پول از شما، ویلا از ما

ویلاهایی که امنیت ندارد

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران می گوید افزایش نرخ های اجاره خانه به منظور اسکان مسافران از سوی ویلادارانی است که در کنار خیابان ها تابلو به دست هستند و به صورت آزاد فعالیت می کنند.

سیف الله فرزانه به مسافران این استان توصیه می کند که برای اقامت به مراکز اقامتی که زیر نظر سازمان میراث فرهنگی استان هستند مراجعه کنند زیرا این اماکن از لحاظ امنیت، نرخ و عوامل بهداشتی کنترل و نظارت می شود.

در سال های گذشته ساماندهی «تابلو به دستان» و ایجاد مراکز رزرواسیون در دستور کار سازمان گردشگری قرار گرفت، ولی این طرح مهم به سرانجام نرسید و فقط در برخی شهرها و آن هم به صورت محدود، مراکز رزرو دایر شد که این تعداد مرکز، جوابگوی این حجم مسافر نیست. هویت دار شدن ویلاها نیز در جهت ارتقای امنیت این گونه اماکن و ارائه خدمات مطلوب موثر بوده و موجب نظارت بر کمیت و کیفیت ویلاها می شود و با ساماندهی اماکن گردشگری از فعالیت واسطه ها و تابلو به دست ها جلوگیری می شود و چادرخوابی مسافران از بین می رود.

دولت کجای این قصه است؟

در سال های قبل، اگر تابستان یا نوروز به شمال کشور سفر می کردید، کنار ورودی های شهر انبوه کودکانی را مشاهده می کردید که تابلویی در دست داشتند با این کلمه: «ویلا.» به محض توقفی کوتاه، چند کودک خود را به پنجره خودروها می رساندند و پیشنهاد ویلاهای لب ساحل می دادند.

دلالان در تمام شمال کشور 20 درصد کل اجاره را به عنوان حق الزحمه دریافت می کنند و بدیهی است که تلاش کنند تا به بالاترین نرخ ملک را اجاره بدهند.

قیمت ویلا در استان های شمالی، نخست بسته به منطقه قرارگیری (یعنی شهر یا منطقه) سپس با توجه به فاصله ای که از دریا دارد و در نهایت بسته به امکانات و زیبایی ویلا متغیر است.

نکته جالب افزایش قیمت ویلاها در این مناطق در ایام تعطیلات نوروز است. قاعدتا دولت نمی تواند روی معامله ای که نه در جایی ثبت می شود، نه مالیاتی به آن اختصاص داده می شود نظارتی داشته باشد.

قیمت ویلاها چقدر منطقی است؟

اگر ملاک را تهران بگیرید (شهری که ملک و خانه در آن ارزان هم نیست) قیمت ویلاهای شمال چندان هم منطقی به نظر نمی رسد. اجاره محلی که در شمال ایران شبی 50 هزار تومان کرایه داده می شود چیزی برابر یک و نیم میلیون تومان است. به شکلی دیگر یک و نیم میلیون اجاره ماهانه، برابر با 50 میلیون رهن کامل یک ملک است. در خرید و فروش ملک عرف این است که رهن کامل یک ملک برابر با یک ششم قیمت واقعی آن ملک باشد هرچند در سال های اخیر و با توجه به بحران مسکن در کشور، این نسبت در پایتخت به یک پنجم و یک چهارم تغییر یافته است. اگر یک چهارم باشد، یعنی قیمت ویلای مزبور باید چیزی برابر 200 میلیون تومان باشد و اگر یک ششم باشد، یعنی قیمت ملک مزبور چیزی نزدیک به 300 میلیون تومان است.

نمی توان تصور کرد که قیمت یک ویلا در شمال کشور با مشخصات مذکور 200 یا 300 میلیون تومان باشد. این به آن دلیل است که در این موضوع و معامله، نظارت آنچنانی به چشم نمی خورد و دلالان ویلا هر اندازه که بتوانند از مسافران پول می گیرند.

توصیه هایی که باید جدی گرفت

درباره اقامت در خانه های موقت و جاده ای تنها کاری که می توان کرد رعایت چند نکته اصولی است تا هزینه اتفاق برای گردشگران به کمترین میزان خود برسد.

به جاهای خلوت نروید: اگر قصد انتخاب ویلا در شمال ایران یا خانه های اقامتی در شهرهای مختلف را دارید سعی کنید این خانه یا ویلا در محل های خیلی خلوت قرار نگرفته باشد، مثلا در شمال، شما ویلایی در دل جنگل و بدون سکونت را انتخاب نکنید. فریب آرامش و سکوت این خانه ها را نخورید چراکه ممکن است اتفاق های ناگواری در پی داشته باشد.

وسایل را چک کنید: وارد خانه که شدید ابتدا تمام وسایل خانه را امتحان کنید. وسایل سرمایشی و گرمایشی را در فصل های متناسب خود چک کنید. برق خانه و کنتور آن را نگاه کنید تا مشکلی از این نظر برای شما و همسفرانتان پیش نیاید. ضمن این که اگر وسایل پرارزشی در خانه وجود دارد از آن مراقبت کنید و فهرستی از وسایل مهم خانه را داشته باشید تا گم شدن احتمالی آنها مشکلی در راه سفر شما پیش نیاورد.

پاکیزگی شرط اول: از آنجا که این خانه ها صرفا برای اقامت های چند شبه در نظر گرفته شده است معمولا از شرایط بهداشتی مناسبی برخوردار نیستند، اما برای اطمینان می توانید در همان ابتدای ورود سرویس های بهداشتی، حمام، نظافت آشپزخانه و مبلمان را بررسی کنید چراکه برخلاف هتل ها معمولا این خانه ها بهداشت را چندان جدی نمی گیرند. رعایت این نکته می تواند از بسیاری بیماری های پوستی و... جلوگیری کند.

>> ضمیمه چمدان/ علی محزون