مهره چینی جدید در عراق

چشم انداز آینده سیاسی عراق ، با وجود وقوع تغییر و تحول در ساخت قدرت ، هنوز نگران کننده و برخلاف اصول شناخته شده حقوق بین الملل است و به نظر می رسد ترتیبات فعلی در این کشور که شامل مهره چینی و توزیع نقش میان افراد وابسته به امریکاست ؛ به منظور ایجاد پوششی مناسب برای پنهان کردن سلطه و نفوذ واقعی واشنگتن در سیاست های اصلی عراق ، ایجاد شده است.

کد خبر: ۴۲۲۲۶

نباید از نظر دور داشت هنوز خواست اصلی مردم عراق که عبارت از اجرای آزادانه انتخابات است ، با بی اعتنایی اشغالگران رو به روست و بعلاوه این که اهرم های اصلی حاکمیت ملی عراق ، در ماورای این تغییر و تحول ، هنوز در دست عناصر بیگانه باقی مانده است . به عبارت دیگر ، خروج نیروهای نظامی امریکا و انگلیس از عراق ، در حال حاضر غیر متصور است و از طرفی ، چنانچه ادعای واشنگتن را درباره واگذاری واقعی قدرت به عراقی ها بپذیریم ، این امر ، شامل واگذاری فرماندهی این نیروها به دست دولت تازه تاسیس عراق نمی شود. همچنان که ، خروج این نیروها نیز تابع اراده و دستور عراقی ها نخواهد بود. به همین دلیل ، می توان گفت دولت تازه تاسیس در عراق به هیچ وجه در جریان عملیات نظامی امریکایی ها که در 2 روز گذشته در این کشور به وقوع پیوست ، نبوده و از این رو مسوولیتی در قبال آنها و تبعاتی که به دنبال دارد ، نخواهد داشت . این امر ، شامل یک حوزه پراهمیت ، یعنی کنترل بر منابع نفتی عراق و استخراج و صدور نفت و کنترل عایدات آن نیز می شود. به نظر می رسد ، انتظار تغییر و تحول اساسی را باید از متن قطعنامه پیشنهادی شورای امنیت داشت که طی آن ، حضور اشغالگرانه امریکایی ها را لغو و استقرار هرگونه واحد نظامی در آن کشور را تابع تصمیم داخلی حکومت مستقل بغداد ، بداند. به عبارت دیگر ، مطابق این قعطنامه ، زمامداران جدید عراق ، باید خود درباره حضور قوای خارجی تصمیم بگیرند و در صورت موافقت با حضور آنان ، فرماندهی این نیروها را به عهده گیرند و به علاوه ، قطعنامه پیشنهادی شورای امنیت باید اهرمهای مختلف اعمال حاکمیت ملی را به طور تمام عیار در اختیار عراقی ها بگذارد و استقلال عمل آنان را به رسمیت بشناسد. با این حال ، تا رسیدن به این مرحله ، راه زیادی مانده است و به نظر نمی رسد واشنگتن به این زودی حاضر باشد از منافع کلان خود در عراق ، براحتی بگذرد. آنچه در حال حاضر برای امریکایی ها مهم است ، به قدرت رساندن جریان سیاسی وابسته به خود در عراق و تضمین فرآیند انتقال پوشالی قدرت برای حفظ منافع پایه ای خود در این کشور است . بنابراین ، ترتیبات جدید که جابه جایی صرف در مسوولیت ها محسوب می شود ، نمی تواند مرحله ای قابل اعتنا در سیر تحولات 15 ماهه اخیر عراق تلقی شود. هنوز رامسفلد و سانچز و ابی زید ، حکمرانان اصلی عراق و اداره کنندگان واقعی آن محسوب می شوند. اگرچه تصویرسازی های رسانه ای امریکا ، درصدد کتمان این واقعیت و خلق فضایی فریبنده و بظاهر مشروع از تحولات اخیر عراق باشد.