رسانه ملی و سنتی که باب شد

صدا و سیمای ما چند سالی است که بانی حرکتی شده است که فی‌نفسه کار سترگ و مقبولی است. حضور تاثیرگذار این رسانه و قدرت و نفوذ آن، آنقدر مانا و شگرف است که نمی‌شود به سادگی از کنار آن گذشت. «الگوسازی رفتاری و شخصیت> این رسانه در جامعه چنان بی‌نظیر است که گاه تاثیر برنامه‌های مختلف آن را می‌شود تا مدت‌ها در طبقات مختلف جامعه رصد کرد. در جایی که این قدرت در جهت تعالی فرهنگ و علم باشد پرواضح است که می‌توان نتایج آن را نیز در جامعه دید و از همین دریچه است که برگزاری همایش چهره‌های ماندگار توسط رسانه قدرتمندی مانند صدا و سیما قابل توجیه و قابل دفاع است.

خیلی شنیده‌ایم که گفته‌اند ما مردم مرده‌پرستی هستیم شاید این بزرگترین محرکی بوده که صدا و سیما در مقام الگوساز بزرگ نیاز به تحول را احساس کرده است. در نگاه اول شاید تجلیل از چهره‌های ماندگار، احساسی و تشریفاتی  به نظر برسد اما با نگاه به عقبه 6 همایش قبلی و بازخورد این حرکت در میان اقشار فرهنگی، علمی ، هنری و اقتصادی می‌بینیم که این نگاه خود به یک جریان تنومند قابل اعتنا که هر سال از آن انتظارهای بیشتری می‌رود و بر اعتبار آن نیز افزوده می‌شود، تبدیل شده است. صداوسیما کوشیده با استفاده از موقعیت‌ منحصر به فردش برای تسری اخلاق احترام به بزرگان، دانشمندان و اساتید تلاش کند و همایش چهره‌های ماندگار بارزترین نمونه این اخلاق و منش این رسانه است.

دیشب در هفتمین همایش از 18 چهره ماندگار کشور تجلیل شد و این رقم به 183 فرهیخته‌ای که از سال 80 در همایش‌های مختلف جایزه گرفته‌اند، افزوده شد. دیشب همچنین از شاعر پرآوازه کشور زنده‌یاد قیصر امین‌پور به عنوان شاعر بزرگ ایرانی تجلیل به عمل آمد. هم او که زمانی گفته بود: ناگهان چقدر زود دیر می‌شود.