صبا نجفی، تنیس‌باز نوجوان ایران می‌گوید آنقدر به خودش اعتماد دارد که در آینده می‌تواند در تنیس حرفه‌ای به یک "شاراپووای" دیگر تبدیل شود.
کد خبر: ۶۴۰۷۱۴
تنیسوری که خود را "شاراپووا" ایران می‌داند!

در روزهایی که تنیس بانوان ایران در وضعیتی ساکن قرار دارد، تنیس‌باز 13 ساله تهرانی موفق شده در جایگاه نخست رنکینگ زیر 14 سال دختران آسیا قرار بگیرد.

صبا نجفی که اکنون باید خود را برای نشان دادن توانایی‌هایش در مسابقات سطح یک آسیا آماده می‌کند ، می‌گوید: با مهاجرت به خارج از کشور این اعتماد را به خودم دارم که به اهدافم در زندگی دست یابم. صبا نجفی که خود را "شاراپووای" آینده می‌داند با صراحت تمام می‌گوید که تنیس ورزش پولدارها است و خیلی‌ها سعی در کتمان آن دارند.

در ادامه گفت‌وگو‌یی که ایسنا با این تنیس‌باز نوجوان انجام داده را می‌خوانید.


**چرا میان این همه رشته ورزشی تنیس را انخاب کردی؟

از 6 سالگی شنا را شروع کردم. در مسابقات کشوری هم مقام سوم را آوردم اما چون بازی‌های توپی را دوست داشتم و خاله‌ام نیز تنیس‌بازی می‌کرد به وسیله او تنیس را انتخاب کردم. اول به صورت تفریحی بازی می‌کردم بعد نمی‌دانم چطور شد که سر از تنیس حرفه‌ای درآوردم.

**تاکنون چه مقام‌هایی بدست آوردی؟

از پنجم دبستان تا الان در مسابقات قهرمانی کشور اول بودم. از یک سال و نیم پیش نیز در مسابقات خارجی شرکت کردم که اولین مسابقه‌ام در قطر بود. البته در آن مسابقات با تیم ایران رفتم. مسابقات قطر تجربه‌ی اولم بود و حریفم هم یک دختر هندی خیلی جرزن بود!(باخنده). نتوانستم خوب بازی کنم. حریفم هم جرزنی می‌کرد و وسط بازی گریه کردم. بعد از آن در مسابقات قزاقستان دو تا مقام اول کسب کردم. در مسابقات قطر هم دو تا مقام اول یک مقام دوم کسب کردم. در مسابقات تایلند نیز یک مقام قهرمانی،‌دو نائب‌قهرمانی و یک چهارمی به دست آوردم.

**چه کسی پیشنهاد داد در مسابقات بین‌المللی شرکت کنی؟

واقعا نمی‌دانم چطوری در مسابقات شرکت کردم. فقط دیدم همین طوری دارم در مسابقات شرکت می‌کنم!(با خنده)

 

** اداره کل ورزش و جوانان استان تهران تاکنون از تو تقدیر و تشکری داشته است؟

اصلاً من را نمی‌شناسند. مسابقات قطر که رفته بودیم حتی نپرسیدند چه کار کردم. پرچمی هم در فرودگاه نصب نکرد. بعد از مسابقات تایلند هم در فرودگاه یکی از مردم از من پرسید این کاپ‌ها را از Freeshop فرودگاه خریدی؟!

**الگوی ورزشی داری؟

"نادال" و "جوکوویچ". به این دو تا خیلی علاقه دارم(با خنده). مسابقاتشان را نگاه می‌کنم. مامانم سر غذا خوردن خیلی اصرار می‌کند غذا بخورم من هم می‌بینم وقتی آنها بعد از مسابقات غذا می‌خورند. من هم غذا می‌خورم.

سعی نمی‌کنم دوستی داشته باشم! چون دوست خوب که بهش اعتماد کنی واقعاً نمی‌توانی پیدا کنی. وقتی رفتم مدرسه یکی دو نفر از من پرسیدند چه کار کردی. بقیه بچه‌ها به صورت اکیپ هستند و من به آنها کاری ندارم.

**پس دوستی نداری؟

چرا، با یک دختر از اردن به نام دانا دوست هستم. او هم تنیس‌ بازی می‌کند اما خیلی حرفه‌ای نیست. از طریق اینستاگرام با او در ارتباط هستم.

**روزی چند ساعت تمرین داری؟

هر روز 4 ساعت تمرین می‌کنم به غیر از جمعه‌ها که استراحت دارم.

**تنیش بازی کردن به وضعیت تحصیلی‌ات لطمه وارد نمی‌کند؟

بعد از این که از مسابقات برمی‌گردم یک مقدار پشتم باد می‌خورد. یکی دو روز اول که درس می‌خوانم احساس می‌کنم هیچی توی ذهنم نمی‌رود!(باخنده)

**برای آینده هدف اصلی‌ات را تنیس قرار داده‌ای یا به شغل دیگری هم فکر می‌کنی؟

خیلی پزشکی را دوست دارم و اولویت اصلی‌ام درسم است. البته تنیس هم خیلی باحال است و اگر خارج از کشور بروم به خودم اعتماد دارم که به هر دو هدفم یعنی پزشکی و تنیس می‌رسم. شاید یکی دو سال به خاطر درسم تنیس بازی نکنم اما تنیس را هم ادامه خواهم داد.

**دوست داری با مربی خارجی کار کنی؟

 

من مربی‌ام را به هیچ کس ترجیح نمی‌دهم(با خنده). البته مربی‌ام گفته وقتی ببینم به جای رسیدی که دیگر نمی‌توانم از پس تو بربیایم می‌گویم که بروی با مربی دیگری کار کنی. اما آقای مهذب‌نیا هر روز چیزهای جدیدی به من یاد می‌دهد و هنوز جا دارد.

 

**تنیس ورزش پولدارها است؟

بله، تنیس هزینه‌های زیادی دارد. جدا از هزینه مسابقات و سفر، پول هر راکت تنیس 500 تا 600 هزار تومان می‌شود.

**از ارغوان رضایی و نحوه بازی‌اش شناخت داری؟

تنیس بازهای خارجی مثل "شاراپووا" خیلی بهتر از ارغوان رضایی هستند.

**فکر می‌کنی یک روزی بتوانی "شاراپووای" ایران بشوی؟

"شاراپووای" ایران که هستم!(با خنده)

 

**وقتی به خارج از کشور مهاجرت کردی، باز هم برای ایران بازی می‌کنی؟

بله، ایران را دوست دارم. البته شاید کشورهای دیگر هم من را خواستند و بیشتر رسیدگی کنند. باید بینم آینده چه چیزی می‌شود.

**کار سختی را برای مسابقات سطح یک تنیس آسیا در پیش داری؟

بله، تنیس‌بازهای سطح یک قوی‌تر هستند. من هم دستم آسیب‌دیده. ان‌شاءالله تا آن موقع خوب می‌شود اما یک مقدار تکنیکم به هم ریخته و باید بیشتر تمرین کنم. در این مسابقات هم برای کسب تجربه و هم برای بدست آوردن مقام شرکت می‌کنم.

**و صحبت پایانی

 

صبا نجفی: علاوه بر این که از پدر و مادرم، مربی‌ام تشکر می‌کنم، از آقای شایسته و خانم مدرس‌زاده(دبیر هیات تنیس تهران) تشکر می‌کنم و به آقای شایسته می‌گویم که اگر مسابقات ITF برگزار شود خیلی به من کمک می‌کند.

 

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها