تفاوت دایی آسمان ها با دایی روی زمین

به گزارش جام جم ورزشی ، حتما علی دایی را در هنگام بازی های پرسپولیس کنار زمین دیده اید. او با ابروهای درهم کشیده و صورت فشرده بازی را نگاه می کند و هر کجا که سوت داور باب میلش نیست داور چهارم و ناظر فدراسیون را با داد و فریادهای ممتد مورد خطاب و عتاب قرار می دهد.دایی لحظه هایی که با خدایش زیر لب زمزمه می کند آرام است.در صحنه گل زدن پرسپولیس بارها شده از خدا شکر می کند و دست هایش را به سمت آسمان دراز می کند و از خدا کمک می گیرد اما همین که به زمین می رسد به داور و بازیکن و تماشاگر و خبرنگار معترض، حتی طلبکار می شود.به داور آنچه خود متداول کرده و "غش" به سمت تیم حریف می خواند بی رحمانه هجوم می برد.رای کمیته انضباطی را بر نمی تابد و در کنفرانس های خبری با حالتی حرف می زند که انگار هر لحظه می خواهد یقه گیری کند!در حذف پرسپولیس با ضربات پنالتی می گوید مگر من پنالتی ها را خراب کردم.در پاسخگویی به افراد حقوقی می گوید مگر شما داروغه هستنید اما هیچ وقت زیر بار نمی رود که در نحوه انتخاب پنالتی زنهای پرسپولیس با فولاد اشتباه کرده است و یا خود در ماجرای قهرمانی، نقش داروغه را بر عهده داشته است.دایی آسمان ها با دایی روی زمین خیلی فرق دارد.تا وقتی که محمد رویانیان بود پرسپولیس به نوبت با حرف های رویانیان – دایی به حاشیه می رفت اما انگار در هفته های پایانی دایی خود در برخورد با زمینی های فوتبال! می خواهد جور رویانیان را هم بکشد و پرسپولیس را در 6 هفته آخر از رسیدن به جام محروم کند.