پایان جنگ بزرگ،تسلیم امپراتوری آلمان

در جبهه ها ، فریاد «آتش بس» از هر سو به گوش می رسید. پس از چهار سال فرانسوی ها و بریتانیایی ها می توانستند در چهره آلمانی ها نگاه کنند ، بی آنکه دست به اسلحه شوند.

جنگ خونین 4 ساله که «جنگ بزرگ» نام گرفت و بعدها «جنگ جهانی اول» نامیده شد ، خاتمه یافته بود.

جنگی که 8 میلیون کشته و 6 میلیون معلول در جبهه ها برجای گذاشته بود. بازماندگان این جنگ خونین می خواستند به خود تلقین کنند جنگی که خاتمه می پذیرد ، آخرین جنگ تاریخ خواهد بود.

پس از شکست ضدحمله آلمانی ها در ژوییه 1918 میلادی ، آنها متوجه شدند که دیگر هیچ امیدی به پیروزی نیست.

با ورود ایالات متحده به صحنه جنگ توازن قوا به سود بریتانیا و فرانسه برهم خورده بود.

علی رغم ورود دیرهنگام ایالات متحده به جنگ ، حضور 4 میلیون سرباز آمریکایی که به کمک ارتش های فرانسه و بریتانیا آمده بودند ، آلمان را با واقعیت تلخ شکست مواجه ساخت.

در اوایل اکتبر سال 1918 میلادی ، ویلهلم دوم ، امپراتور آلمان که واقعیت شکست را دریافته بود پرنس ماکس دوباد ، یک فرد میانه رو را به مقام صدراعظمی منصوب کرد.

او امیدوار بود پرنس ماکس دوباد بتواند با شرایط مناسبی پیمان صلح متفقین را امضا کند. اما پرنس ماکس دوباد فرد مناسبی برای این دوران پرآشوب نبود.

صدراعظم جدید آلمان با وودرو ویلسون ، رئیس جمهور ایالات متحده تماس گرفت اما او هرگونه مذاکره با امپراتور آلمان و نیز نظامیان را رد کرد.

ویلهلم دوم که راه چاره ای نداشت از مارشال لودندورف ،فرمانده کل ارتش های آلمان و مرد قدرتمند آلمان خواست از مقام خود استعفا دهد.

درپی استعفای لودندروف و ضعف قدرت مرکزی ، آلمان دچار هرج و مرج و جنگ داخلی شد.

در روز 3 نوامبر ، در بندر کیل آلمان ، ملوانان نیروی دریایی از رفتن به جبهه جنگ خودداری کردند و دست به شورش زدند. آنها به همراه کارگران بندر کیل را اشغال کردند. دامنه شورش به شهرهای هانوفر ، کلن و برانشویک گسترش یافت.

در روز 7 نوامبر ، کورت ایسنر ، یک سوسیالیست انقلابی در شهر مونیخ پادشاه باویر را برکنار کرده و یک شورای کارگری را مستقر کرد. باویر تهدید کرد از امپراتوری آلمان جدا می شود!.

در این میان ، متحدان آلمان یکی پس از دیگری دست از نبرد کشیده و پیمان های تسلیم را امضا می کنند.

در روز 9 نوامبر ، یک گروه از انقلابی های مارکسیست - لنینیست مسلح وارد برلین می شود و درگیری های خونینی در پایتخت آلمان رخ می دهد.

پرنس ماکس دوباد به امپراتور ویلهلم دوم که در کاخ سلطنتی (سپا) بود تلفن زده و می گوید: «برای نجات آلمان از جنگ داخلی ، کناره گیری شما از سلطنت ضرورت دارد».

ویلهلم دوم از سلطنت استعفا داده و به هلند می رود. شش فرزند پسرش سوگند یاد می کنند در هیچ شرایطی ادعای سلطنت نداشته باشند.

در همان روز پرنس ماکس دوباد از صدراعظمی استعفا داده و جای خود را به فریدریش ابرت رهبر سوسیال دموکرات می دهد.

ماتیاس ارزبرگر ، یک غیرنظامی وظیفه دشوار مذاکرات در مورد تسلیم را عهده دار می شود.

به این ترتیب ، در روز 11 نوامبر سال 1918 میلادی در ساعت 11 صبح در سراسر فرانسه ناقوس کلیساها به صدا در می آیند. همین وضع در بریتانیا رخ می دهد.

در ساعت 5 و 15 دقیقه صبح همان روز ، نماینده دولت آلمان در واگن قطار اختصاصی مارشال فوش ، فرمانده کل ارتش فرانسه در جنگل کومپینی پیمان تسلیم را امضا کرده بود. جنگ خونین 4 ساله خاتمه یافته بود.جنگی که میلیون ها نفر در جبهه های آن کشته و معلول شده بودند.

جنگی که علاوه بر میلیون ها قربانی موجب تغییرات مهم ژئوپلیتیک در اروپا شد و 4 امپراتوری بزرگ آن دوره اروپا: روسیه ، عثمانی ، اتریش و آلمان ، فروپاشیدند و رژیم آنها به جمهوری تغییر پیدا کرد.

نقشه سیاسی اروپا به کلی تغییر می کند.

همه امیدوار بودند «جنگ بزرگ» آخرین جنگ بزرگ تاریخ باشد ، یک امید عبث!.

بهرام افتخاری