سینمای زیرزمینی‌؛ آنچه هست، آنچه باید باشد

در چهارمین نشست هنرجویان و مدرسان مدرسه نقد که با حضور بهزاد زهرایی (مدرس و منتقد سینما)، نگار زهرایی (دانشجوی کارگردانی سینما)، امیرمحمد خسروجردی تولیدکننده محتوای چندرسانه‌ای و مهدیه روحانی، خبرنگار و فعال رسانه‌ای برگزار شد، به بررسی سینمای زیرزمینی پرداخته شد. 
سینمای زیرزمینی به‌عنوان پدیده‌ای هنری و اجتماعی، همواره در واکنش به محدودیت‌ها و چالش‌های سیستم‌های رسمی شکل‌گرفته است. در ایران، این نوع سینما با توجه به تحولات تاریخی و تغییرات تکنولوژیک، مسیر پرپیچ‌و‌خمی را طی کرده است. پس از انقلاب، قانون اساسی آزادی بیان و فعالیت هنری را برای همه به رسمیت شناخت اما در عمل، سیستم‌های مجوز‌دهی و نظارتی، گاه مانعی برای تحقق این آزادی‌ها بوده‌اند. با ظهور فناوری‌های دیجیتال، ساخت فیلم‌های زیرزمینی آسان‌تر شده و جوانان فیلم‌ساز، بدون نیاز به مجوزهای رسمی، به بیان دغدغه‌ها و اعتراضات خود پرداخته‌اند. این روند، به‌ویژه پس از سال ۱۴۰۱ و با افزایش تنش‌های داخلی شدت یافته است. در این میان، برخی فیلم‌سازان از این شرایط برای جلب‌توجه جشنواره‌های خارجی و معرفی خود در عرصه‌های بین‌المللی استفاده کرده‌اند. هدف این است که با نگاهی عمیق‌تر، راهکارهایی برای تعامل سازنده بین جوانان فیلم‌ساز و نهادهای مسئول ارائه شود.