در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
فرا رسیدن روز دختران فرصت و بهانهایست که به بررسی مشکلات آنها بپردازیم و پای صحبتهای دانشجویان دختری بنشینیم تا از فراز و نشیبهای دوران دانشگاهی، مطالبات و مشکلات خود سخن بگویند. با تنی چند از دانشجویان دختر دو دانشگاه تهران و الزهرا (س) همکلام میشویم.
هرچند که همه مشکلات و نگرانیهایی که مطرح کردند همه مشترک بودند و از یک جنس. ترس از احتمال محدود سازی در پذیرش دختران در دانشگاه به دلیل افزایش شمار آنها و کاهش پسران، ترس از اختصاص سهمیه به پسران برای افزایش شانس قبولی و ترس از بیکاری و نبود فرصت شغلی و...
وارد دانشگاه تهران که میشوم به اولین دانشجویی که برمیخورم دانشجوی دختریست که سال سوم رشته علوم سیاسی است، وقتی درباره روز دختر و مشکلات پیش روی دانشجویان دختر در دانشگاهها از او میپرسم، میگوید: شاید دانشگاه از جمله محیطهایی به شمار رود که هیچ تفاوت جنسیتی حداقل در بین دانشجویان دختر و پسر در آن وجود ندارد و این تفاوتها شاید در محیطهای بیرونی بیشتر به چشم آید.
این دانشجو با انتقاد به طرح پذیرش جنسیتی در برخی از دانشگاهها، در این باره میگوید: چرا دلایل و جزییات دقیق پذیرش جنسیتی به طور شفاف اطلاع رسانی نمیشود، شاید با این اقدام ما نیز به عنوان دانشجو توجیه شویم.
افراد براساس تواناییهایشان جذب بازار کار شوند
در جمع چند نفر از دانشجویان رشته حقوق میروم و نظر آنها را در خصوص این موضوع جویا میشوم، یکی از این دانشجویان با انتقاد نسبت به پذیرش جنسیتی در برخی از رشتهها، میگوید: این موضوع نباید مانعی برای پیشرفت دختران و پسران دانشجو در برخی رشتهها باشد. برای پذیرش یک دانشجو در یک رشته خاص باید رتبه و معلومات دانشجو مورد قضاوت قرار گیرد نه جنسیت.
وی اضافه میکند: به عنوان نمونه چرا فقط باید متخصص زنان، زن باشد. کجای دنیا تعیین کرده است که یک زن و یا مرد توانایی انجام یک شغل را ندارد، بنابراین چرا یک ظرفیت را تنها مختص پسران و یا دختران میدانند. بهتر است جامعه به دخترها اعتماد کند و افراد براساس تواناییهایشان جذب بازار کار شوند و نه جنسیتشان.
هر تفکیکی یک جا تعادل را بر هم میزند
یکی دیگر از این دانشجویان با اظهار مخالفت نسبت به هرگونه پذیرش جنسیتی در دانشگاه، معتقد است که هر تفکیکی یک جا تعادل را بر هم میزند.
به گفته این دانشجوی دختر، همه افراد با قابلیت یکسان وارد دانشگاه میشوند به عبارت دیگر تحصیلات دبیرستانی همه دانشجویان دختر و پسر یکسان است، چرا زمانی که وارد دانشگاه میشوند باید مرزبندی بین دانشجویان ایجاد شود، همچنین افزایش تعداد دانشجویان دختر در دانشگاهها نشان دهنده تلاش آنها است.
او میافزاید: حداقل اقدامی که میتوان در زمینه پذیرش جنسیتی انجام داد این است که پذیرش در مقطع کارشناسی بر اساس رتبه داوطلبان باشد و بعد از آن پس از انجام اقدامات کارشناسی که نتایج آن نیز باید مستند بیان شود اگر مشخص شد که دانشجوی دختر و یا پسری توانایی تحصیل و یا شاغل شدن در شغلی را ندارند، پذیرش جنسیتی در مقاطع ارشد و بالاتر و آن هم از طریق فاکتورهایی همچون مصاحبه و غیره اعمال شود.
