ریزش دیوار ترس در جهان عرب

به گزارش ایسنا، روزنامه لوموند سرمقاله خود در تاریخ 30 ژانویه را به تحلیل اعتراضات مردمی جهان عرب اختصاص داده است.

روزنامه لوموند در سرمقاله خود نوشته است:

«دیوار ترس در کشورهای عربی در حال فرو ریختن است؛‌ ترسی که از استبداد نظام‌مند و از همه رده‌های حکومت سلطنتی به وجود آمده است‌؛ ترسی که از پلیس و نظام قضایی حکومت‌های سلطنتی نشات می‌گیرد؛‌ دو وسیله‌ای که غلامان حلقه به گوش این حکومت‌ها هستند و آماده‌اند هر کسی را که اقدام به مطالبه حقوقش کند،‌ در آسیاب‌هایشان خرد کنند.

این دیوار همچنین دیوار خشونت‌ دولتی است که از سوی حلقه‌ای محدود اما مقتدر مدیریت می‌شود که از بی‌سیاستی خود مطمئن هستند.

ترسی متناقض که در عین حال که از فراخی ترسناک قدرت موجود به وجود می‌آید‌، با مشاهده نبود جایگزین سیاسی مناسب برای آن نیز بیشتر می‌شود.

واقعیت نبود جایگزین سیاسی مناسب‌، سبب می‌شود که این رژیم‌های حاکم به بدترین نظام‌های موجود در جهان و استثنایی در میان نظام‌های سیاسی دیگر تبدیل شوند.

این دیوار ابتدا در تونس و در مواجهه با حملات خشمگینانه مردمی فروریخت که سال‌های طولانی تحقیر شده بودند و ناگهان تصمیم گرفتند که دیگر سرنوشتی که بر آنها تحمیل شده بود را نپذیرند.

روز جمعه 28 ژانویه نیز دیوار ترس در خیابان‌های قاهره‌، اسکندریه و سوئز فرو ریخت تا یک بار برای همیشه نشان داده شود که مردم مصر نمی‌خواهند به منفعل بودن محکوم باشند.

چهار روز تظاهرات پر شتاب عده‌ای از مخالفان دولت مصر که با مشاهده دستاوردهای همتایان تونسی خود بر انگیخته شده بودند‌، کافی بود که منجر به بروز بحران در ابرقدرت دنیای عرب شود؛‌ کشوری که در اثر تمدید پی در پی حکم ریاست جمهوری حاکم آن، حسنی مبارک‌، تبدیل به یکی از حکومت‌های بیمار خاورمیانه شده بود.

زلزله‌ای که این بار کرانه‌های رود نیل را لرزانده است‌، حتی از مرزهایی که انقلاب تونس بدان‌ها رسیده بود نیز فراتر خواهد رفت، چون این مصر است که اکنون‌ پیش از مبتلا شدن به خواب رفتگی‌، صدای جهان عرب از آن شنیده می‌شود. تا حدی که از همین الان می‌توانیم بدون نگرانی از این که اشتباه فکر می‌کنیم، مطمئن باشیم که ترس موضع خود را تغییر داده و به جای دیگری منتقل شده است.

از این پس ترس دولت‌هایی را آزار می‌دهد که مدت‌ها مردمانشان را در زیر لوای شعارهای دروغین‌، فریب دادند و حقوقشان را پایمال کردند.

امروز این‌ حکومت‌ها هستند که در شرق و غرب قاهره‌، نگران بقای خود و همین طور نگران معادله‌ای هستند که اکنون پس از سال‌ها بن بست سیاسی سیستماتیک‌، تغییر را نوید می‌دهد.

تا کنون دو کشور عربی‌، پوچ بودن راهبرد ترس را ثابت کرده‌اند.

قدرت‌های غربی باید باور کنند که دیگر ارزشی ندارد که رسوایی‌های این حکومت‌های عرب را بپوشانند؛ رژیم‌هایی که در نهایت نشان دادند قادر نیستند جلوی نوشته شدن تاریخ را بگیرند.

جمعه‌، 28 ژانویه‌، در عرض چند ساعت مردم مصر به این سوال که آیا انقلاب تونس استثنایی در جهان عرب است پاسخ منفی دادند. از این به بعد باید قبول کنیم که آنها دیگر تنها نخواهند بود.»