عقدمجازی در دنیای‌واقعی

یکی از این آیین‌ها که حالا با دگردیسی عیانی روبه‌رو شده است شیوه‌های آشنایی جوانان برای تشکیل یک زندگی مشترک است. آیینی که اگر دهه‌ها پیش با دوستان و آشنایان و اقوام صورت می‌گرفته حالا تنها با یک گوشی تلفن همراه انجام می‌پذیرد. از دوران ازدواج‌های سنتی که در آن آشنایی دختر و پسر برای ازدواج با معرفی واسطه‌ها شکل می‌گرفت یا حتی بسیاری از ازدواج‌ها بدون آشنایی مستقیم دختر و پسر و فقط با آشنایی و موافقت خانواده‌ها انجام می‌شد، سال‌ها گذشته است. با ورود اینترنت در جهان و تاثیر آن بر زندگی روزمره مردم، تغییرات عمیقی در سبک زندگی افراد جامعه به وجود آمد. این تغییرات حتی بر نوع آشنایی و ازدواج جوان‌ها هم تاثیر داشت تا جایی که به تدریج آشنایی‌ها و ازدواج‌های سنتی جای خود را به ازدواج‌هایی داده که در آن آشنایی زوج‌ها در بستر شبکه‌های اجتماعی مجازی همچون یاهو مسنجر تا توئیتر، فیس‌بوک و اینستاگرام شکل می‌گیرد. براساس تحقیقات انجام‌شده، افرادی که به صورت آنلاین با هم آشنا می‌شوند اغلب زودتر از کسانی که از طریق دوستان، محل کار یا از طریق واسطه باهم آشنا می‌شوند، ازدواج می‌کنند. مایکل روزنفلد، جامعه‌شناس در دانشگاه استنفورد معتقد است: «بسیاری از اطلاعاتی که به روش سنتی و در طول جلسه خواستگاری برای نخستین‌بار به دست می‌آید در ازدواج آنلاین از طریق پروفایل‌ها پیش از ملاقات واقعی با فرد حاصل می‌شود.» بیش از ۱۷ درصد از ازدواج‌ها از طریق قرارهای آنلاین شروع می‌شود. براساس یک پژوهش موسسه تحقیقات آماری برین؛ از هر پنج رابطه، یک مورد و از هر شش ازدواج، یک ازدواج به صورت آنلاین آغاز می‌شود. توییتر به عنوان یکی از پرکاربرترین پلتفرم شبکه‌های اجتماعی در یک دهه اخیر است که با وجود فیلترشدن، همچنان کاربران فعال زیادی دارد. فضای شبکه‌ای توییتر و ارتباطات گسترده مجازی در بستر این پلتفرم، این امکان را برای کاربران به وجود آورده تا فرصت بیشتری برای آشنایی با یکدیگر داشته باشند. اگرچه آمار دقیقی از تعداد ازدواج‌هایی که آشنایی آنها در بستر توییتر فارسی شکل گرفت در دسترس نیست، اما با یک نگاه کلی و با توجه به توییت‌هایی که کاربران با موضوع خبر ازدواج‌شان منتشر کرده‌اند، می‌توان دریافت که میزان ازدواج در میان کاربران این پلتفرم به‌ویژه در دوران قرنطینه کرونا افزایش داشته است. از اوایل دهه ۱۹۸۰ که اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به دنیا عرضه شد و زیست مجازی افراد در این پلتفرم‌ها شکل گرفت، اما و اگرهای زیادی در مورد روابط مجازی به ویژه در میان نسلی که آشنایی با دنیای مجازی نداشتند وجود داشت. با گذشت زمان و کم‌شدن روابط حضوری به‌ویژه در دوران قرنطینه کرونا، ارتباطات مجازی گسترده‌تر شد و بخشی از جامعه که روابط مجازی را تابو می‌دانست موضع خود را تغییر داده و انعطاف بیشتری در مورد موضوع ازدواج مجازی نشان دادند.