بسیاری از قوانین هوانوردی را باید دور ریخت و به مسئولیت‌پذیری افراد تکیه کرد

جایزه‌ای برای خالق هواپیماهای عجیب

جایزه موزه ملی هوافضای سال 2012 برای یک عمر دستاورد، به طراح پرکار هواپیما و فضاپیما، برت روتن اعطا شد. در حال حاضر، موزه ملی 5 طراحی تاریخی روتن را شامل موارد ذیل در اختیار دارد: اسپیس، شیپ، وان (اولین فضاپیمای سرنشین‌دار خصوصی)، وویجر (اولین هواپیمایی که دور زمین را بدون سوخت‌گیری مجدد طی کرد)، و VariEze، یک کامپوزیت دست‌ساز که بعدها اصلاح شده و به Long-EZ تبدیل شد (دو وسیله‌ای که دور زمین را در سال 1997 پیمودند).
کد خبر: ۵۰۷۹۴۱

برت روتن، طراح خلاق هواپیماهای عجیب و غریب که امسال به خاطر یک عمر فعالیت در زمینه طراحی هواپیما برنده جایزه موزه ملی هوافضا شد در گفت‌وگویی از علاقه‌مندی‌های خود می‌گوید.

بیشتر طراحی‌های شما در نوع خود بی‌نظیر هستند. از بین اینها، بیشتر مایلید کدامیک به مرحله تولید برسد و چرا؟

بومرنگ (Boomerang) چون هم از نظر کارآیی و هم از نظر ایمنی نسبت به محصولات جاری فوق‌العاده است. همه چیز در آن هواپیما دوقلو طراحی شده تا اگر یکی از کار افتاد دیگری وظیفه‌اش را انجام دهد. به نظر من این هواپیما آینده صنعت هواپیماسازی را متحول خواهد کرد.

چطور سناریوی «موتور از دست رفته» در ذهن شما شکل گرفته است؟

برای محافظت از خودم. من هواپیمای شخصی ام را خودم طراحی کرده و ساخته‌ام. آن موقع با خودم فکر کردم که اگر حین پرواز یکی از موتورها بنا بر دلایلی از کار بیفتد چه کار باید بکنم و از آنجا که من دوست ندارم به این زودی‌ها بمیرم، فکر بکری به نظرم رسید که به ایده موتور از دست رفته منجر شد.

درباره علاقه‌تان به نیروی الکتریکی در هواپیماها بگویید. چطور به فکر اختراع هواپیمای دوکاره (BiPod) جاده‌رو افتادید؟ آیا طرح دیگری در زمینه هواپیماهای دومنظوره یا شکل‌های دیگری از هواپیماهای الکتریکی در سر دارید؟

من بر منبای دو چیز هواپیمای دوکاره را طراحی کردم. اول، پیکربندی جدیدی که کارآیی پرواز بیشتری در سطح کارآیی هواپیما داشته باشد، چون ماشین‌های پرنده جدید هواپیماهای واقعا بدی هستند به طوری که بندرت می‌توانند بر فراز کوهستان‌ها پرواز کنند. من فکر نمی‌کنم ماشین پرنده ایده‌ای عملی باشد، مگر این‌که سطح قابل قبولی از سرعت، بالاروی، مسافت برخاست و برد در هوا را داشته باشد.

دوم این‌که من با تصور داشتن موتورهای الکتریکی چند منظوره برای به حرکت درآوردن ملخ‌های منفرد اغوا شدم تا یک ماشین دوکاره جاده‌روی واقعی بسازم که مسافت برخاست کوتاه و ظرفیت فوق‌العاده‌ای داشته باشد. اگرچه، فکر می‌کنم هواپیماهای الکتریکی تا وقتی که سه یا چهار مرتبه بهسازی در ذخیره‌سازی انرژی باتری در هر پوند انجام نشود و این مجموعه باتری قابل تهیه و خریداری نباشد، عملی نخواهند شد. هنگامی که این اتفاق افتاد، می‌توان به وجود هواپیماهای الکتریکی و چند منظوره امیدوار بود.

پروژه جاری هواپیمای دریایی شما چطور پیش می‌رود؟ هم اکنون در چه مرحله‌ای هستید؟

پروژه‌ خوبی است. هنوز در مرحله طراحی است. ساخت آن را احتمالا قبل از تابستان شروع خواهیم کرد. تصمیم دارم پس از ساخت، با آن دریاچه‌ها و رودهای آیداهوی شمالی را گشت بزنم.

عادت‌های شما هنگام طراحی چیست؟ آیا هنگام کار به موسیقی گوش می‌دهید؟

خیر، موسیقی یا هر چیز دیگری نباید هنگام تمرکز در بخش خلاقانه کار باعث حواس‌پرتی شود. موسیقی هنگام پرداختن به محاسبات عادی یا مدلسازی کامپیوتری از یک طرح جدید مطلوب است. اما تفکر باید در یک اتاق ساکت یا در طبیعت انجام شود.

اگر رئیس اداره هوانوردی فدرال (FAA) بودید، درصدد تغییر چه چیزی برمی‌آمدید؟

تا آنجا که می‌توانستم بسیاری از قوانین را دور می‌انداختم. دوباره به پرواز بر اساس مسئولیت‌پذیری فردی رجوع می‌کنم نه به پرواز محدود و قانونمند شده دولتی.

اگر به سمت طراحی هواپیما نمی‌رفتید، چه کاره می‌شدید؟

فکر می‌کنم معمار می‌شدم.

airspacemag / مترجم: امیر توکلی‌کاشی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها