تکرار اهانت به مقدسات مسلمانان با وجود واکنش گسترده کشورهای اسلامی در گذشته، نشان از یک شیطنت عمدی در اروپا دارد. این مسأله در حالی برای دومین بار رخ داد که در هفتههای اخیر اعتراضات گستردهای میان امت اسلامی، نسبت به وقوع این اهانت ایجاد شده بود. برخلاف برخی اظهارنظرهای نه چندان دقیق در مورد جدایی ایدئولوژی از منافع ملی، باید توضیح داد که ایدئولوژی بخشی از منافع ملی کشورها را تشکیل میدهد و منافع ایدئولوژیک شامل ارزشهای یک ملت است که باید در سطح بینالمللی پیگیری شود.اینکه مردم در سرتاسر جهان اسلام خشم خود به رفتار ضدانسانی افراطیون اروپایی را نشان دادند، حکایت از مطالبه جدی برخورد با افراطگرایی غربی دارد. تحرک دیپلماتیک در مورد ماجرای اخیر، بخشی از ظرفیت ایران را فعال میکند که مزیت نسبی اصلی سیاست خارجی کشور محسوب میشود. بهویژه حالا که ایران کانون وحدت در جهان اسلام شده و دوران اختلافافکنی در منطقه به پایان رسیده است. ممکن است برخی این مسأله را مطرح کنند که منافع اقتصادی کشورها با قطع ارتباط با سوئد به مشکل میخورد.
اولا لازم به توضیح است در میان کشورهای اسلامی، نفع اقتصادی غیرقابل جایگزین با کشورهای دیگر وجود ندارد که قطع ارتباط با سوئد آن را زیر سؤال ببرد. بهخصوص در مورد ایران. قابل توجه است ضربه اقتصادی که سوئد از این ماجرا متحمل میشود، بسیار بیشتر است.
در ثانی، در صورت عدم اقدام جدی دیپلماتیک، بیم آن میرود که این روند تکرار شده و همچنان اروپاییها پروژه راه انداختن جنگهای صلیبی را تکرار کنند. بنابراین قطع ارتباط دیپلماتیک کشورهای اسلامی با سوئد این پیام قاطع را به اروپا میدهد که برای فرار از شکست در جنگ اوکراین، جبهه جدیدی علیه جهان اسلام باز نکند. از دستگاه دیپلماسی انتظار میرود با جدیت، تنبیه دولتهای حامی افراطگرایی را در دستور کار قرار داده و با فوریت نسبت به اخراج سفیر سوئد اقدام کند تا اقتدار ملی ایران به رخ دولتهای غربی کشیده شده و تلنگری به مدعیان تمدن که جز اهانت به مقدسات دیگران نمیدانند، زده شود.
