5 اشتباه پرسپولیسِ دایی در روزی که برد...

محمد شادرام شاگردانِ دایی، آخرین دیدارِ لیگِ برتر در سالِ&zwnj;92 را با نتیجه 3 بر 1 در برابرِ صبای قم با پیروزی پشتِ سر گذاشتند ولی اشتباهاتی بخصوص در نیمه نخست مرتکب شدند که تکرارِ آن در سه دیدارِ باقیمانده،&zwnj; برای آنها مشکلاتِ زیادی ایجاد خواهد کرد. 1-فاصله ی اولین نفر تا آخرین مدافعِ پرسپولیس، گاهی به بیش از 40 متر می رسید، در حالیکه این فاصله باید 30 متر باشد و لذا با ایجادِ فاصله بینِ خطوط، فضای مناسبی برای ضدحمله و بازیسازی حریف ایجاد می شد. 2-دو مدافعِ میانی پرسپولیس یعنی نورمحمدی و بنگر، مکملِ &zwnj;خوبی برای هم نبودند و در مقابل بازی سریع و در عمقِ حریف، جا می ماندند. همانطور که در دقیقه 4 مهدی مومنی با نیلسون تک به تک شد. 3-پرس با شدتِ&zwnj; کافی روی بازیکنِ صاحبِ توپ انجام نمی گرفت، مانند دقیقه 24 که به راحتی ارسالی از درونِ محوطه جریمه روی سرِ عنایتی صورت گرفت و یا گلِ دقیقه 93 که عنایتی پس از چند متر حمل توپ با ضربه ای از پشتِ هجده، دروازه را باز کرد و بازیکنانِ پرسپولیس فقط او را همراهی کردند. 4-جابجایی در خطِ دفاع به خوبی انجام نمی شد و اگر مدافعِ کناری برای پرس به کانالِ کناری می رفت، فضای بینِ او و مدافعِ میانی خالی می ماند و هافبک ها نیز این فضا را پوشش نمی دادند. 5-چندین فصل است که تیمِ صبای قم به گونه ای یارگیری می کند که بازیکنانش بتوانند با نفوذ از کانال های کناری به محوطه جریمه برسند و با پاس رو به عقب، موقعیتِ گل ایجاد کنند. در نیمه نخستِ این دیدار نیز مهدی مومنی و فرید کریمی، این عمل را چندین بار تکرار کردند ولی پرسپولیس، برنامه ای برای خنثی کردنِ این شیوه از بازی آنها نداشت. در نیمه دوم شرایط برای صبا تغییر کرد و آنها انگیزه گلزنی در نیمه نخست را نداشتند و تغییرِ سیستمِ زودهنگامِ مرفاوی برای ایجادِ فشار روی دروازه پرسپولیس، اثر معکوس داشت و فضای ضدحمله را برای تیمِ حریف بیشتر نمود تا این اشتباهات به چشم نیایند.