکی از شعارهای جدی دولتهای نهم و دهم بود اما فقط در حد یک شعار انتخاباتی باقی ماند. محمود گودرزی اخیرا در ساختمان وزارت ورزش وارد یک جریان دو سویه شده. او با امید به همراهی دولت ابتدا می خواهد مسئله خصوصیسازی سرخابیهای پایتخت را برای همیشه حل کرده و سپس از همین راه مسیر مبارزه با قراردادهای میلیاردی فوتبال را هم ریلگذاری کند. او به عنوان مرد معتمد حسن روحانی اولین بار چند روز بعد از رای اعتمادش بود که با کنایه حرف از توزیع عادلانه منابع مالی ورزش زد. گودرزی پس از آن چند بار هم به انتقاد از ریخت و پاش های فوتبال پرداخت و حالا تمام قد ایستاده تا بساط قراردادهای نجومی این بخش را بربچیند. وزیر ورزش در همین مدت کوتاه نشان داده مرد باهوشی است. او خوب میداند اگر بتواند ساز و کار صحیحی بر قرارداد سرخابیها حاکم کند، بخش اعظمی از مشکل ریخت و پاش بیتالمال را حل خواهد کرد. مصطفی هاشمیطبا ، رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی در عین حالی که دفاعی تمام قد از شفافسازیهای فوتبال دارد، مسیر در پیش گرفته شده برای واگذاری سرخابیها را بیفایده میداند. او معتقد است دولت باید از پایه این دو باشگاه را منحل کرده و سپس دو باشگاه جدید را با همین عناوین تاسیس کند. رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی در گفتوگویش با «قانون» در مورد شفافسازی قراردادهای فوتبال، خصوصیسازی سرخابیها و شرایط این روزهای تیم ملی فوتبال سخن گفته که در زیر میآید.
روند مقابله وزارت ورزش و جوانان با عقد و پرداخت قراردادهای میلیاردی را چگونه میبینید؟
من فکر می کنم اصلا اشکال ندارد همه چیز یک فوتبال شفاف باشد. همانطور که یک کارمند دولت قرارداد و همه حقوق و مزایایش شفاف است. ما باشگاههایی داریم که سه دستهاند؛ خصوصی، نیمه دولتی و دولتی. به نظرم وزارت ورزش پیش از هر کاری باید روش برخورد با این باشگاهها را انتخاب کند. چون تنها گفتن یک مسئله چیزی را حل نمیکند. باید ابتدا روش برخورد، کنترل و نظارت بر این باشگاهها به خوبی انتخاب شوند. اینکه آقای وزیر منویات قلبیاش که اتفاقا خیلی هم خوب است را بیان میکند ولی در عمل اتفاقی نیفتد تغییری در وضع موجود ایجاد نخواهد کرد.
قدری شفافتر توضیح میدهید؟
ببینید الان ما باشگاههایی داریم که وابسته به دولت نیستند و از شرکتهای خصوصی یا صنعتی تغذیه میشوند. خب، دولت چگونه میتواند به آنها نظارت کند و جلوی ریخت و پاش آنها را بگیرد. این یک مسئله اساسی است. متاسفانه گاهی ما شاهد رفتارهای مدیریتی هستیم که اصلا درست نیستند و بعد کاسه چه کنم چه کنم به دست میگیریم. برای مثال نحوه انتخاب مدیران باشگاه های دولتی. انصافا در کجای دنیا رئیس مجمع ابتدا مدیرعامل را انتخاب میکند بعد اعضای هیات مدیره را. در همه جا ابتدا یک هیات مدیره شکل میگیرد بعد این افراد مدیرعامل را از دل خود و در یک فرآیند دموکراتیک انتخاب میکنند. شما وقتی یک هیات مدیره دست و پا بسته و فرمالیته را در کنار خود دارید قاعدتا کاری از دستشان بر نمیآید و ابزار نظارتی هم در دست ندارند.
پس شما معتقدید مدیران ارشد دستگاه ورزش قبل از هر کاری باید ساز و کار برخورد با قراردادهای میلیاردی را تدوین کنند؟
دقیقا، چون الان ما ساز و کاری نمیبینیم. هنوز نقشه راه دولت و وزارت ورزش مشخص نیست و این مشخصا کاری را از پیش نخواهد برد. به نظرم کار درست این است که مدیران ورزش ابتدا برنامه خود را نوشته و بعد عوامل موثر را برای به نتیجه رسیدن هدفشان کنار هم قرار دهند.
با زمان ورود به این چالش بزرگ موافق هستید؟
وقتی پای حق و باطل وسط است زمان و هر فاکتور دیگری بیمعنی میشود. ما اگر اعتقاد داریم یک حقی دارد ناحق میشود اتلاف وقت در مورد آن اصلا درست نیست. چون اعتقاد دارم گذشت زمان چیزی را حل نمیکند. اینکه الان بحث درست یا غلط بودن زمان ورود به این مسئله را مطرح کنیم تنها افراد را از رسیدن به هدفشان دور میکنیم.
اراده کافی برای برچیده شدن اساس قراردادهای میلیاردی را در وزارت ورزش میبینید؟
فعلا که اینگونه نشان دادهاند ولی امیدوارم تداوم داشته باشد. بی شک وزیر ورزش اگر حرفی در این مورد زده باید محکم پای آن بایستد و اصطلاحا کم نیاورد.
شما طرح خاصی برای شیوه برخورد با این چالش دارید؟
من طرحی ندارم اما عقلا می توانند با همفکری یک روند خوب را انتخاب کنند.
نکته دیگر مخالفان این طرح و احتمالا برخی کارشکنیهای آنهاست. فکر نمیکنید همین افراد شرایط را برای وزارت ورزش سخت کنند؟
به هر حال ما نمیتوانیم همه چیز را صددرصدی داشته باشیم. اساسا وقتی یک پدیده اعلام عمومی میشود واکنشهای منفی و مثبت بسیاری در پی خواهد داشت اما رفته رفته راه خودش را پیدا خواهد کرد. اینکه وزارت ورزش بخواهد از ترس اینها پا پس بکشد همه چیز کن لم یکن خواهد شد و آب به جوی اول باز خواهد گشت. الان وزارت ورزش در مسیری است که نباید بترسد و بهتر است با کمک عقلا یک مسیر خوب را برای پیشبرد هدفش انتخاب کند.
شما موافق شفافسازی قرارداد بازیکنان پرسپولیس در آن برهه لیگ بودید؟
با اینکه صحت این قراردادها صددرصد تایید نشده اما افشای آنها از سوی وزارت ورزش یا هر نهاد دیگری از نظر من هیچ اشکالی ندارد. به هر حال شما یا اعتقاد دارید پولی که میگیرید حقتان است که قاعدتا با اعلام عمومی آن هم مشکلی نخواهید داشت و یا این پول حق شما نیست که اگر اینطور باشد، مراجع ذیصلاح باید به آن ورود کنند. اساسا من با اینکه قراردادها محرمانه باشد مشکل دارم.
روند خصوصی سازی پرسپولیس و استقلال را در مسیری که وزارت ورزش انتخاب کرده چطور ارزیابی میکنید؟
این دو باشگاه اصلا شرایط خوبی ندارند و طبیعتا هر کسی آنها را بخرد با مشکلات بسیاری مواجه خواهد شد. کار عاقلانه این است که وزارت ورزش پرسپولیس و استقلال را منحل شده اعلام کند و بعد دو و باشگاه دیگر را با این عناوین به ثبت برساند. طبق قانون تجارت هر باشگاه یا شرکتی بدهیاش بیش از نصف سرمایهاش شود یا باید منحل شود و یا کاهش سرمایه بدهد. الان این دو باشگاه مسائل و مشکلات بسیاری را به همراه دارند و هر کسی خریدار آنها باشد دیر یا زود به مشکل میخورد. دولت میتواند با انحلال این دوباشگاه، دو شرکت سهامی عام جدید را شکل دهد و سپس سهام آنها را به مردم واگذار کند. من از چند سال پیش گفته ام که خصوصی سازی با سازوکاری که الان وجود دارد فایدهای نخواهد داشت و الان هم به این روند اصلا خوشبین نیستم.
اوضاع تیم ملی فوتبال در فاصله کمتر از دو ماه به آغاز جام جهانی را چطور میبینید؟
من فکر میکنم اصرار به برگزاری اردوهای طولانی مدت در این مقطع خیلی درست نیست. حتی این هم درست نیست که فدراسیون بیاید با گرفتن بازیکنان باشگاهی تیمهای آسیایی شده را هم خلع سلاح کند. کیروش میتوانست بازیکنانش را در تهران دور هم جمع کند و درگیر این همه حاشیه هم نشود. ضمن آنکه طبق آنچه که من از وضعیت اردوی تیم ملی در آفریقای جنوبی دیدم انگار زمین خوبی انتخاب نشده و تیم ملی شرایط اردویی خوبی هم ندارد.
به کلیت قضیه و شرایط تیم ملی برای حضور در جام جهانی خوشبین هستید؟
سعی میکنیم خوشبین باشیم.