انتقاد نسبت به بومی گزینی در کنکور
یکی دیگر از دانشجویان رشته ادبیات دانشگاه تهران با انتقاد نسبت به بومی گزینی در کنکور سراسری، میگوید: این موضوع باعث میشود که دانشجویان در همان جایی که درس خوانده و ساکن هستند پذیرش شوند و به عبارتی در همان محل تحصیل بمانند و این مسئله باعث کاهش ارتباط بین اقوام مختلف است. در واقع قرار است با بومی گزینی بخشی از آسیبها رفع شود اما آیا این موضوع بر روی ارتباطات فرهنگی و همبستگی ملی ما تاثیر نمیگذارد؟.
یونیفورم یکسان در دانشگاهها
در بین تعدادی از دانشجویان فنی دانشگاه که میروم در این زمینه یکی دانشجویان نسبت به برخی موضوعات مطرح در زمینه یونیفورم یکسان در دانشگاهها انتقاد میکند و میگوید که این طرح جواب نمیدهد و کارساز نیست.
وی میگوید: باید توجه داشت که دانشجویان به آن مرحله از رشد فکری و اجتماعی رسیدهاند که قضاوتهایشان بر اساس تفاوت پوشش نباشد و تفاوت رفتاری، پوششی و غیره در بین دانشجویان منجر به رشد آنها خواهد شد.
یکی از دانشجویان دختر دانشگاه تهران که در حومه شهر تهران ساکن است با انتقاد نسبت به اینکه به دانشجویان حومه شهر تهران خوابگاه تعلق نمیگیرد، میگوید: این در حالی است که فاصله برخی از شهرها تا دانشگاه سه ساعت زمان است و دانشجویان دختر برای رفت و آمد مشکل دارند.
این دانشجوی دختر که در نظر آباد (شهرک صنعتی سپهر) ساکن است میگوید: فاصله دانشگاه تا محل زندگی من، 95 کیلومتر است زمانی که برای دریافت خوابگاه مراجعه کردم ابتدا مسئولان خوابگاه عنوان کردند که به دانشجویان شهرستانهای حومه تهران خوابگاه تعلق نمیگیرد اما پس از آن ارائه خوابگاه به دانشجویان حومه را منوط به رضایت و دریافت امضا از 4 دانشجوی ساکن در یک اتاق دانستند. این در حالی است که ظرفیت اتاقها بسیار محدود و دانشجویان کمتر اتاقی به این موضوع رضایت میدهند. حتی اگر دانشجویان یک اتاق راضی باشند، امکانات اولیه همچون تخت و کمد برای این دسته از دانشجویان وجود ندارد.
وی با اشاره به گفته معاونت دانشجویی وزارت علوم مبنی بر اینکه به همه دانشجویان دختر دانشگاهها خوابگاه تعلق میگیرد، میگوید: این در حالی است که در عمل این موضوع مشاهده نمیشود. من دانشجوی استعداد درخشان هستم طبق مصوبات دفترچه استعداد درخشان مصوب مجلس، دانشجویان استعداد درخشان برای استفاده از امکانات دانشگاهی در اولویت قرار دارند. اما زمانی که برای پیگیری این موضوع مراجعه کردم مسئول خوابگاهها عنوان کردند مصوبهای در این زمینه به خوابگاه ابلاغ نشده است.
به گفته وی، در حال حاضر 300 دانشجوی دانشگاه تهران در حومه شهر تهران ساکن هستند و با وجود فاصله زیاد محل سکونت تا دانشگاه، نمیتوانند از خوابگاه استفاده کنند.
دانشگاه الزهرا (س) ، اولین دانشگاه دختران کشور
در این بین دانشگاه الزهرا(س) به عنوان اولین دانشگاه دخترانهای است که تاکنون گزارش مستندی از رضایت یا عدم رضایت دانشجویان آن منتشر نشده و یا آسیبها و مزایای این دانشگاه به طور شفاف در بوته نقد قرار نگرفته؛ نتایجی که شاید بتواند در پروسه اخذ تصمیم در جهت افزایش دانشگاههای دخترانه در کشور تاثیرگذار باشد.
یک دانشجوی دختر رشته صنایع دستی دانشگاه الزهرا در گفتوگو با ایسنا، در خصوص مشکلات پیشروی دانشجویان دختر در این دانشگاه بیان میکند: جو این دانشگاه به عنوان تنها دانشگاه دخترانه کشور، کاملا آرام است که این مسئله هم میتواند مزیت و هم عیب باشد.
وی ادامه میدهد: همایشها، برنامههای تبلیغاتی و سیاسی به علت جو آرام آن در کمال آرامش و بدون ایجاد دغدغه برای دانشجو برگزار میشود که این مساله از جمله مزایای این دانشگاه است. از طرف دیگر ممکن است این جو آرام باعث ضایع شدن حق دانشجویان شود، چرا که این روند بیتوجهی به اخذ حق، مانند یک ارث از ورودیهای گذشته به دانشجویان ورودیهای جدید انتقال پیدا میکند.
این دانشجو با بیان اینکه ممکن است عدم حضور پسران در این دانشگاه از علل ایجاد این مشکل در دانشگاه باشد، افزود: شاید این مساله از توجه بیشتر جامعه به پسران در مقابل دختران نشات میگیرد.
دانشجوی دیگر این دانشگاه با اشاره به جو دخترانه دانشگاه میگوید: از این لحاظ ، فضا و ارتباطات دانشجویان با اساتید، کارکنان و بالاخص با یکدیگر مانند مدرسه است و هیچگونه شباهتی به محیطهای دانشگاهی ندارد که این مساله خود جای تامل دارد. دانشجو باید در محیط دانشگاه با تمامی چارچوب خود شکل بگیرد و رشد کند و در آینده باید از تجربیات خود در خصوص نحوه برخورد با افراد استفاده کند ولی متاسفانه چنین تجربهای در این دانشگاه کسب نمیشود.
وی میافزاید: تعداد کثیری از دختران پس از ورود به دانشگاه با نحوه تعامل با جنس مخالف خود آشنا میشوند ولی دانشجویان دانشگاه الزهرا شاید این موقعیت را در مکانهای دیگر تجربه کنند که به نظر من آشنایی در دانشگاه بسیار بهتر و قابل اعتمادتر از مکانهای دیگر مانند خیابان است.
یکی از دانشجویان رشته هنر این دانشگاه با اشاره به اینکه همه دانشجویان این دانشگاه دخترند، میگوید: به علت اینکه تمامی دانشجویان دختر هستند، از لحاظ نحوه پوشش ما مشکلی نداشتیم و نداریم ولی مدتی پیش، برخی مسوولین دانشگاه به بهانه دیدن کارت دانشجویی، به نحوه پوشش نیز تذکر میدادند.
کوچه پسکوچههای ده ونک امنیت ندارد
یکی از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه الزهرا، به ناامنی مسیر دانشگاه تا خوابگاه اشاره میکند و میگوید: در اصلی دانشگاه در روزهای تعطیل از ساعت 5 عصر به بعد یعنی درست با تاریکی هوا بسته میشود و ما برای حضور در خوابگاه باید از درب شرقی وارد شویم و برای این منظور باید از کوچههای ده ونک که بسیار تاریک بوده و امنیت ندارد بگذریم، وقتی علت امر را جویا شدیم، افزایش امنیت دانشجو در زمان تعطیل بودن دانشگاه را دلیل این کار اعلام کردند، آیا محیط تاریک کوچههای ده ونک امنتر است یا محیط دانشگاه؟
ازدحام جمعیت و پذیرش بیش از اندازه دانشجو در خوابگاهها، کمبود تلفن و کامپیوتر و فروشگاه و به طور کل امکانات رفاهی، ایجاد سایت خوابگاه جدید، رنگآمیزی اتاق خوابگاهها و عدم برنامهریزی مناسب آموزشی جهت اتمام واحدهای دانشجویان در زمان معمول خود از جمله مشکلات دانشجویان این دانشگاه بود که خواستار پیگیری بیشتر مسئولان این دانشگاه بودند.
ایسنا
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگوی «جامجم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توتهای سفید»
یک نماینده مجلس:
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جامجم»:
گفتوگوی «جامجم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر