پای صحبت شهرام لاسمی ، بازیگر نقش «قلقلی»

چند سالی است که در کنار مجری پرسخن برنامه های کودک و خردسال شبکه 2سیما، مردی با جثه ای کوچک و با لبخندی بر لب اما بی کلام برای بچه ها برنامه اجرا می کند. او «قلقلی » نام دارد.

کد خبر: ۲۳۷۰۳

با او که تاکنون در برنامه هایش سخنی نگفته است ، گفتگویی ترتیب داده ایم تا او را بهتر بشناسیم .

ابتدا شاید بهتر باشد از خودتان بگویید؛
متولد 26آذرماه 1343 هستم و یک دختر و یک پسر دارم . قبل از بازی در نقش قلقلی در تئاترهای مذهبی به کارگردانی علائالدین رحیمی کار می کردم.
قلقلی چگونه شکل گرفت ، فکرش از کجا آغاز شد و به نظر خودتان چگونه توانست این همه سال دوام بیاورد؛
شخصیت «قلقلی» را مدیون خانم فریماه فرخی هستم که حدود 18سال پیش تهیه کننده برنامه «بازی ، شادی ، تماشا» بودند ، در این برنامه بود که برای اولین بار قلقلی در کنار مجری برنامه آقای قناد ظاهر شد. این برنامه آنقدر برایم جذاب بود و بین بچه ها خوب جا باز کرد که تمام زندگی مرا در برگرفت ؛ به طوری که حتی خدمت سربازی ام عقب افتاد و من 3ماه جریمه شدم و اضافه خدمت گرفتم .
چگونه شد که تهیه کننده این برنامه به این نتیجه رسید که «قلقلی» اصلا صحبت نکند؛
خانم فرخی که البته اکنون برای مداوا در خارج از کشور به سر می برند، اعتقاد داشتند بچه ها چیزی را که به چشم می بینند خیلی زودتر از آن چیزی که با گوش می شنوند، درک می کنند و «قلقلی» شخصیت بی کلامی است که می تواند با حرکات ، پیام مورد نظر را به بچه ها برساند.
برای ارتباط برقرار کردن با بچه ها - که بسیار هم موفق بودید - چه تمهیداتی به کار گرفتید؛
اوایل کار سخت بود ، چون بچه ها «قلقلی» را نمی شناختند ؛ اما بعد که او را شناختند با او ارتباط برقرار کردند؛ چون احساس کردند که قلقلی مانند خود آنها «کودک » است . این بهترین روش ارتباط است ، با این که سالها گذشته و من سنم بالا رفته است ، اما بچه ها هنوز قلقلی را «کودک » می دانند و او را دوست دارند.
شما چگونه کودک درون خود را زنده نگه داشته اید؛
بیشتر به وسیله نوع بازی بی کلامی است که دارم و با حرکت و میمیک صورت با بچه ها حرف می زنم . بازیگران سخنگو فراوان هستند ؛ اما بازیگری که چندین سال است بی کلام بازی می کند ، فقط «قلقلی» است.
ظاهر قلقلی نیز در طول سالها چندان تغییر نکرده است؛
نه ، هنوز هم از لباسهایی با رنگهای شاد استفاده می کنم ؛ چون بچه ها این رنگها را دوست دارند.
آیا در زمان اجرا، بداهه نیز دارید؛
بله ، بخصوص در برنامه هایی که به صورت زنده پخش می شوند ، بیشتر بداهه است . ما حتی چند ماه پیش که شروع به پخش برنامه های زنده کردیم ، اصلا متن نداشتیم که به مرور زمان متنهایی برای ما آماده شد.
در برنامه های زنده چقدر کار شما مشکل تر می شود؛
این گونه برنامه ها بنا به تعریفی که دارند ، همزمان با ضبط به روی آنتن می روند و مستقیما پخش می شوند بنابراین درجه خطای بازیگر و مجری باید کاهش یابد. اما در برنامه های تولیدی اگر اشتباهی صورت گیرد ، می توان آن برنامه را دوباره تکرار کرد. چنین توهمی وجود دارد که «قلقلی» حتی در شرایط طبیعی نیز صحبت نمی کنه ... بله ، دقیقا همین گونه است . بعضی ها فکر می کنند که من واقعا حرف نمی زنم . مثلا 2 ، 3 سال پیش در برنامه ای به نام «هوشی و کوشی» برای شبکه تهران که درباره صرفه جویی در مصرف آب بود، در کنار چند عروسک بازی کردم . در این برنامه صحبت می کردم ؛ اما این را کسی باور نمی کرد و اگر همان روز من از خانه بیرون می رفتم و مردم مرا می دیدند، می پرسیدند که آقا شما چرا در برنامه هایتان صحبت نمی کنید.
وقتی در زمان ضبط برنامه ، مقابل بچه هایی که در استودیو هستند ، صحبت می کنید واکنش آنها چیست؛
اول تعجب می کنند و برایشان خیلی جالب است که «قلقلی» صحبت می کند .
اگر قرار باشد در برنامه ای صحبت کنید، اولین جملاتی که به بچه ها خواهید گفت ، چیست؛
راستش هنوز به این قضیه فکر نکرده ام ، چون قلقلی را دوست دارم و می خواهم او را حفظ کنم ، سالهاست برایش زحمت کشیده ام ، قلقلی برای بچه های هر دوره ای جذاب است.
پس از این همه سال ، زوج عمو قناد و قلقلی چگونه حفظ شد؛
من و آقای قناد از زمان ایفای نقش برنامه «بازی ، شادی ، تماشا» ، با یکدیگر دوست هستیم و رفت و آمد خانوادگی داریم ، بچه های ما نیز با یکدیگر دوستان صمیمی هستند.
بچه ها به این زوج عادت کرده اند ، روزهایی که عمو قناد به تنهایی برنامه اجرا می کند ، احساس می شود در برنامه چیزی کم است؛
طبق برنامه ریزی مدیر گروه کودک شبکه 2قرار شد برخی از روزها عمو قناد به تنهایی برنامه اجرا کند. البته ابتدا قرار بود روزهایی نیز من به تنهایی برنامه اجرا کنم که این اتفاق نیفتاد.
اگر این موقعیت پیش بیاید و قرار شود شما به تنهایی برنامه اجرا کنید ، آن هم بدون کلام ، چه می کنید؛
این اتفاق تاکنون پیش آمده ، سال گذشته برنامه ای را به تنهایی اجرا کردم ، البته با یک صدای شاهد. اولش سخت بود، اما فکر می کنم اگر مدتی در این خصوص تمرین و کار می شد، برنامه جالبی از آب درمی آمد.
چند سال پیش ، اجراهای خارج از استودیو بیشتر داشتید مثل «مسابقه کوچک» که به مدارس می رفتید ، در این نوع برنامه ها شور و هیجان بچه ها بیشتر بود ، اما چند وقتی است که بیشتر در استودیو و فضای بسته کار می کنید ، دلیل خاصی برای این تغییر است؛
به خاطر پخشهای زنده مجبوریم در استودیو باشیم . البته شما درست می گویید ، مثلا در برنامه «بازی ، شادی ، تماشا» که چندین سال پخش آن ادامه یافت ، مثلا بچه ای برای ما نامه می نوشت که وسیله ای اختراع کرده است و از ما دعوت می کرد از اختراع او دیدن کنیم . من به همراه عمو قناد راهی می شدیم ، در طول راه اتفاقات جالبی رخ می داد، اما وقتی می رسیدیم ، متوجه می شدیم اختراعی در کار نیست و فقط یک شوخی بوده است . این برنامه سرشار از شوخی و طنز بود و طرفداران زیادی داشت . به هر حال خوشحالم که بچه ها از شخصیت قلقلی راضی اند.