با عنایت به حساسیت به‌جای جمهوری اسلامی ایران در مخالفت باهرگونه تغییر درجغرافیای سیاسی پیرامونی کشور و مرزهای موجود در ارتباط با همسایگان، سفر آقای دکتر پزشکیان به ارمنستان وهمین‌طوراقدامات اخیر آمریکا برای ورود مستقیم به مسأله مناقشه‌برانگیز دالان زنگزور، این سفر از اهمیت ویژه‌ای برخورداراست.امید می‌رودکه مذاکرات صورت‌گرفته در جریان این سفر، بتواند اطمینان لازم را درعرصه عمل ایجاد کند تا شاهد هیچ‌گونه تغییرات نگران‌کننده‌ای در این حوزه نباشیم.بی‌تردید، ارمنستان نیز نسبت به تمامیت ارضی خود حساسیت بالایی دارد و اخبار منتشرشده در هفته‌های اخیر در مورد دالان ترامپ، نباید خدشه‌ای به این اصل وارد سازد. از همین‌رو، انتظار می‌رود این سفر بتواند بسیاری از ابهامات موجود را برطرف کند و شاهد مواضع صریح و عملی دولتمردان ارمنستان در قبال این مسأله باشیم.در این میان، باید به اهداف آمریکا در منطقه قفقاز و به‌ویژه در ارتباط با ارمنستان و آذربایجان نیز توجه داشت. این قابل درک است که کشورهای مختلف براساس فهم خود روابط با آمریکا را تنظیم کنند اما آنچه برای جمهوری اسلامی ایران خط قرمز به‌حساب می‌آید، هرگونه تغییر ژئوپلیتیکی در منطقه است. دوراندیشی حکم می‌کند مقامات ارمنستان در عمل به این مسأله مهم توجه لازم را داشته باشند تا مبادا بعدها گرفتار عواقب اعتماد به آمریکا و اروپا شوند. درواقع شرایط اوکراین، عراق، افغانستان و ده‌ها کشور دیگر که آمریکا در آنجا دخالت کرده و درنهایت آنها را با انبوهی از مشکلات رها کرده، برای هر ملتی درس عبرت بزرگی است.کشورهای همسایه شمالی ایران می‌توانند با تکیه بر ظرفیت‌های مهمی چون کریدور شمال–جنوب که کاملا قابلیت عملیاتی شدن دارد و آنها را از طریق مطمئن جمهوری اسلامی ایران به دریای آزاد و همین‌طور چین متصل می‌کنند، زمینه‌های توسعه‌ای پایدار و مبتنی بر همکاری و شراکت منطقه‌ای را فراهم آورند. در این میان نقشی که ترکیه در این منطقه بازی می‌کند، قابل‌تأمل است. به نظر می‌رسد عده‌ای در آنکارا با گرایشات پان‌ترکی و تلاش برای ایجاد دالان تورانی، به‌دنبال گسترش نفوذ خود در منطقه قفقاز هستند اما همان‌گونه که در بحران سوریه مشاهده شد، ادامه سیاست‌های غیر اصولی به جای این‌که به نفع آنکارا باشد به ضرر ثبات منطقه تمام شد و دست رژیم صهیونیستی و آمریکا را برای تغییر جغرافیای سیاسی آن منطقه بازتر کرد.
