لمان: اسپانیا رقیب جدی ژرمن‌هاست

هنوز نمی‌دانم دقیقا می‌خواهم چکار کنم. این امکان هست در تیمی مشغول به کار شوم، حال چه در آلمان یا حتی انگلیس.

فکر نکنم در آینده‌ای نزدیک باشد. ابتدا دوست دارم تحت هر شرایطی مدرک مربیگری بگیرم تا در این حیطه درست و حسابی آموزش دیده و آماده کار باشم.

بدیهی است که در گذشته، تیم محبوبم شالکه بود. در آنجا 11 سال تمام بازی کردم. از آنجا که در 3 تیم از آلمان سابقه کار دارم، بدیهی است وقتی پیروز می‌شوند، خوشحال نیز می‌شوم. حتی این اواخر در اشتوتگارت با آدم‌های خیلی خوبی آشنا شدم.خوشحالم در این تیم نیز 2 سال حضور داشتم. باور کنید برایم خیلی چیزها به یادگار مانده است.

فکر نکردم. پیشنهاد شالکه هم یکباره مطرح شد. اولین واکنش من هم همین بود که گفتم مرا جدی می‌خواهید که دیدم واقعا مصمم هستند.

چرا، شالکه‌ای‌ها می‌خواستند با وکیلم حرف بزنند. حتی رقم هم دادند. اما یکباره طوری که نتوانستم پوشیده نگه دارم و از آن دفاع کنم، موضوع به مطبوعات نیز کشیده شد. این شکل قضیه برای من که اصل ماجرا بودم، خیلی ناخوشایند بود. باشگاه شالکه در این قضیه می‌توانست خیلی بهتر عمل کند.

چون در پایان هیچ‌کس نمی‌دانست آنجا چه کسی تصمیم آخر را می‌گیرد. این که آدم در محافل عمومی ضعیف عمل کند و باشگاه یک مرتبه بیاید و موضوع رقم و دستمزد را علنی کند، نه جالب بود نه خوشایند.

امکان دارد، اما من که به آنها زنگ نزدم بگویم به من کار بدهند. بلکه این شالکه بود که دنبالم آمد.

بله، در تابستان همه چیز در این باره تمام شد.

نه، اما یکسری از باشگاه‌ها پیام‌های غیرمستقیمی می‌دادند. من هم پاسخ می‌دادم باید صبر کرد و دید چقدر پیشرفت می‌کنند. می‌گفتم شاید شماها همین روز شنبه برنده شوید و دیگر به وجودم نیازی نداشته باشید.

بعد از حضور در اشتوتگارت از یک تیم نیویورکی پیشنهاد داشتم. در این مورد با خانواده صحبت کردم که رد شد. بچه هایم دوست نداشتند به نیویورک برویم، چون ما تازه از انگلیس برگشته بودیم. در واقع هیچ شور و اشتیاقی نسبت به این موضوع نشان ندادند.

در این مورد خود میشائیل باید تصمیم بگیرد، چون نمی‌توانم بگویم او چقدر آماده است. خودش باید به آمار و ارقام موجود از توان و آمادگی‌اش دقت کند. باید تشخیص دهد که می‌تواند یا نه.

بدیهی است که ساده نیست. شاید از طریق پیشنهاد‌هایی که بازیکن می‌گیرد، بتوان این قضیه را خوب تشخیص داد. به عنوان مثال این که آدم از خودش بپرسد چه باشگاه‌هایی هنوز مرا می‌خواهند. اگر به این سوال پاسخ دهد، آن وقت می‌تواند تشخیص دهد مسیر زندگی‌اش به کدامین سو می‌رود. شاید این که بازیکن در لیگ قهرمانان دیگر بازی نکند، خود عاملی برای ترک فوتبال باشد.

چرا، باور کنید وقتی به عنوان کارشناس کنار زمین قرار می‌گیرید و دارید تفسیر می‌کنید، ابتدای کار به شما احساس خنده داری دست می‌دهد، چون من به عنوان دروازه‌بان پیشین، سنگربانی را در زمین می‌بینم و فکر می‌کنم من هم باید بروم و درون دروازه قرار بگیرم. در اکثر مواقع همین حالت پیش می‌آید.

بله، خیلی زیاد. هر چند از خودم می‌پرسم مردم این حرف‌هایی را که حین بازی می‌زنم، اصلا متوجه می‌شوند یا نه. این سوال به خاطر آن است که ناخودآگاه بعضی اوقات خیلی تخصصی حرف می‌زنم. اما وقتی این یا آن بیننده از من تعریف می‌کند، واقعا خوشحال می‌شوم.

همانی است که قبلا بود. بسیار از نظر کلامی روی مخاطبان تاثیر می‌گذارد و صدای دلنشینی دارد. از فوتبال نیز درک بالایی دارد. هر چند سطح اطلاعاتش به من که بازیکن بودم، نمی‌رسد. اما در عوض او اطلاعات خوبی در حوزه تلویزیون دارد.

نه،به هیچ وجه. از همان دفعه اول که او را دیدم، چنین چیزی که شما می‌گویید را در وجودش ندیدم. او گزارشگری کاملا منطقی است. خیلی خوشحالم که در کنارش همکاری دارم. فکر می‌کنم او نیز همین احساس را از همکاری با من دارد. برای دور برگشت بوندس لیگا با هم هیچ مشکلی نداریم و به همین منوال به کار ادامه خواهیم داد.

