هوای هم را بیشتر داشته باشیم

همین چند روز پیش در تاکسی بودم که یکی از مسافران بحث قیمت دلار را پیش کشید و با راننده تاکسی درباره این موضوع شروع به حرف زدن کرد.

مسافر بغل‌دستی به او گفت: آقا! شما تو کار خرید و فروش دلار هستید؟ مسافر اول تائید کرد و کمی خودش را گرفت و گفت: بله.

مسافر دوم شروع کرد به پرس و جو درباره قیمت دلار و این که چقدر بخرد و کی بخرد و از کجا بخرد که برایش سود بیشتری داشته باشد. مسافر اول که حالا خیلی راحت و با ژستی خاص به صندلی تکیه داده بود، گفت: «دفتر اصلی ما در... است، به همین دلیل دلار را ... تومان می‌فروشم. البته ما کلی می‌فروشیم. نه این که فکر کنید معامله‌های کوچک داریم؟ نه! معامله زیر ده میلیون دلار برایمان به‌صرفه نیست.»

مسافر سوم خطاب به مسافر اول یا همان فروشنده دلار گفت: «ما که نمی‌تونیم بخریم، اما مشتری برات پیدا می‌کنم.»

بحث به اینجا ختم نشد، چون تازه چانه راننده تاکسی هم گرم شده بود و می‌پرسید و شماره تلفن می‌داد و می‌گرفت. بعد هم گفت: «من هم شماره‌ات را به هر کدام از مسافرانم که بتونن برات مشتری جور کنن، می‌دم. به هر حال داری به‌قیمت مناسب دلار می‌فروشی.»

به حرف‌های راننده و مسافران گوش می‌دهم و با خود می‌اندیشم براستی چرا مردم این روزها تا این حد درگیر پول و دلار و طلا و سکه شده‌اند و چرا دغدغه‌هایمان این‌گونه شده است؟ ناگهان کسی به شیشه می‌زند. سرم را بالا می‌آورم، کودکی چند شاخه گل در دست دارد و با نگاه‌های شیرینش می‌خواهد از او گل بخریم. چشمانم را می‌بندم. فکر می‌کنم که این روزها چقدر از اطرافمان غافل شده‌ایم، چقدر به یکدیگر بی‌توجه شده‌ایم و یادمان رفته زندگی فقط طلا و سکه و پول نیست.

و با خود می‌اندیشم کاش همان‌طور که در خرید و فروش سکه و دلار و... با هم همدلی می‌کنیم و آدرس می‌گیریم و آدرس می‌دهیم، بیشتر هوای هم را داشته باشیم. خوب است گاهی فرصت تنفس مشترک را در هوای دوستی‌های بیشتر به یکدیگر بدهیم.

فاطمه عودباشی‌ -‌ گروه رادیو و تلویزیون