قیافه‌ام را دوست ندارم

بررسی مشکل

بیماران مبتلا به اختلال بدریختی بدن احساس ذهنی مداومی درباره زشت بودن برخی از جنبه‌های ظاهر یا چهره خود دارند، علی‌رغم این‌که ظاهر آنها طبیعی یا تقریبا طبیعی است. اساس این اختلال، باور یا ترس قوی بیمار از این است که ظاهر جذابی ندارد یا حتی نفرت‌انگیز و مشمئزکننده است. شایع‌ترین نگرانی‌ها به عیب‌های صورت مربوط می‌شود. در یک مطالعه معلوم شد بیماران در سیر اختلال خود به طور متوسط در مورد چهار ناحیه بدن نگرانی‌هایی دارند، البته این بیماری بیشتر در زنان دیده می‌شود ولی می‌تواند مردان را نیز مبتلا کند. یک گونه پیشنهادی از اختلال بدشکلی بدن در مردان، میل به بزرگ شدن هیکل و به دست آوردن عضلاتی بزرگ است.

اختلال بدریختی بدن به طور شایعی همراه با دیگر اختلالات روانی دیده می‌شود.

یک مطالعه نشان داده است که بیش از 90‌‌درصد بیماران دچار اختلال بدریختی بدن دوره‌ای از افسردگی عمده را در طول زندگیشان تجربه کرده‌اند و حدود 70 درصد اختلال اضطرابی داشته‌اند.

درمان

درمان این اختلال از طریق روش‌های جراحی، پوست و سایر روش‌های طبی به منظور رفع نقص‌های ادعایی تقریبا بدون استثنا ناموفق است. هرچند گزارش شده است که داروهای سه‌‌حلقه‌ای، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز در موارد منفردی موثر بوده‌اند، حجم بیشتری از داده‌ها حاکی از آن است که داروهای مختص سروتونین حداقل در 50 درصد بیماران در کاهش نشانه‌ها موثر هستند.