بد در نیمه مربیان

بعد از بازی پر حرف و حدیث ملیپوشان ایران مقابل کرهشمالی درهفته گذشته ومصاحبههای توفانی اعضای کادر تیمملی و مسئولان فدراسیون، همه منتظر بودند تیمملی با یک برد راحت و بی دردسر به خوبی جواب منتقدانش را بدهد.وقتی سوت پایان نیمه اول در بازی روز گذشته مقابل قرقیزستان زده شد واسکوربورد ورزشگاه نتیجه ۲ بر صفررا به نفع ملیپوشان ایران نشان داد، خیلیها تصور کردند قلعهنویی توانسته به بهترین نحو ممکن جواب منتقدان را بدهد.اما بازی تیمملی در نیمه دوم تا حدودی ثابت کرد گلایههای منتقدان به بازیهای اخیر تیمملی چندان هم بیمورد نبوده است.سرمربی تیمملی قرقیزستان ابتدای نیمه دوم دو تعویض انجام داد. پس از گذشت چند دقیقه مشخص شد این تعویضها تا چه اندازه موثر بوده است. جوئل کوجو، ستاره غناییالاصل تیمملی قرقیزستان توانست تا دقیقه ۶۵ دو گل خورده را جبران کند و نشان دهد تیم ایران در نیمه مربیان چندان حرفی برای گفتن ندارد. شاید اگر تجربه بازیکنی چون سردار آزمون نبود، ما روز گذشته به گل سوم و پیروزیبخش خود نمیرسیدیم. البته قرقیزها بعد از عقب افتادن دوباره باز هم فرصت گلزنی داشتند که بیدقتیشان به نفع تیمملی ایران تمام شد. تیمملی ایران حالا در کنار ژاپن، تنها تیمهای آسیایی هستند که توانستهاند بعد از شش بازی به امتیاز ۱۶برسند. این دو تیم گرچه هنوز روی کاغذ صعود خود به جام جهانی را قطعی نکردهاند، اما بیش ازنیمی ازاین مسیر طی شده است.اماسئوال و موضوعی که اینجا مطرح میشود این است که چرا تیم ملی در دو بازی گذشته خود مقابل کرهشمالی و قرقیزستان در هر دو نیمه دوم، دو گل دریافت میکند.قلعهنویی چند روز پیش در جواب منتقدان گفته بود که آنها چشم دیدن سریعترین صعود تیمملی به جامجهانی را ندارند. صرفنظر از اینکه صعود در این دوره از بازیهای مقدماتی جامجهانی را نمیتوان به هیچ وجه با دورههای قبل مقایسه کرد، باید این سوال را از سرمربی تیم ملی پرسید که تیم ملی ایران با حضور در رده نوزدهم ردهبندی فیفا چرا باید در نیمه مربیان مقابل تیمهای رده صد و سوم و صد و یازدهم تا این اندازه فاجعهبار عمل کند؟ فلسطین، شگفتیساز دوم تیمملی فلسطین روز گذشته دومین شگفتی را درهفته ششم مقدماتی جامجهانی رقم زد. بعد از پیروزی اندونزی مقابل عربستان، فلسطین هم توانست کرهجنوبی را با آن همه ستاره اسم و رسمدارش با تساوی یک بریک متوقف کند.نکته عجیب اینجاست که فلسطین زننده گل اول بازی بود و اگر ستارهای چون سون هیونگ مین نبود، شاید نتیجه دیگری رقم میخورد.