«حالت خوبه؟ سوالات سخته؟ عینکت را چرا زدی بالا؟ به نظرت قبول می‌شی؟ الان داری چه سوالی را جواب می‌دی؟» اینها برخی از سوالات خبرنگاری بود که همراه دوربین تلویزیون سرجلسه المپیاد ریاضی حاضر شده بود و با لحنی پرشور و پرهیجان، آنها را از شرکت‌کنندگان جوان این المپیاد می‌پرسید.
کد خبر: ۵۴۱۰۹۶
این مصاحبه‌های سر امتحانی!

برای مخاطبانی که این مصاحبه را در اخبار نیمروزی جمعه می‌دیدند، شاید این نوع مصاحبه و عکس‌العمل‌ها و جواب‌های المپیادی‌ها جذاب بود، «بچه مثبت‌های» درسخوان و معمولا خجالتی که در برابر این سوالات سرخ و سفید می‌شدند، سعی می‌کردند جویده‌جویده و کوتاه پاسخ دهند.

اما یک لحظه خودتان را جای آن نوجوانی بگذارید که با هزار امید و آرزو و البته هزار اضطراب در میانه جدال با تست‌های سخت، ناگهان خبرنگار، میکروفن و پروژکتور دوربین می‌آید توی صورتش!

در میان خبرنگاران واحد مرکزی خبر، «محمدرضا حسینی بای» به شور و هیجان در اجرا و سروکله‌زدن با جوان‌ها و «مصاحبه‌های سرامتحانی» شهرت دارد، اما این‌بار یک خبرنگار دیگر خواسته بود همان راهی را برود که حسینی بای رفته است.

ضرورت نمایش شور و هیجان جوانان المپیادی، ترویج و تشویق علم و دانش همه جای خود، اما آیا ما به‌عنوان خبرنگار «حق» داریم در یک آزمون حساس علمی ـ که ثانیه‌هایش هم ارزشمند و محاسبه شده است ـ سراغ آزمون‌دهندگان برویم؟

مصاحبه‌های سر امتحانی علاوه بر از بین بردن تمرکز و حواس‌پرتی مصاحبه شونده‌ها ، در بطن خود این پیام نامطلوب را هم دارد که سرگرمی مخاطب به علم و آزمون و زمان نخبگان می‌ارزد.

البته نمونه مشابه این در برنامه سینمایی هفت بود که گزارشگر محترم در سالن فیلم و در حین تماشای فیلم، با چند تماشاگر درباره فیلم گفت‌وگو کرد!

به نظر می‌رسد دوربین‌های هیجان‌آفرین و خبرنگاران پرشور، باید با کمی احتیاط به بعضی حوزه‌ها سر بزنند و قبول کنند که هر مکانی نمی‌تواند سوژه خبری یا گزارشی آنها باشد.

بهمن هدایتی - جام جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها