چیزی که باعث میشد تا مخاطب قصههای تلویزیونی را در همان قاب محدود تصاویر آپارتمانی ببیند. هرچند که همین قابها روزگاری در زمان پخش مجموعههایی مثل همسران جذاب و به یادماندنی بود، اما به مرور نیاز به تحول داشت.
چیزی که در این سالها و در دوران تحولی شاهد هستیم، مساله تنوع لوکیشنهایی است که هر کدام یک نقطه تازه یا شهری دیدهنشده از ایران را در قاب تلویزیون به نمایش میگذارد.
این تنوعی که از آن صحبت میکنیم شامل نشان دادن نقاط مختلف سراسر ایران میشود که حتی روستاها و نقاط دورافتاده را شامل میشود. درست مثل وقتی اولین قسمت نونخ روی آنتن رفت و توانست فرهنگ و سنتهای قوم کرد را به درستی به تصویر بکشد. یا زمانی که به دلیل کرونا، امکان حضور در همه هیاتهای عزاداری نبود و تلویزیون با تبدیل شدن به یک حسینیه بزرگ، نقاط دور ایران مثل روستاها را هم در حین این عزاداریها نشان میداد.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد