زیاده‌خواهی اروپا ریشه تاریخی دارد

به عبارت دیگر، هر‌گاه ایران به‌هر‌شکلی در راستای منافع اروپاییان عمل کرده، مستقیم و غیر‌مستقیم مورد حمایت قرار گرفته است و اگر رفتار ومواضع ایران در راستای منافع‌شان نبوده کشورمان را تحت فشار قرار دادند تا جایی که حتی در سال ۱۳۲۰ ایران را اشغال می‌کنند.اشغال ایران در سال ۱۳۲۰دقیقا به‌خاطر این بود که اروپایی‌ها عنوان می‌کردند چرا ایران در راستای منافع ما و آنچه که ما می‌گوییم، عمل نمی‌کند. بنابراین مساله اصلی در این‌ نکته نهفته است که اروپایی‌ها همچنان دخالت در ایران و تسلط بر منافع کشورمان را جزو حقوق طبیعی خودشان و تعیین‌کننده روابط ایران و منطقه می‌دانند و به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهند بپذیرند که جمهوری اسلامی از توانمندی در حوزه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، نظامی و هسته‌ای برخوردار باشد.این یک واقعیت مسلم است و هنوز هم تغییر نکرده است. زیرا که اروپاییان همان رفتاری را از خود بروز می‌دهند که در قرون ۱۷ و ۱۸ از آنها دیده می‌شد. بنابراین با ایران یک رفتار مستبدانه، زیاده‌خواهانه و استعماری دارند. نکته دیگر این‌که تحولات منطقه غرب آسیا به‌گونه‌ای است که اروپا احساس می‌کند در دراز‌مدت نمی‌تواند نقش‌آفرین باشد، زیرا محور مقاومت، ایران و کشورهای پیرامونی به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که به‌هر‌حال نقش اروپا در منطقه در‌حال کمرنگ‌شدن است. طبعا آنها از این وضعیت نگرانند و همواره در پی آنند که سیطره خود را بر ایران و منطقه بازیابی کنند. این همان نکته‌ای است که به‌صراحت از طرف آیزنهاور، رئیس‌جمهور آمریکا عنوان شده بود. او در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود در سال ۱۳۳۱ بعد از پیروزی در انتخابات می‌گوید اگر ما بر ایران مسلط نباشیم نمی‌توانیم آقای دنیا بمانیم و طبعا اروپایی‌ها بر همین منوال عمل می‌کنند و برای آقایی خود در دنیا دست و پا می‌زنند. بنابراین وقتی می‌بینند که این مسیر در‌حال عوض‌شدن است و با توجه به نزدیکی ایران به روسیه و چین و با تغییر تدریجی معادلات منطقه‌ای و ظهور قدرت بریکس و شانگهای و افزایش قدرت محور مقاومت در منطقه، قطعا و جزما نمی‌توانند آرام بنشینند و مسائلی را در مورد فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران مطرح می‌کنند که خودشان هم می‌دانند بسیار بی‌ربط و بی‌معنا است؛ اما با این وصف قصد دارند همچنان این‌گونه وانمود کنند که از قدرت و جایگاه سابق در منطقه برخوردارند. رفتار غربی‌ها در‌خصوص مسائل هسته‌ای کاملا یک بازی سیاسی است، به‌خصوص این‌که برخی از کشورهای منطقه به‌لحاظ فعالیت‌های هسته‌ای کمتر از ایران سرمایه گذاری نکردند اما با این وصف، هیچ اعتراضی از سوی اروپا نسبت به تحرکات این کشورها صورت نمی‌گیرد. البته ایران بعد از پیروزی انقلاب ثابت کرده که نمی‌خواهند مطیع غرب باشد و محور اصلی روابط و تعاملات بین‌المللی جمهوری اسلامی، اتکا بر استقلال است.