همین یکی‌دو هفته قبل بود که با 2تا از دانشجویانم درباره این‌که من هم از کامپیوتر سر درمی‌آورم، صحبت می‌کردیم. آنها هم متعجبانه حرف‌های مرا می‌شنیدند. این‌که من زمان دانش‌آموزی توانسته بودم با زبان برنامه‌نویسی کیو بیسیک آن همه کارهای خارق‌العاده انجام دهم، برایشان جالب بود.
کد خبر: ۴۷۶۷۹۵

تا این‌که بین حرف‌هایم خیلی طبیعی از کاست‌هایی که رویشان برنامه‌هایم را ضبط می‌کردم صحبت به میان آمد. چهره‌شان جالب بود. آنها که تا اینجا را مشتاقانه می‌شنیدند و دنبال می‌کردند ناگهان چشم‌هایشان حرکتی تازه کرد و پرسشگرانه به من نگاه کردند. این نگاه یعنی که آنها نفهمیدند من چه می‌گویم. برایشان کلی توضیح دادم که من در دوران دانش‌آموزی با کامپیوترهایی کار می‌کردم به نام کومودور که در 2 نوع ۶۴ و ۱۲۸ به بازار عرضه می‌شد. البته کامپیوترهایی با نام اسپکتروم و آمیگا هم بودند که گرافیک بهتری داشتند. حافظه جانبی همه این کامپیوترها نوار مغناطیسی بود و رایج‌ترین نوار مغناطیسی هم همین نوارهای کاستی بود که بسیاری از مردم روی آن موسیقی ضبط می‌کردند (حالا یکی باید برای این جوان‌ها توضیح دهد ضبط موسیقی روی نوار کاست یعنی چه!) این توضیحات و توصیف‌هایی که پس از آن برای دانشجویانم داشتم، صحبت را به جاهای دیگری برد. مثلا این که در دورانی که یاد می‌گرفتم با کامپیوتر کار کنم هنوز ویندوز نیامده بود و نخستین نمونه‌های ویندوز روی ۱۲ فلاپی‌دیسک (فلاپی دیسکت‌ها را که دیگر یادتان هست؟ نیست!) عرضه شد یا یک خرده قدیم‌تر از آن چیزی به نام کارت‌پانچ برای ثبت داده‌ها وجود داشت و... جالب است همه این چیزهایی که می‌گویم و ممکن است برای بسیاری از خوانندگان این صفحه حکم درس تاریخ و عتیقه و زیر خاکی را داشته باشد فقط طی مدت کمتر از ۲۰ سال پیش رخ داده است.

این موضوع نشان می‌دهد که سرعت رشد فناوری‌های دیجیتالی تا چه اندازه شتابناک بوده است. چیزی که در بسیاری از مسائل و حیطه‌های دیگر علوم آنچنان سریع نبوده است. در طول تاریخ نمونه‌هایی از چنین رشد‌های سریع و انفجاری‌ را دیده‌ایم. مثلا در مورد کشاورزی و انقلاب سبزی که بورلاگ در دهه ۶۰ میلادی پایه‌گذاری کرد رشدی چندصد درصدی را در تولیدات کشاورزی دیده‌ایم، اما ماهیت این انقلاب و جهش با نمونه صنعت IT تفاوت اساسی دارد. شما امروزه در صنعت IT اثری از نوارهای مغناطیسی برای ثبت داده‌ها نمی‌بینید. در حالی که هنوز از کشاورزی سنتی و آبیاری سنتی و... حتی در پیشرفته‌ترین کشورهای صنعتی می‌توانید ردپای واضحی پیدا کنید. همین‌طور است در صنعت خودروسازی یا هواپیما و حمل و نقل ریلی و دیگر صنایع. پس چرا IT چنین رشدی کرده و سطوح قدیمی‌تر خود را پس زده به گونه‌ای که ردپایی از آنها را فقط در داستان‌ها و خاطره‌ها می‌توان جستجو کرد؟ پاسخ ساده این است که حجم داده‌ها (که فناوری اطلاعات و دنیای دیجیتال بر آن بنا شده است) بسیار رشد کرده است. بگذارید این‌گونه بگویم. زمانی در حدود ۴۰۰ سال قبل کل دانایی بشر را می‌توانستید در ۵۰ کتاب متوسط جا دهید! و امروزه در هر روز چیزی بیش از ۱۰ برابر این میزان دانایی تازه به دانایی‌های بشر افزوده می‌شود. این حجم دانایی نیاز به انتقال، دسته‌بندی، کاربرد و... دارد و آن چیزی که می‌تواند این دانایی را از جایی به جایی و از شکلی به شکلی دیگر تغییر و تبدیل کند فناوری IT است. بنابراین بدیهی است وقتی خود محصول (دانایی) با چنین تغییرات شگرفی همراه است اینچنین شتابناک رشد می‌کند، صنایع و علوم مرتبط به آن هم با آن همپا شود. از سوی دیگر، استفاده و شیوه‌های استفاده از فناوری IT است که آن را با خود به پیش می‌برد و آن را دچار تغییرات و تحولات همه‌جانبه می‌کند. روزگاری IT (دانایی‌های روزگار) را در سطوحی محدود استفاده می‌کردیم. بنابراین برای آن استفاده‌ها به یک لایه محدود از تکنولوژی نیاز بود (مثلا فقط کتابت یا نسخه‌برداری با شیوه‌های گوناگون دستی یا ماشینی) و البته همین استنساخ برای همه بشر کافی بود، اما اکنون برای حجم زیاد دانایی و انتشار آن و کارکردهای روزافزون آن نیاز به سرعت بیشتر، اشغال فضای کمتر و ایجاد ارتباط (بین رشته‌ای) بین همه دانایی‌ها داریم. بنابراین می‌بینیم همین نیاز است که صنعت IT را با خود به جلو می‌برد و این همان چیزی است که شاهدش هستیم. 20 سال قبل کسی درباره حضور و نقش پدیده‌ای به نام اینترنت نمی‌توانست گمانه‌های زیادی داشته باشد و امروزه وقتی به هر دلیلی اینترنت دچار قطعی می‌شود یا حتی اگر سرعتش کاهش یابد بسیاری از فعالیت‌های روزمره دچار سکته می‌شود. و به همین رویه می‌توانید روزی را تصور کنید که کودکان امروزتان درکی از CD نداشته باشند یا اینترنت دایال آپ (با استفاده از خطوط مسی تلفن و شماره‌گیری مرکز اینترنت. این را که یادتان هست؟!) را نشناسند. یا....

بگذارید سری به 20 سال دیگر وقتی نوزاد محبوب شما به آقا پسر یا دختر خانم برازنده‌ای تبدیل شدند برویم و ببینیم در زمانه آنها چه فناوری‌هایی منسوخ‌شده تلقی می‌شوند.

1‌‌ـ‌ عینک‌های سه‌بعدی؟ چه چیز خنده‌داری!

یکی از مهم‌ترین سطوح دانایی، دانایی حاصل از دیدن است. این‌که بتوانید درک سه‌بعدی‌ از تصاویر داشته باشید شما را به سطح بالایی از دانستن هدایت می‌کند. در حالی که امروزه تازه نمونه‌های متنوعی از نمایشگرهای سه‌بعدی به بازار آمده است شاید باورش برایتان سخت باشد، اما یک آینده‌نگر ظریف و دقیق به شما می‌گوید: تا یکی دو دهه دیگر از عینک‌های سه‌بعدی خبری نخواهد بود. همین روزها شرکت توشیبا نمونه‌ای از وب‌کم تولید کرد که حرکات چشم شما را دنبال می‌کند و براساس آن تصویر سه‌بعدی برایتان می‌سازد، بدون آن‌که به عینکی خاص نیاز داشته باشید. شرکت‌های LG (ال جی) و HTC هم همین کار را با گوشی‌های نسل تازه‌شان کردند و تصاویر استریوسکوپی بدون عینک ساخته‌اند. دنیای سه‌بعدی طبیعی در راه است و نسیم‌هایی شروع به وزیدن کرده.

 

 

 

 

 

 

 


2‌‌ـ‌ هارددرایو؟ اصلا فکرش را نکن!

یکی از چیزهایی که امروزه در تعیین قیمت کامپیوترها نقش بازی می‌کند حجم ‌هارد آنهاست، اما خیالتان راحت باشد. فردایی‌های ما اصلا چیزی به نام ‌هارددرایو را نخواهند شناخت. در روزهای آینده همه وظایف یک‌ هارد خوب را در یک سرور متمرکز بازیابی خواهید کرد. به عبارتی همه می‌توانند اطلاعاتشان را جای دیگری ثبت کنند و از حمل آن آسوده شوند. چیزی مثل تفاوت قلک و بانک (آیا شما هنوز از قلک استفاده می‌کنید؟!)

 

 

 

 

 

 

 


3‌‌ـ ‌شماره تلفن یا نام کاربری

بسیاری از ما روی کارت ویزیت‌مان شماره‌ای به اسم شماره تلفن داریم یا برای در تماس بودن با کسی از او شماره تماس می‌خواهیم. شک نکنید تا کمتر از ۲۰ سال دیگر وقتی از کسی شماره تماس بخواهید او از شما فرار می‌کند، چون فکر می‌کند شما از اعماق تاریخ به او رسیده‌اید. تکنولوژی‌های امروزین همچون اسکایپ یا گوگل‌چت راه ارتباطی موثرتری است. فردایی‌ها به جای شماره تماس فقط به رد و بدل کردن ID یکدیگر می‌پردازند.

 

 

 

 

 

 



۴‌‌ـ‌ کاهش زمان انتظار

از زمانی که یک سیستم مک خریدم یکی از افتخاراتم این است که دیر به دیر لپ‌تاپم را خاموش می‌کنم. در عوض آنچه به دست می‌آورم این است که برای آغاز به کار با کامپیوترم زمانی صرف روشن‌شدن (یا بالاآمدن) کامپیوتر نمی‌کنم. فردایی‌های ما اصلا نیازی به این کار ندارند. آنها لازم نیست کامپیوترشان را روشن کنند، چون همیشه روشن است. سیستم‌های عامل پرقدرت و پرسرعت نظیر ویندوز ۸ این انتظار را به تنها چند ثانیه تقلیل داده است و در آینده از این‌هم سریع‌تر خواهد شد.

 

 

 

 

 

 

 

۵‌‌ـ‌ سیم‌کشی خانه

شاید در آینده هنوز سیم‌کشی خانه‌ها برای انتقال برق لازم باشد، اما شک نکنید که کابل‌کشی برای اینترنت و نیز تلفن یک شوخی یا نوستالژی محسوب خواهد شد. همین الان در آمریکا بر اساس آمارهای موجود قریب به ۱۰ درصد خانه‌ها اصلا تلفن ثابت ندارند و موبایل جایش را گرفته است. اینترنت دایال آپ تقریبا در دنیا منسوخ شده و وای‌فای جای آن را گرفته است. تا کمتر از ۲۰ سال دیگر کامپیوترها اصلا به تجهیزات ارتباطی سیم‌دار مجهز نخواهند بود.

 

 

 

 

 

 


۶‌‌ـ‌ فکس (رایانامه!)؟ شوخی می‌کنی؟

خیلی زودتر از ۲۰ سال آینده چیزی به نام فکس وجود نخواهد داشت. به 2 دلیل ساده:‌ 1 ‌‌ـ‌ ارتباط کابلی از بین می‌رود ۲‌‌ـ ‌همین حالا بسیاری از موسسات و شرکت‌ها به استفاده از فرم‌های دیجیتالی با امضاهای دیجیتالی روی آورده‌اند. برای ارسال و دریافت فکس (رایانامه) باید تجهیزات خاصی داشت در حالی که تلفن‌های هوشمند بزودی همه‌گیر خواهد شد و بسادگی می‌توان از سند موردنظر عکس گرفت و آن را با ایمیل به فرد مورد‌نظر ارسال کرد.

 

 

 

 

 

 

 



پژمان نوروزی / جام جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها