تمرین در اسپانیا خوب است،در سوئیس بد

اردوی رویایی تیم ملی و چند پرسش‌

برای تیمی که قرار است به جام جهانی برود، همه کار باید کرد. برای این تیم از شیر مرغ تا جان آمیزاد حاضر شده تا در راهیابی به جام‌جهانی کمترین بهانه‌‌ای وجود نداشته باشد. برای آن که مصادیقی از ادعاهای فوق را دریابید، بد نیست از مختصات فیزیکی و فضای رویایی اردوی تیم ملی فوتبال یاد کنیم. شهرک زیبای آندلس، در شهر رویایی ماربیا در ساحل مدیترانه واقع است و هتل پنج ستاره‌ای که تیم ملی ما در آن اقامت دارد، 180 اتاق و سوئیت و همچنین سونا، استخر و سالن ماساژ دارد.

کد خبر: ۱۸۸۰۶۱

در این شهرک حدود 130 هزار نفر زندگی می‌کنند. این شهر مورد توجه گردشگران ثروتمند اروپای شمالی، بویژه انگلیس، ایرلند و آلمان است. شهری با معماری خاص و چمنزارهای وسیع برای گلف‌ و سوارکاری. البته در این شهرک بسیار زیبا، فقط تیم ما اقامت ندارد، بلکه مورد توجه بسیاری از توریست‌های خارجی است.

اما پیش از این و در زمان دادکان، خیلی از اهالی فعلی فدراسیون فوتبال و سازمان تربیت بدنی، اردوی سوئیس را نوعی خاصه خرجی عنوان می‌کردند و از دادکان ایراد می‌گرفتند که پول مفت دارد.

آنها می‌گفتند وقتی ما سرعین اردبیل، ارومیه، کلاردشت، دشت مغان و... را داریم، چرا باید تن به این هزینه‌های سنگین بدهیم؟

حالا باید پرسید این اردوهای تیم ملی چه مزیت‌هایی نسبت به اردوهای داخلی دارد؟آیا دستگاه یا آموزشگاه‌های پیشرفته‌ای دارد یا قرار است در شهر ماربیا، تعامل خوبی با مدیران و صاحب‌نظران فوتبال اسپانیا برقرار شود؟ اگر قرار بر خورد و خواب و تمرین است، چه اصراری است که جلای وطن کنیم و بازیکنان خود را در محیطی غیراسترلیزه قرار دهیم؟ در این میان، سبیل چه کسانی چرب می‌شود که بی‌سر و صدا و ناگهان در دل اروپا، یک بهشت گمشده پیدا می‌کنند؟

در این که باید به تیم ملی توجه و رسیدگی کرد ، کوچک‌ترین تردید و سرسوزنی حسادت و بغض وجود ندارد، اما می‌‌شود پرسید که چرا آن وقت‌ها، اردوی خارجی بد بود و حالا ناگهان ضرورت آن تا به این حد احساس شده است؟

جان کلام آن که باید بدانیم و بپرسیم این اردوها چه داشته‌هایی برای ما دارد و چرا تیم‌های ما این گونه برای رفتن به اردو سر و دست می‌شکنند؟ اگر فقط فضا و طبیعت زیباست که در مملکت چهار فصل ما مکان‌های بسیار زیادی وجود دارد و اگر چیز دیگری مدنظر است باید پرسید آن جاذبه اغواءکننده چیست؟

ماربیا، شهرکی دریایی در ساحل مدیترانه‌

شهرک ماربیا، پیشینه‌ای کهن دارد. وقتی مسلمانان به آندلس رفتند، بناهای باشکوهی را در محل ماربیای کنونی ساختند. یکی از آنها قلعه‌ای بزرگ بود که دیواری بلند دورتادورش بنا شد. در سال 1485 میلادی اسپانیایی‌ها شهر را فتح کردند و از آن به بعد معماری‌ ماربیا رنگ و بوی اسپانیایی گرفت.

بعدها ماربیا فراموش شد و فقط آثار باستانی آن، جاذبه گردشگری‌اش بود. امروز ماربیا، مکانی که تیم ملی فوتبال ایران در آنجا اردو زده، یکی از مراکز جذب گردشگر اسپانیاست. گردشگران هم از هوای پاک و معتدل مدیترانه‌ای آن استفاده می‌کنند و هم از امکانات تفریحی فراوان آن.

شمار زیادی باشگاه سوارکاری، تنیس و گلف در ماربیا فعالیت می‌کنند که امکانات و تسهیلات خود را در اختیار گردشگران می‌گذارند. این شهر چند کمپ پیشرفته برای تیم‌های ورزشی از جمله فوتبال دارد که در طی سال بویژه بهار و تابستان تیم‌های ورزشی خارجی به آنجا می‌روند.