شاید برای خیلیها باورش سخت باشد که دریابند براساس گزارش مؤسسهای به نام Bra وابسته به وزارت دادگستری سوئد، بهطور متوسط روزانه در این کشور حدود ۶۵ کودک مورد تعرض یا آزار جنسی قرار میگیرند و بهگفته پلیس، این تنها شامل ۲۰ درصد از تعرضاتی میشود که به پلیس گزارش شده و معمولا حدود ۸۰ درصد آنها اساسا به مراکز پلیس اطلاع داده نمیشود. براساس همین گزارش میزان بزه و خلاف و سرقت و جنایت در سوئد آنچنان است که این کشور را در میان کشورهای خلافکار اروپایی در رده چهارم قرار میدهد.
فیلمی بهنام «مربع» یا «میدان» ساخته جوزف استلوند در سال ۲۰۱۷ توانست تاحدودی این فضای بزهکارانه را برخلاف آن تصویر رؤیایی که از این کشور در اذهان ساخته شده، ترسیم نماید. فیلمی که هم نخل طلای جشنواره کن را در آن سال دریافت کرد و هم برای دریافت اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسیزبان، نامزد شد.
شاید برای خیلیها باورش سخت باشد که براساس گزارش «آمارهای جنایی نوردیک» که در سال ۲۰۱۰ از سوی دانشگاه استکهلم سوئد انتشار یافت، کشورهای دانمارک و فنلاند، رکورددار میزان تعرضات جنسی در میان تمام کشورهای جهان بهشمار آمده، به طوری که در این گزارش، دانمارک کشوری «بحرانی» برای زندگی زنان و سوئد کشوری «خطرناک» برای آنها توصیف شد. البته این رقم در ایالات متحده آمریکا بسیار فاجعهبار است و در هر سال بالغ بر یک میلیون مورد گزارش شده است.
گزارش دیگر ازپزشکان بدون مرزبه نقل ازبرخی موسسات غیر دولتی و اجتماعی آمریکایی،حکایت ازوجود۷.۲ میلیون جنایت جنسی درهرسال در این کشور دارد. گزارش تکاندهنده دیگری درسال ۲۰۱۴ حکایت از آن داشت که ۶۰ درصد از دختران و ۶۵ درصد از پسران دانشگاهی در آمریکا به پلیس یا مسئولان دانشگاه مربوطه گزارش تعرض جنسی نسبت به خودشان را ارائه دادهاند.
زنان اروپایی مراقب باشند
شاید باورکردنی نباشد اما بسیاری مطالب دیگر مشابه این گزارشات ازدرون مراکزسیاسی و فرهنگی وحتی علمی و ادبی اروپا بیرون آمد که حکایت از سقوط اخلاقی و فاجعه جنسی در این قاره بهاصطلاح متمدن داشت.چند رسانه اروپایی، از جمله مجله «پولیتیکو» و «ساندیتایمز»دربریتانیا، گزارشهایی درباره دهها مورد مزاحمت جنسی برای زنان در پارلمان اروپا منتشر کردند که موجی دیگر ازحیرت رادرمحافل سیاسی واجتماعی دنیا برانگیخت و «بیبیسی» نیز از قول یکی از کارکنان زن مجلس فرانسه بهنام «مارین توندلیه» که بهعنوان دستیار درمجلس ملی فرانسه کار میکرد، از وجود «فهرست سیاه» نمایندگانی سخن گفت که زنان راموردتعرض قرارمیدادند.شدت تعرض جنسی درپارلمان فرانسه بهحدی بود که توندلیه به «بیبیسی» گفت: «زنان پارلمان همواره مواظب بودند که حتی در آسانسور با مردان تنها نشوند!»
رسواییهای جنسی به ولیعهد سوئد و مرکز ادبیات آکادمی نوبل نیز رسید و باعث شد مراسم جایزه ادبیات این آکادمی در سال ۲۰۱۸ پس از ۷۵ سال تعطیل شود! تعرض توسط مربیان مرد به زنان ورزشکار در حیطه ورزش بهخصوص در میان تماشاچیان فوتبال، تعرضات جنسی گسترده در مراکز بدنسازی و حتی به اجساد مردگان و زنان بیهوش در مراکز درمانی و بالاخره در محیطهای دانشگاههای مشهوری همچون «هاروارد» که رسواییاش آن را تا آستانه تعطیلی هم برد و جو بایدن، معاون ریاست جمهوری وقت آمریکا را روی صحنه مراسم اسکار به فغان آورد! و... از دیگر نمونههای این جنایتهای جنسی در اروپاست.
تصویر سانسورشده فاجعه در سینمای غرب
و این تنها بخش کوچکی از شمایل سیاه و نفرتانگیزی است که تمدن غرب به سرکردگی کشورهای بهاصطلاح متمدن و پیشرفته برای بشریت امروز ترسیم کرده است. شنیعترین و تباهکنندهترین آزارها و تعرضات و جنایات که فراتر از جسم، روح انسانی را نیز له کرده و نابود میسازد، امروزه در این کشورها بهصورت رفتاری معمول و رایج درآمده است.
تراژدی این زندگیهای بیبندوبار، بههرحال از میان سانسورهای ریزودرشت گذشته و بارها در همان سینمای آمریکا و اروپا بهتصویرکشیدهشدهاست.مانندبارداری ناخواسته دخترنوجوانفیلم«هرگز،بهندرت،گاهی،همیشه»(الیزا هیتمن-۲۰۲۰) که قصد داشت بهطور مخفیانه بچه خود را سقط کرده و یا مانند نوجوان فیلم «جونو» (جسیون رایتمن-۲۰۰۸) که بالاخره ناچار شد قبل از زایمان نوزادش را به خانوادهای دیگر واگذارد.
حالا برادران داردن یعنی ژان پییر و لوک (زوج محبوب جشنواره کن با دو نخل طلا و تعداد زیادی جوایز دیگر از این جشنواره) در فیلم «مادران جوان» تازهترین نگاه را به تراژدی این دختران جوان و نوجوان داشتهاند که طی روابط بیبندوبارانه، باردار و بچهدار شده و بدون هیچگونه سرپناه و سرپرست و همراه و همسری، آواره گشتهاند. البته اینبار هم برادران داردن، جایزه بهترین فیلمنامه را در سنین هفتاد سالگی از جشنواره کن دشت کردند.
فیلم «مادران جوان»، قصه ۴ تن از این مادران را در بلژیک روایت میکند که تصمیم گرفتند بچه خود را بهدنیا بیاورند، درحالی که اغلب پدران این بچهها از پذیرش مسئولیت خود در قبال آنها فرار میکردند و طرفه آنکه این مادران نوجوان، خود قربانی زندگی بیوبندوبارانه مادرانشان بوده و بعضا در دوران نوزادی واگذار شده و سرپناهی نداشتند (یک دور باطل تکراری غمانگیز).
قربانیان سبک زندگی غلط در غرب
این زنان در حالی که اغلب علاقهای به ادامه زندگی در آن پرورشگاه یا آسایشگاه نداشته و دوست دارند پدر بچه خود را پیدا کرده و با او به زندگی مشترک بپردازند اما بهدلیل غلبه همان زندگی لاابالیگرانه بر فضای جامعه، اکثرا در این امر ناموفق مانده و یا نوزاد خود را به خانواده دیگری سپرده و یا ناگزیر از قبول شرایط سخت برای زندگی در کنار بقایای خانواده قبلیشان هستند!
داردنها اینبار به یک معضل اجتماعی پرداختهاند که میتواند کل سبک زندگی بیبندوبارانه و بهاصطلاح باز در اروپا و آمریکا را زیر سؤال ببرد. معضل تراژیک دختران نوجوانی که بهدلیل همین سبک زندگی و فضای بیبندوبارانه در میان دوران شور و نشاط جوانی و روابط کنترلنشده، باردار شده، آن هم توسط پسران نوجوانی که بهقول معروف حتی دماغ خود را نمیتوانستند بالا بکشند!
در میان ۴ دختری که در قاب دوربین برادران داردن قرار گرفتند، دو تا به نامهای جسیکا (که اصلا فیلم با او شروع شده) و آریان، خود حاصل همین روابط نامشروع نامتعادل بودهاند که مادرانشان آنها را پس از بهدنیاآوردن رها کردهاند؛ یکیشان بهنام جولی از دام اعتیاد رها شده (که پدر بچه او از همه مسئولیتپذیرتر است) و یکی هم به اسم پرلا، اساسا مادر ندارد و او هم گرفتار یک جوان لاابالی شده است. برادران داردن در کنار نمایش معضلات غمانگیز این مادران، یک مؤسسه کمکرسانی را نشان میدهند که بههرحال مدتی از آنها و نوزادشان، حمایت میکنند تا به خانوادهای دیگر واگذار شده و یا خود مادر مجرد از پس زندگی او برآید.در واقع میتوان فیلم «مادران جوان» را یک فیلم دوسویه دانست که از یکسو به طرح یک معضل اجتماعی براساس یک سبک زندگی نادرست و رایج درغرب پرداخته و از سوی دیگر رفع و رجوع نمودن این آسیب در حال گسترش اجتماعی توسط برخی مراکزوموسسات رابه نمایش میگذارد که تاحدودی سعی دارند ازدردورنج این معضل بکاهنداماتوفیقی پیدانکرده ونمیتوانند چیزی از درد و رنج آن مادران قربانی کم کنند.