اموال عمومی،مال بی‌صاحب نیست که بین اقوامت تقسیم می‎کنی

امیر المؤمنین به مصقله پسر هبیره شربیانی که از کارگزاران حکومت ایشان بود، نامه می‌نویسد؛ دست به قلم می برد که به او متذکر شود مبادا بیت المال را بی صاحب بشمارد و آن را بین دوستان و اقوامش تقسیم کند و تبعیض بین مردم قائل شود.

در حکومت علوی، هر کس به مدیریتی منصوب می‌شود در برابر هزینه کردن بیت المال مسئول است و چنانچه در این مسئولیت کوتاهی کند، شخص حاکم دست به قلم می شود و برایش می‌نویسد و تهدیدش می کند و او را از عاقبت این چنین کاری می‌ترساند؛ در حکومت علوی جایی برای رانت خواری و دست بردن به بیت المال نیست.

حق مردم را به خاطر خوشحال کردن فامیل ها و دوستانت پایمال نکن

در متن نامه حضرت علی (ع) آمده است: «از تو به من خبری رسیده است، اگر چنان کرده باشی خدای خود را به خشم آورده باشی و امام خویش را نافرمانی کرده. تو غنیمت مسلمانان را که نیزه‌ها و اسبهاشان گردآورده و ریخته شدن خونهاشان فراهم آورده به عربهایی که خویشاوندان تواند و تو را گزیده‌اند پخش می کنی! به خدایی که دانه را کفیده و جاندار را آفریده اگر این سخن راست باشد نزد من رتبت خود را فرود آورده باشی و میزان خویش را سبک کرده. پس حق پروردگارت را خوار مکن و دنیای خود را به نابودی دینت آباد مگردان که از جمله زیانکاران باشی.بدان مسلمانانی که نزد تو و ما به سر می برند حقشان از این غنیمت یکسان است. برای گرفتن آن نزد من می‌آیند حق خود را می گیرند و باز می گردند.»*

در این نامه حضرت امیر مصقله را تهدید می کند که اگر بیت المال را به ناحق تقسیم کرده باشد، هم از سوی مدیر عالی حکومت تنبیه خواهد شد و هم در آخرت باید پاسخگوی دادگاه عدل الهی باشد.

در حکومت علوی جایی برای مدیران رانت خوار و دنیا پرست که همه تقلای خود را برای استفاده از اموال عمومی برای افزایش ثروت خود و آشنایان خود می کنند وجود ندارد و هر مدیری اینگونه برخورد کند، بی شک با عقوبت و تنبیه امیر روبرو خواهد شد.

*نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، چاپ بیست و یکم، تهران، 1380؛ صفحه 315

مهدی جلیلی – جام جم آنلاین