شباهت‌های دو رئیس‌جمهور شهید

هر ایرانی منصفی می‌داند که چرا مردم زیادی امروز یاد او را با حس از دست‌دادگی یک یار قابل‌اعتماد و رفیق صادق مردم‌، زنده نگاه داشته‌اند. هر ایرانی خوب می‌داند او در کدام کاروان جایگاهی محتشم دارد و می‌داند دشمنان او چه‌کسانی بودند و چرا دشمن او بودند. 

‌می‌توانیم او را ستایش کنیم‌ و بزرگ بداریم؛ می‌توانیم با یادش قلوب‌مان را سرشار از غمی بیابیم که چون مه صبحگاهی، همه جان‌مان را خاکستر کرده است. می‌توانیم درباره جنبه‌های مختلف شخصیتش، اخلاقش، منشش، سبکش و مکتبش حرف بزنیم و حتی غلو کنیم، مثل همه آنان که کسی را دوست دارند و مدام پس از مرگش افسانه‌های اغراق‌آمیز درباره‌‌اش می‌سازند. 

می‌توانیم درباره علت شهادتش داستان‌های راست و ناراست به‌هم بیامیزیم و افسانه‌ها بسازیم یا رازهای نهان فاش کنیم. می‌توانیم درباره فضایلش و اقوالش و افکارش و... سخن بگوییم. 

از همه حرف‌ها می‌خواهم نوشته‌ام را درباره شباهت او و شهید رجایی ادامه دهم. آنان دو رئیس‌جمهور در تراز انقلاب اسلامی بودند. می‌توانستند به جریده فضایل‌شان، دانش گسترده‌ای در مدیریت کشور را بیفزایند؛ و طبیعی است که در صورت فرصت‌داشتن، پله‌های زیادی را پشت‌سر می‌گذاشتند. با این وصف در همین مقامی که بودند، شباهت آنان جذاب است. 

1.    هر دو از خانواده‌های زحمتکش و متدین سر برآوردند؛ 
2.    هر دو در دوران نوجوانی کار می‌کردند؛ 
3.    آنان گویی اصلا از پیش سرشتی با‌حیا و خدا‌خواه و متقی داشتند و اهل دین‌داری بودند؛
4.    امام خمینی‌(ره) در جوانی هر دو نقش پیام‌آور و هادی و تربیت‌کننده را بازی نمود. او الگوی بندگی و تزکیه جان بود؛
5.    هر دو با جاذبه امام‌(ره) گام در راه جهاد با دشمن کافر و سلطه‌گر و ‌مستبد گذاشتند؛
6.    برای هردو، آرمان جمهوری اسلامی و حکومت دینی مقدس و از عمیق ترین‌ لایه‌های ایمان اسلامی و انتظار موعود‌(عج) و راه حیات ‌پاک در عصر انتظار سرچشمه می‌گرفت؛
7.    در رأس استقلال‌خواهی و تفکر سیاسی‌شان، جهاد علیه سلطه آمریکا قرار داشت و آن را واقعا تجسم فرعون زمانه و غیر قابل اعتماد و کانون ظلم و فساد جهانی می‌دانستند. 
8.    در هردو عشق به عترت و اهل‌البیت وحی و خصوصا امام حسین‌(ع) و امام رضا‌(ع) و امام زمان‌(عج) پررنگ‌بود. در هردو قرآن و عترت تقدس داشت؛ با قرآن انس داشتند و سخن و کردارشان در‌باره امیرالمومنین(ع) و نهج‌البلاغه، انطباق داشت و می‌کوشیدند فشار را تاحد ممکن از دوش اقشار مستضعف بردارند، نه آن‌که‌ مردم ‌محروم را در بحران‌هایی که خود می‌آفرینند، رها کنند. همچون آنانی نبودند که کارخانه‌ها را به ثمن بخس به اعوان و انصار خود هبه می‌کردند و کارگران‌ را در فلاکت و بیکاری تنها می‌نهادند. در بدترین وضع به ضرر کشاورزان داخلی برنج وارد می‌کردند و به‌روز سیاه می‌نشاندند‌شان. این‌دو واقعا محافظت بیت‌المال و مراعات جدی حق‌الناس بودند. 
9.    تربیت و صبر و ادب و حیا و راستگویی و صدق در آنها چنان ریشه‌دار بود که ذاتی می‌نمود؛
10.    در هر دو، مردم‌دوستی و عشق به خدمت به محرومان و دغدغه عدالت بسیار قوی بود؛ 
11.    در هردو اعتقاد قلبی و عشق عظیمی نسبت به ولایت فقیه و وفاداری وجود داشت؛
12.    اهل تلاش بی‌خستگی بودند؛ 
13.    نماد ساده‌زیستی و حلال‌خواری و انزجار از اشرافیگری و اسراف و اتراف و تکاثر بودند؛ 
14.    عمیقا منزجر از غربزدگی و گریزان از بی‌هویتی و چاکر‌منشی نسبت به قدرت طاغوت بودند و تسلیم شیطان نمی‌شدند. 

هم شهید رجایی و هم شهید رئیسی، در‌گیر وجوه گوناگون عمل نو‌لیبرال‌ها بودند که همه هم‌و‌غم‌شان دور‌زدن خط امام، استحاله انقلاب، زیر‌پا‌نهادن خط‌قرمزهای قرآنی در ارتباط با کفار محارب و بردگی شیطان بزرگ بود. 

شهید رجایی فرصت زیادی پیدا نکرد اما شهید رئیسی در جایگاه دادستانی و تولیت آستان قدس و ریاست قوه قضاییه و ریاست‌جمهوری، پرونده خدمات فراموش‌نشدنی‌ای از خود بجا نهاد. 

این‌روزها کسانی چون آقای بختیاری داستان‌های فراوانی از جدال نور و ظلمت بین شهید رئیسی و اهل فساد و از خدمت‌های صادقانه سید محرومان به محرومان به‌یاد خواهند آورد. هر زائر امام رضا‌(ع) خوب به‌یاد دارد مدیریت حرم مقدس در زمان ایشان با چه احترامی به زائران همراه بود. 

آنان خوب به‌یاد دارند در زمان او رفتار خدام امام رئوف با زوار چه مهربانانه بود و با محرومان مشهد چه برادرانه و با زلزله‌زدگان و سیل‌زدگان چقدر فداکارانه کوشا بود و در دوران ریاست قوه قضاییه و ریاست‌جمهوری چگونه ملجا کارگران‌ بی‌پناه بود و ترس بر جان غارتگران بی‌شرم بیت‌المال می‌انداخت و بدون تزلزل علیه فاسدان قوه می‌جنگید. 

 او در ذهن مردم ایران یک مرز تازه از مفهوم رئیس‌جمهور خدمتگزار مردم ایجاد کرد که دیگر هرگز افراد بازیگر و فاقد دغدغه نمی‌توانند با لفاظی آنان را فریب دهند. 

او خود چون شهید رجایی تبدیل به میزان تازه‌ای برای سنجش خدمت صادقانه شد. چه فراوان جریان‌های غربگرا ناجوانمردانه کمر به تخریبش بستند. با حیا‌باختگی و دروغ و جوسازی هر تپق معمولی رایج را علم کردند و خداوند برای رسوا‌کردن‌شان نمایشی بر‌پا داشت تا نشان دهد صدبار خطاهای بدتر وقتی از سوی خودشان رخ می‌دهد، اصلا عین خیال‌شان هم نیست. هم شهید رجایی و هم شهید رئیسی متهم شدند ‌که فاقد تحصیلات عالی و بی‌سوادند؛ امام‌(ره) در دفاع از شهید رجایی و بی‌اعتبار‌کردن علم بی‌عمل بنی‌صدر که از او فردی جاه‌طلب و ناخویشتن‌دار و مستبد و خودخواه و متکبر ساخته بود، جمله معروفی گفتند دال بر آن‌که عقل رجایی از محفوظات و علم بیشتر است و ما می‌دانیم که رذایل انسان از جنود جهل است و آدم عاقل دچار عجب و خودپرستی و جاه‌طلبی‌ای نمی‌شود که بنی‌صدر دچارش بود. 

شهید رئیسی فراموش‌نشدنی است. حتی شهادتش هم مظلومانه و فراموش‌نشدنی است.