بنگاه تبلیغاتی(17) دمکراسی در محاصره

کد خبر: ۳۳۹۷۳

دمکراسی ها فقط هنگامی شکوفا می شوند که قدرت از عده ای اندک گرفته و به اکثر مردم سپرده می شود.
توماس جفرسون هشدار می داد: «به نهادهای بانکی و شرکتهای ثروتمند و قدرتمند» اگر اختیار داده شود که بر مردم مسلط شوند، می توانند دمکراسی را نابود سازند.
«جان دیوی »، فیلسوف اجتماعی قرن بیستم هنگامی که گفت: «قدرت ، امروز در کنترل ابزار تولید، بازار، تبلیغات ، حمل ونقل و ارتباطات است ، هر کس که مالک آنها باشد، بر زندگی یک کشور حکومت می کند»، گویی از شرایط اواخر قرن بیستم سخن می گفت.
تا وقتی که کشور به وسیله «تجارت برای سود خصوصی از طریق کنترل خصوصی بر بانکداری ، زمین و صنایع اداره می شود و این کار با فرماندهی مطبوعات ، عناصر مطبوعاتی و سایر ابزارهای تبلیغاتی و پروپاگاند تقویت می شود، سیاست مایه رنج جامعه به وسیله شرکت های بزرگ خواهد شد.»
به عنوان یکی از عوارض قدرت روز افزون شرکتها، قابل درک است که بسیاری از مردم امریکا احساس کنند هیچ قدرتی برای تغییر نهادهای سیاسی کشورشان ندارند. آنان مشاهده می کنند که دولت خودشان در خدمت منافع بخش خصوصی ، ثروت عمومی را در بخش خصوصی ادغام می کند.
ما با ذهنیت طرفدار شرکت ها رشد می کنیم ؛ با شرایط مالی تحمیلی آنها زندگی می کنیم اما از بسیاری از حقوق مدنی خود خبر نداریم.
یکی از حقوق اساسی مردم امریکا این است که به وسیله رسانه ها از مسائل آگاه شوند و در جریان امور شرکت کنند.
همه می دانند و به آسانی درک می کنند که رادیو - تلویزیون های عمده ما به آگهی های تجارتی وابسته اند و انگیزه های مادی دارند اما آنچه را که کمتر می دانند و کمتر درک می کنند این است که مردم امریکا مالک امواج رادیو - تلویزیونی هستند.
دولت فدرال ما از سال 1934، حق استفاده از امواج عمومی را برای سود شخصی ، مادام که از منافع عمومی حمایت کنند، به رایگان به سازمان های رادیو - تلویزیونی داده است. حالا این منافع عمومی چیست؛
تعریف کلی و اجمالی آن ، این است که رسانه ها مردم را آگاه کنند و آنان را درگیر کنند تا مشارکت شهروندان را در فرآیند دموکراتیک افزایش دهند. این که رسانه های عمده و اصلی ما مردم را آگاه و مشارکت سیاسی در فرآیند دموکراتیک را تشویق و ترویج کنند، اهمیت حیاتی دارد. مشکل در مالکیت و تمرکز نهفته است.
در سال 1983 هنگامی که «بن باگدیکیان»، نخستین بار مطلب انتقادی خود از محیط رسانه ای امریکا را که اینک بصورت اثری کلاسیک درآمده است تحت عنوان «انحصار رسانه ها» منتشر کرد در آن نوشت: 50شرکت ، بیشتر رسانه های امریکا یعنی روزنامه ها، تلویزیون ها، رادیوها، انتشار کتاب و استودیوهای سینمایی را کنترل می کنند.
انتقاد او از آثار زیانبار و مخرب اخبار متعلق به شرکت ها و دارای انگیزه های تبلیغاتی ، برای او اعتباری به عنوان یک «هشداردهنده» به بار آورد.
آنچه راکه با گدیکیان مایه «وحشت» دانست ، برای هر کس که نگران جریان دمکراسی باشد، بیش از اندازه وحشتناک است. وودرو ویلسون روز 8 ژانویه 1918 پیشنهاد 14ماده ای خود را برای صلح جهان که رئوس کلی اتحادیه ملل شد و پیش درآمد سازمان ملل بود، ارائه داد.
در این عصر جهانی سازی سرمایه مالی ، تسلیم دولتها به قدرت و کنترل شرکت ها و ادامه تسلط ساختارهای فراملی مانند صندوق بین المللی پول ، بانک جهانی ، گات و نفتا، حالا، حدود 80 سال بعد، زمان آن است که اتحادیه ای خودمختار و متحد از جنبش های شهروندان تشکیل دهیم که بتواند در برابر بازاری کردن زندگی و محیط زیست انسانها ایستادگی کند.

بنگاه تبلیغاتی (16)
موانع سیاست خارجی جدید