ونگر از من راجع به ماریو پرسید. من هم گفتم ابتدا فکر نمی‌کردم گوتسه، بازیکنی سرعتی باشد، اما اکنون می‌بینم چقدر سرعتی است. واقعا سرعتش حرف ندارد.

بله، این نکته که گوتسه می‌تواند فوتبال بازی کند را همه دیگر می‌دانند. در ضمن او در سنی است که هنوز برای تکامل و پیشرفت جا دارد. لذا بحث سرعت و عکس‌العمل پیش می‌آید. این دو موضوع در بالاترین سطح فوتبال حرفه‌ای به هر حال سرنوشت ساز هستند.

وقتی در این زمینه مسوولیتی ندارم، بدیهی است هیچ چیز هم نخواهم گفت. من که کارمند آرسنال نیستم. اگر در دورتموند مسوولیتی داشتم، بدیهی است تلاش می‌کردم گوتسه در بورسیا حفظ شود.

بله، او بازیکنی خوب است. اما اینجا یک نکته منفی در مورد بایرن، همین است که بازیکنان جوان اکنون متوجه شده‌اند. به عنوان مثال اوزیل و خدیرا در تیم اسپانیایی رئال مادرید مرتب دارند بازی می‌کنند. لذا از خود می‌پرسند چرا من به جای بایرن به این‌گونه تیم‌های خارجی نروم. فکر می‌کنم در قضیه جذب این ستاره جوان، بایرن رقیب‌هایی پیدا کرده است.

نه، به هیچ وجه. هر چند بعد از شروع چند هفته از لیگ، همین فکر را در مورد بایرن داشتم. اما در دور برگشت بورسیادورتموند کلی توان خواهد داشت. بایرن به خاطر حضور در لیگ قهرمانان تقریبا همه هفته با خطرات جدی روبه رو می‌شود و احتمال کاهش قدرتش به خاطر مصدومیت بازیکنانش هست.

به نظرم فابرو کار خارق العاده‌ای انجام داد. او با تیمش در بالای جدول جای گرفت. همان تیمی که در اصل سقوط کرده بود. این قضیه قبلا در مورد هرتابرلین نیز اتفاق افتاده بود. بنابر این یک کار خوب دیده شد. از این جهت باشگاه‌ها باید فکر کنند چرا با وجود داشتن مربی خوب، به آن چیزی که می‌خواهند، نمی‌رسند. مگر این لوسین فابرو چکار کرده که آنها نمی‌توانند. این گونه اتفاقات به هر حال در حیطه فوتبال جالب توجه است.

خب، او مربی‌ای است که تا اکنون همه چیز را عالی پیش برده است. یعنی در دور رفت با بایرن قهرمان شده، تیم اول دور گروهی لیگ قهرمانان اروپا شد و به دور بعد صعود کرد. بهتر از این نتایج برای بایرن امکان نداشت.

چرا که نه! من که خودم تصور می‌کنم او تا 5 سال دیگر در بایرن بماند. آخرین بار در بازی منچستر، کنارش ایستادم. با دقت در کارش متوجه شدم در فکر تمام کردن دوران ورزشی‌اش نیست. او 66 ساله است و فرگوسن 4 سال نیز از او بزرگ‌تر است و می‌بینیم چقدر خوب دارد منچستریونایتد را هدایت می‌کند.

بله، امیدوارم او مربی برتر سال 2012 نیز باشد.

بله، مانوئل نویر ثابت کرد شماره یک دروازه‌بانان آلمان است. او عالی توپ‌ها را مهار می‌کند و به طور کلی با ثبات است، اما من در همین زمینه یک نگرانی دارم.

این که او آنقدر خوب است که هیچ رقیب تهدیدکننده‌ای ندارد.

اگر براساس سلسله مراتب تیم ملی باشد، این‌گونه است.

من که در این مورد نباید اظهار نظر صریحی بکنم. در مورد نویر بگذارید بگویم او یک ورزشکار عالی است و به این ترتیب هیچ‌کس به گرد پای او هم نمی‌رسد. به نظرم حضورش در عمل جلوی یک نسل را می‌گیرد. چون در خوشبینانه‌ترین حالت در 8 تا 10 سال آینده هیچ دروازه‌بانی نمی‌تواند از زیر سایه‌اش خارج شود.

خب آن موقع قضیه فرق می‌کرد. نویر اکنون تقریبا بازی مدرنی ارائه می‌کند. در حالی که سبک بازی اولیور کان با من متفاوت بود. این فکر نیز به ذهن هیچ‌کس نرسید که بازی من از او ضعیف‌تر است. اگر اولیور پس از درخشش فراوان در جام جهانی 2002 بازهم همان‌گونه پرقدرت بازی می‌کرد، شاید من دیگر شانسی برای حضور در جام جهانی 2006 پیدا نمی‌کردم.

خیلی مهم بود. در آنجا باز هم قدم‌های بزرگی برای پیشرفت برداشتم. فکر می‌کنم اگر به آرسنال نمی‌رفتم تقریبا محال بود در جام جهانی بازیکن ثابت شوم.

برای ما اکنون فقط بحث قهرمانی دراین جام مطرح است. اما باید در نظر گرفت تیمی مثل اسپانیا هم هست که خیلی خوب عمل می‌کند و تازه نسبت به قبل خیلی با تجربه‌تر شده است. باید دید در این مسابقات چه وضعیتی پیش خواهد آمد تا در این باره بتوان نظر صریح داد.