ما و یک وداع دردناک دیگر

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، باور کنید  این روزها، این هفته‌ها و این ماه‌ها از تلفن همراه خودم می‌ترسم. می‌ترسم به آن نگاه کنم و خبر تلخ دیگری بشنوم.

حمید جاسمیان برای من یادآور روزهایی است که روی سکوهای سیمانی ورزشگاه امجدیه به تماشای بازی‌های او در پرسپولیس و تیم‌ملی فوتبال ایران می‌نشستم و از آن لذت می‌بردم. حمید‌خان در دفاع وسط بازی می‌کرد‌، کنار مرحوم رنجبر و حسن آقای حبیبی که عمرش دراز باد. او بچه خوزستان بود و با همان خونگرمی و صمیمیت بروبچه‌های جنوب، خیلی سریع در دل هواداران جا باز کرد تا جایی که به او لقب سیم خاردار دادند. واقعا در آن عصر عبور از حمید جاسمیان برای مهاجمان کار دشواری بود.

حمید‌خان در کنار ویژگی‌های فنی‌اش همیشه بی‌حاشیه و دوست‌داشتنی بود و با این‌که خودش آدم بزرگی بود همواره به کوچکترها احترام می‌گذاشت. عجیب است این چرخش روزگار. تقریبا یک ماه پیش بود که ایشان به من تلفن زد. وقتی خودش را معرفی کرد من حیرت‌زده شدم چون ارتباط تلفنی با هم نداشتیم. تصور کردم حتما کاری پیش آمده اما نه... کاری پیش نیامده بود. او از روی محبت به من زنگ زده بود تا جویای احوالم شود و بپرسد کجا هستم‌ و چرا زیاد خبری از من نیست. کلی با من خوش‌و‌بش کرد و جویای احوال خانواده‌ام شد. همان روز وقتی از هم خداحافظی کردیم شماره تلفنش را وارد گوشی خودم کردم.

چند روز بعد این من بودم که به او زنگ زدم تا حالش را بپرسم. آن زمان هنوز ویروس منحوس کرونا سراغش نیامده بود، اما با تاسف باید بگویم که آن مکالمه، آخرین مکالمه بود بین ما و من فکر نمی‌کردم چند صباحی بعد، دیگر حمید‌خان در بین ما نخواهد بود.

این خوزستانی شریف که سال‌ها با پیراهن تیم‌ملی افتخارآفرینی کرد، چند سالی در کمیته پیشکسوتان فدراسیون فوتبال به همراه همایون بهزادی فقید و فرامز ظلی به امور پیشکسوتان رسیدگی می‌کردند و اگر کسی نیاز به کمک داشت او را یاری می‌دادند.

متاسفانه اگر بخواهم فهرستی از رفتگان فوتبال خوزستان را ردیف کنم، یک سیاهه بلند می‌شود. آن تیم خاطره‌انگیز شاهین که بعدها پایه‌گذار تشکیل تیم پرسپولیس شد حالا سه حمید خود را از دست داده است. یک ؛ حمید برمکی که بزرگ فوتبال آبادان بود و یک شهر به احترامش می‌ایستاد، سال‌ها در گوش راست تیم‌ملی افتخار‌آفرینی کرد. دو؛ حمید شیرزادگان که در پیشانی خط حمله تیم‌ملی، گلزن قهاری بود و تکنیک بالایی داشت و حالا سومین حمید، حمید جاسمیان. رفتن هر سه این بزرگان دردناک بود. من مرثیه‌سرایی بلد نیستم اما می‌خواهم بگویم که ‌ای‌کاش آنهایی که در راس امور هستند قدر این حمیدها را تا وقتی که زنده هستند بیشتر بدانند تا ما حسرت‌خوار عزیزانی نباشیم که بودن‌شان در این فوتبال برکت است.

من اجازه می‌خواهم از طریق روزنامه وزین جام‌جم درگذشت این بزرگمرد فوتبال را که در زمینه اخلاقی هم فوق‌العاده دوست‌داشتنی و نمونه بود، به جامعه فوتبال، به‌ویژه خوزستانی‌های عزیز و مردم شریف آبادان تسلیت و تعزیت عرض کنم. از صمیم قلب متاسفم از رفتن این مرد بزرگ که با وجود تفاوت سنی و با وجود همه بزرگی‌اش وقتی تلفن زد و خودش را معرفی کرد من درحالی که گوشی را در دست داشتم سرشار از شرمندگی شدم. ای‌کاش حمید‌خان هیچ‌وقت به من زنگ نمی‌زد. ای کاش این خاطره آزار‌دهنده در ذهن من نقش نمی‌بست. ای‌کاش...

امیرحاج رضایی - کارشناس فوتبال