در سوگ سید مقاومت؛ تأملی بر شهادت سید حسن نصرالله
بازخوانی زندگی و اندیشه‌ی او نه صرفاً یادآوری یک رهبر شهید، بلکه بازشناسی بخشی از حافظه زنده امت اسلامی است؛ حافظه‌ای که در آن تقابل دیرین حق و باطل و نیز رویارویی تمدنی میان ملت‌های آزاد و ساختار سلطه معنا می‌یابد. میراث نصرالله تنها جنبه‌ای عاطفی و معنوی ندارد، بلکه در عرصه‌های سیاست، فرهنگ و جامعه، کارآمدی و پویایی خود را آشکار ساخته است.
نخستین دستاورد برجسته‌ی سیره‌ی او، پیوند میان ایمان دینی و عمل اجتماعی–سیاسی بود. نصرالله نشان داد که مقاومت صرفاً به نبرد نظامی محدود نیست، بلکه در کنار جهاد سخت، جبهه‌ای دیگر با عنوان مقاومت نرم شکل می‌گیرد. در جهانی که جنگ روایت‌ها و نبرد شناختی به اوج رسیده، این آموزه اهمیت دوچندان دارد بدون تسلط بر عرصه‌ی نرم، حتی دستاورد‌های بزرگ نظامی نیز پایدار نخواهند ماند.
دومین آموزه‌ی بنیادی در سیره‌ی او، اتکای عمیق به مردم بود. نصرالله بار‌ها تأکید می‌کرد که استمرار مقاومت بدون پشتوانه‌ی اجتماعی امکان‌پذیر نیست. از این‌رو، اعتمادسازی، آگاهی‌بخشی و تربیت نسل‌های جوان را اولویتی راهبردی می‌دانست. همین پیوند مردمی سبب شد مقاومت نه به‌عنوان نهادی محدود، بلکه به‌مثابه‌ی جنبشی تمدنی و فراگیر به حیات خود ادامه دهد و در برابر فشار‌های بیرونی پابرجا بماند.
سومین ویژگی راهبردی اندیشه و سیره‌ی او، جمع میان واقع‌گرایی و آرمان‌خواهی بود. نصرالله در عرصه‌های سیاست و میدان نبرد، با همه‌ی پیچیدگی‌ها و محدودیت‌ها، رویکردی عقلانی و محاسبه‌گرانه داشت؛ اما در عین حال، هیچ‌گاه از آرمان آزادی و کرامت ملت‌های مظلوم فاصله نگرفت. این ترکیب کم‌نظیر از عقلانیت و آرمان‌گرایی، الگویی است که نشان می‌دهد می‌توان در میدان پیچیده‌ی سیاست جهانی واقع‌بین بود و همزمان بر اصول و ارزش‌ها پافشاری کرد.
اما پرسش اساسی اینجاست: چرا با وجود شهادت سردارانی، چون سید حسن نصرالله و سردار دل‌ها، قاسم سلیمانی، مقاومت نه‌تنها متوقف نشد، بلکه پرتوان‌تر ادامه یافت؟ پاسخ در ذات این حرکت نهفته است. مقاومت بر پایه‌ی ایمان و حقانیت شکل گرفته و نه صرفاً بر شخصیت‌ها؛ هرچند رهبران نقشی نمادین و الهام‌بخش دارند. خون شهیدان همچون نیرویی تازه در کالبد امت دمیده می‌شود و صفوف مقاومت را فشرده‌تر می‌سازد. در منطق مقاومت، شهادت پایان نیست، بلکه آغاز مرحله‌ای نوین و خیزشی بزرگ‌تر است.
امروز، صف‌بندی جهانی روشن‌تر از هر زمان است: یک سوی میدان، جبهه‌ی استکبار قرار دارد که با ابزار‌های استعمار نوین، سلطه‌ی اقتصادی و جنگ رسانه‌ای در پی استمرار هژمونی خود است. سوی دیگر، جبهه‌ی مقاومت ایستاده که بر آزادی، عدالت، کرامت انسانی و استقلال ملت‌ها تأکید دارد. نشانه‌های حق و باطل بودن این دو جبهه برای افکار عمومی آشکار است؛ یکی بر ویرانی و تحقیر ملت‌ها بنا شده و دیگری بر دفاع از مظلومان و احیای عزت انسانی.
بدین‌سان، سالگرد شهادت سید حسن نصرالله یادآور حقیقتی جاودانه است: راه شهادت، راه حیات است. پرچمی که او برافراشت، بر زمین نمی‌ماند؛ چرا که میلیون‌ها دل بیدار آن را بر دوش می‌کشند. مقاومت نابودشدنی نیست، زیرا ریشه در ایمان ملت‌ها و خون شهیدان دارد؛ حقیقتی که هر روز پویاتر از گذشته ادامه می‌یابد.
